Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

1 Biocybernetics and Biomedical Engineering

1 2000

Znaleziono wyników: 1

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Non-invasive risk stratification in patients after myocardial infarction - a brief review

Kestler H.A., Hombach V., Osterhues H.H., Kochs M., Höher M.

Biocybernetics and Biomedical Engineering

2000

Vol. 20, no. 1

67-79

Noninvasive risk assessment after myocardial infarction is a major but still unresolved goal in clinical cardiology. Various parameters such as ventricular late potentials, T-wave alternans, and repetitive ventricular extrasystoles have been shown to indicate an increased risk of sudden cardiac death. However, the practical use of these arrhythmic markers into clinical decision making remains difficult. The positive predictive value of all noninvasive parameters is limited especially when not combined with a reduced left ventricular function. On the other hand the available therapeutic options, the implantable cardioverter defibrillator or long term amiodarone drug therapy, have side effects, strain the patient and are cost intensive, thus requiring a highly selective usage. Recently the MUSTT and the MADIT study proved the effect of defibrillator therapy in post infarction patients pre-selected by a reduced left ventricular function and spontaneous non-sustained ventricular tachycardia, with inducible sustained ventricular tachycardia during electrophysiologic study. In this article we summarize the clinical results of the currently available methods for noninvasive risk assessment and discuss potential future combinations currently under evaluation.

Nieinwazyjna ocena zagrożenia chorych po zawale serca jest jednym z ważniejszych lecz ciągle nie rozwiązanych problemów kardiologii klinicznej. Dla oceny ryzyka nagłej śmierci sercowej używane są różne parametry jak: późne potencjały, zmienność fali T, powtarzające się dodatkowe skurcze komorowe, jednakże wykorzystanie tych wskaźników jest utrudnione w szczególności gdy nie uwzględniana jest upośledzona funkcja lewej komory. Z drugiej strony możliwe obecnie metody terapeutyczne, jak implantowane defibrylatory czy długotrwała terapia farmakologiczna, ze względu na działania niepożądane i koszty, mogą być stosowane tylko w wybranych przypadkach. W artykule przedstawiono krótki przegląd metod stosowanych w nieinwazyjnej ocenie ryzyka u chorych po zawałach, podano wyniki ostatnich badań klinicznych i przedyskutowano kierunki dalszego rozwoju diagnostyki w tym zakresie.