Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Synthesis of HTPB using a semi-batch method

Chmielarek Michał, Skupiński Wincenty, Wieczorek Zdzisław

Materiały Wysokoenergetyczne

2020

T. 12(1)

192--202

Hydroxyl-terminated polybutadiene is widely used in industry for both civil and military applications. In munitions, HTPB is mostly used as a binder for heterogenic rocket propellants and as a component of plastic bonded explosives, as well as a phlegmatizer in explosives sensitive to friction and impact. The wide range of HTPB applications results from the good mechanical properties of HTPB-based polyurethanes, in particular at temperatures down to –40 °C. A synthesis method for HTPB, different from the commonly used semi-batch and continuous methods, is presented. The effect of parameters including reaction temperature, 1,3-butadiene pressure and hydrogen peroxide concentration on the properties of the obtained polymer is determined. The synthesis conditions enabling new HTPB species to be obtained, which meet the requirements for binders used in solid rocket propellants, are specified.

Polibutadien zakończony grupami hydroksylowymi (HTPB) ma szerokie zastosowanie w przemyśle światowym. Wykorzystywany jest zarówno w przemyśle cywilnym jak i wojskowym. HTPB w przemyśle zbrojeniowym wykorzystywany jest głównie jako lepiszcze heterogenicznych paliw rakietowych ale wykorzystuje się go również jako składnik plastycznych materiałów wybuchowych i flegmatyzator do wrażliwych na tarcie i uderzenie materiałów wybuchowych. Szerokie zastosowanie HTPB wynika z dobrych właściwości mechanicznych wytworzonych z niego poliuretanów. Szczególnie w niskich temperaturach dochodzących do –40 °C. Przedstawiono inną metodę syntezy HTPB niż powszechnie stosowane w przemyśle metody periodyczna i ciągła. Określono wpływ parametrów takich jak temperatura reakcji, ciśnienie 1,3-butadienu oraz stężenie nadtlenku wodoru na właściwości otrzymywanego polimeru. Wyznaczono parametry syntezy prowadzące do otrzymania nowego gatunku HTPB spełniającego wymagania stawiane lepiszczom stosowanym w stałych paliwach rakietowych.

Study of the effect the rate of addition of the antisolvent on the crystallization of the CL-20

Szczygielska Joanna, Maksimowski Paweł, Skupiński Wincenty

Materiały Wysokoenergetyczne

2019

T. 11(1)

95--102

In this paper, the effect of antisolvent addition rate on the yield and polymorphic purity of the obtained product, in order to optimise the 2,4,6,8,10,12-hexanitro-2,4,6,8,10,12-hexaazaisowurtzitane (CL-20) precipitation process using a solvent/antisolvent system, was determined. It was found that increased dispensing rate of the antisolvent results in increased supersaturation in the mother liquor. This, in turn, increases the nucleation rate. The prevalence of the process of creating new seeds reduces the growth rate of the crystal, which affects the size distribution of the final crystallisation product. Reducing the time of the process results in the transformation of the initially formed, kinetically stable polymorph β, into the thermodynamically stable ε form with a lower yield, than the yield obtained after increased time.

W niniejszej pracy w ramach optymalizacji procesu krystalizacji 2,4,6,8,10,12-heksanitro– 2,4,6,8,10,12-heksazaizowurcytanu (CL-20) metodą wytrącania z układu rozpuszczalnik/ nierozpuszczalnik, określono wpływ szybkości dozowania nierozpuszczalnika na wydajność oraz czystość polimorficzną otrzymywanego produktu. Podsumowując rezultaty badań stwierdzono, że im szybciej dozowany jest nierozpuszczalnik tym większe jest, generowane w roztworze macierzystym, przesycenie, co w efekcie przekłada się na zwiększenie szybkości nukleacji. Przewaga procesu tworzenia nowych zarodków powoduje zmniejszenie szybkości wzrostu kryształów, co ma wpływ na rozkład ziarnowy finalnego produktu krystalizacji. Krótszy czas prowadzenia procesu powoduje, że powstała, jako pierwsza forma, kinetycznie stabilna – β ulega w mniejszym stopniu transformacji do formy stabilnej termodynamicznie – ε, niż ma to miejsce przy dłuższym czasie prowadzenia procesu.