Ordovician was an extremely turbulent period for the Earth system, where the Great Ordovician Biodiversification Event (GOBE) occurred in the early-middle Ordovician. Many hypotheses were proposed, taking into account both biotic and abiotic factors. One such hypothesis posits that global cooling led to a transition from greenhouse to icehouse climate systems, which further triggered feedback mechanisms such as increased oceanic circulation, bio-productivity, and oxygenation during the middle Ordovician. Direct evidence, however, is still scarce. Here, we have compiled a comprehensive dataset of δ18O (10,636) from carbonate rocks and fossil shells as well as clumped isotope temperature data (Δ47; 88) spanning the entire Ordovician. Our study investigates climate change from both temporal and spatial perspectives. We assessed the effects of the late diagenesis alteration, lithological differences, different depositional environments and water depths on the carbonate δ18O, and corrected the latitudinal effect of the δ18O in seawater. The latitudinal temperature gradient (LTG) was introduced to account for the spatial patterns of climate change, which here refers to the difference in sea-surface temperature between low (<20°) and low-to-middle (20–40°) latitudes. We observed a gradual increase in the LTG from Tremadocian to Dapingian, indicating an amplified thermal contrast between low and low-middle latitudes. It suggested a remarkable climate cooling and shift towards an icehouse climate state, coinciding with the GOBE. From Darriwilian to Sandbian, the LTG weakens significantly and the temperature difference decreases, which is consistent with the plateau of global temperatures and the slow change in species diversity. After Sandbian, a progressive steepening of LTG was observed, which provides the first evidence for low paradoxical atmospheric CO2 at the Late Ordovician. Our study supports the global cooling hypothesis and sheds light on the links between climate change and biological evolution across the Ordovician.
Poly(L-lactic acid) (PLLA) as an important biodegradable polymer suffers from slow crystallization rate and poor heat resistance. An organic compound N,N’-dodecanedioic bis(3-phenylpropionic acid) dihydrazide (BHADD) was synthesized to evaluate its general influences on the physical properties of PLLA. The melt-crystallization process indicated that BHADD could serve as a heterogeneous nucleating agent for improving the crystallization of PLLA, and PLLA/1%BHADD exhibited the sharpest melt-crystallization peak located at the highest temperature, as well as an increase of cooling rate weakened the crystallization ability of BHADD-nucleated PLLA. And the final melting temperature also displayed the significant effect on the crystallization process of PLLA. For the cold-crystallization process, both BHADD concentration and heating rate affected the cold-crystallization behavior of PLLA/BHADD, the increasing of BHADD concentration caused the cold-crystallization peak to shift to the lower temperature; in contrast, a higher heating rate during heating leaded to the peak’s shift toward the higher temperature because of the thermal inertia. The melting behavior of PLLA/BHADD depended on the crystallization temperatures and heating rates, and the double melting peaks were attributed to the melting-recrystallization. Thermal decomposition experiment showed all PLLA/BHADD samples as the pure PLLA only exhibited one thermal decomposition stage, but PLLA/BHADD had a lower thermal stability than the pure PLLA. Additionally, the addition of BHADD seriously decreased the light transmittance of PLLA.
PL
Poli(kwas L-mlekowy) (PLLA) to ważny biodegradowalny polimer charakteryzujący się małą szybkością krystalizacji i słabą odpornością na ciepło. Dihydrazyd kwasu bis(3-fenylopropiono) N,N'-dodekanodiowego (BHADD) zsyntetyzowano w celu oceny jego wpływu na właściwości fizyczne PLLA. Przebieg procesu krystalizacji ze stopu świadczy o tym, że BHADD może służyć jako heterogeniczny środek zarodkujący zwiększający szybkość krystalizacji PLLA. Mieszanina PLLA/1% mas. BHADD wykazywała najostrzejszy pik krystalizacji ze stopu zlokalizowany w zakresie najwyższej temperatury, a jednocześnie większą szybkość chłodzenia osłabiającą zdolność krystalizacji PLLA zarodkowanej BHADD. Również końcowa temperatura topnienia w istotnym stopniu wpływała na proces krystalizacji PLLA. W procesie krystalizacji na zimno zarówno stężenie BHADD, jak i szybkość ogrzewania oddziaływały na zachowanie PLLA/BHADD podczas krystalizacji, zwiększenie stężenia BHADD powodowało przesunięcie piku krystalizacji na zimno w kierunku niższej temperatury, natomiast większa szybkość ogrzewania prowadziła do, spowodowanego bezwładnością cieplną, przesunięcia piku krystalizacji na zimno w kierunku wyższej temperatury. Zachowanie PLLA/BHADD podczas topnienia zależało od temperatury krystalizacji i szybkości ogrzewania, a drugi pik topnienia przypisano procesowi rekrystalizacji. Badany przebieg rozkładu termicznego świadczy, że wszystkie próbki PLLA/BHADD, tak jak czysty PLLA, wykazywały tylko jeden etap rozkładu termicznego, mieszanina PLLA/BHADD charakteryzowała się jednak mniejszą stabilnością termiczną niż czysty PLLA. Dodatek BHADD w znacznym stopniu zmniejszył przepuszczalność światła PLLA.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.