Along with the development of multimedia and their increasing role in producing culture, the language of performative arts have change significantly over the past few decades. However, as in the case of Krakow, Poland, many theatre companies are seated for decades in the same historic buildings, being important landmarks and protected architectural monuments. The paper sheds some light on opportunities and risks of introducing modern projection technologies into historic building. Results of reserch can be considered inspirational for artist and technicians as well as conservators and architects involved in the renovation and conservation of historic theatre halls.
PL
Wraz z rozwojem multimediów i ich rosnącą rolą w tworzeniu kultury, na przestrzeni ostatnich kilkudziesięciu lat język sztuk performatywnych uległ znaczącym zmianom. Jednakże, podobnie jak w przypadku Krakowa, wiele zespołów teatralnych ma swoją siedzibę od kilkudziesięciu lat w tych samych zabytkowych budynkach, będących ważnymi zabytkami i chronionymi obiektami architektury. Artykuł przedstawia badania, które pokazują szanse i zagrożenia związane z wprowadzaniem nowoczesnych technologii projekcyjnych do obiektów zabytkowych. Wyniki badań można uznać za inspirujące dla artystów i techników, a także konserwatorów i architektów zajmujących się renowacją i konserwacją zabytkowych sal teatralnych.
This article discusses the recovery and reconstruction of architectural and urban heritage sites damaged by natural disasters, such as earthquakes, and man-made disasters, such as armed conflicts. Analyzing the differences in the approach to the accessibility of public spaces, attention is drawn to the potentially negative consequences of the long timespans of decision-making processes. Since restoring the social dimension of the latter through temporary and semi-temporary measures can have a positive impact on social, psychological and economic recovery, alternative scenarios for pre-reconstruction interventions in the area of St. Benedict Church in Norcia, Italy, that collapsed during the 2016 Amatrice–Visso–Norcia seismic sequence, are proposed. The paper offers some insight on the potential advantages of saving places instead of saving only structures and contributes to the discussion regarding the post-disaster reconstruction of architectural heritage sites.
PL
Niniejszy artykuł omawia rewaloryzację i odbudowę zabytków architektury i urbanistyki zniszczonych przez klęski żywiołowe takie jak trzęsienia ziemi oraz katastrofy takie jak konflikty zbrojne. Poprzez analizę różnic w podejściach do dostępności przestrzeni publicznych zwraca się uwagę na potencjalnie negatywne skutki długotrwałych procesów decyzyjnych. Ponieważ odnowa wymiaru społecznego tego ostatniego poprzez tymczasowe i na wpół tymczasowe środki może mieć pozytywny wpływ na społeczną, psychologiczną i ekonomiczną odbudowę, zaproponowano alternatywne scenariusze przedrekonstrukcyjnych interwencji na obszarze Bazyliki św. Benedyka w Nursji we Włoszech, która zawaliła się podczas sekwencji sejsmicznej Amatrice-Visso-Nursja. Artykuł wzbogaca wiedzę na temat potencjalnych korzyści z ratowania miejsc, zamiast ratowania jedynie obiektów, i stanowi przyczynek do dyskusji o odbudowie zabytków po klęskach żywiołowych i katastrofach.
3
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
Postępująca urbanizacja oraz zmiany klimatyczne sprawiły, że w wielu miastach nasila się występowanie poważnych zagrożeń powodziami rzecznymi i opadowymi. Powszechnie stosowane zabiegi w ochronie przed powodzią mają charakter rozwiązań technicznych, dominują postępowania ograniczające zagrożenie w miejscach wylewów w dolnych partiach zlewni. Tymczasem na występowanie zagrożenia powodziowego ma wpływ cała zlewnia położona powyżej. Jednym z istotnych rozwiązań ograniczania zagrożenia powodziowego jest przywracanie i rozwój retencji, w tym retencji naturalnej - bioretencji. Proponowane w niniejszej pracy podejście zlewniowe pozwala na rozwiązywanie problemów „u źródła” ich powstawania. Metoda uwzględnia analizy stanu bioretencji i opracowania koncepcji jej rozwoju, które bazuje na ocenie uszczelnienia, spływu powierzchniowego oraz istniejących terenów zielonych. W ramach niniejszej pracy poddano analizie fragment zlewni rzeki Serafa w Krakowie i Wieliczce w zakresie istniejących zasobów naturalnej retencji, możliwości odtworzenia ciągłości naturalnych dróg spływu i bioretencji w celu minimalizacji zagrożenia od powodzi. Przykładowa aplikacja zaproponowanego narzędzia opartego na ogólnie dostępnych danych i oprogramowaniu pokazuje możliwość uwzględnienia w praktyce przybliżonych zależności procesu opad-retencja-odpływ w obszarze miasta, w efekcie pokazując jak rozwój bioretencji w wyżej położonych obszarach może wpłynąć na redukcję zagrożenia powodziowego na terenie Bieżanowa. Szacunkowe obliczenie wielkości spływu powierzchniowego powstającego w każdym obrębie ewidencyjnym i zagregowanie spływów z obrębów zlokalizowanych powyżej może dostarczyć urbanistom niezbędnych informacji do prac studialnych dla potrzeb planowania przestrzennego, w tym rozwoju zieleni.
EN
Due to the progressive urbanization and climate change, in many cities the occurrence of serious threats of fluvial and pluvial floods is increasing. Commonly used flood protection measures are technical solutions, and the procedures to reduce the risk in flooding places in the lower parts of the catchment area are dominant. Meanwhile, the occurrence of flood risk is influenced by the entire catchment area located upstream. One of the important solutions to reduce the risk of flooding is the restoration and development of retention, including natural retention - bioretention. The catchment approach proposed in this paper allows to solve problems “at the source” of their formation. The method takes into account the analysis of the state of bioretention and the elaboration of a concept for its development, which is based on the assessment of sealing, surface runoff and existing green areas. As part of this study a fragment of the Serafa River catchment in Krakow and Wieliczka was analyzed in terms of the existing natural retention resources, the possibility of restoring the continuity of natural runoff routes and bioretention in order to minimize the risk of flooding. The exemplary application of the proposed tool based on publicly available data and software demonstrates the possibilities to consider in practice the approximate dependencies of the precipitation-retention-runoff process in an urban area, as a result showing how the development of bioretention in upstream areas can reduce the flood risk in Bieżanów. Estimating the amount of surface runoff generated in each cadastral unit and aggregating the runoff from the upstream units may provide urban planners with the necessary information for study work for the purposes of spatial planning, including greenery development.
The conservation of brick barracks with historical numbers 7 and 8 (B-124 and B-123) was one of the key tasks carried out as part of the Master Plan for Preservation for the former Auschwitz-Birkenau Concentration Camp. The aim of the preliminary project completed in 2019 was to show whether and to what extent it was possible to fulfil the conservation objectives adopted in the MPP: minimum interference in the preserved substance, preserving it in a possibly intact form for decades to come, and at the same time making the buildings accessible to visitors, which had not been possible before due to their technical condition. All works in the BI sector, both completed and planned, are based on research results and methods developed over the course of a long-term, interdisciplinary research project. This article presents the most important results of research carried out at the Faculty of Architecture of the Cracow University of Technology and selected methods of protection and strengthening developed by the team for this vulnerable heritage.
PL
Konserwacja baraków murowanych o historycznych numerach 7 i 8 (B-124 i B-123) była jednym z kluczowych zadań realizowanych w ramach Globalnego Planu Konserwacji byłego obozu Birkenau. Celem zakończonego w roku 2019 projektu pilotażowego było sprawdzenie, czy i w jakim stopniu możliwe jest spełnienie przyjętych w GPK założeń konserwatorskich: minimalnej ingerencji w zachowaną substancję, jej zachowanie w możliwie nietkniętej formie na kolejne dziesięciolecia i równocześnie udostępnienie tych obiektów zwiedzającym, co wcześniej, ze względu na ich stan techniczny, nie było możliwe. Wszystkie działania w sektorze BI – zakończone, trwające i planowane – oparte są na wynikach badań i metodach opracowanych w ramach wieloletniego, interdyscyplinarnego projektu badawczego. Artykuł przedstawia najważniejsze wyniki badań realizowanych na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej oraz wybrane metody zabezpieczenia i wzmocnienia opracowane przez zespół na potrzeby tego wrażliwego dziedzictwa.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.