Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Kompleksy metali z jonami chinolino-2-karboksylanowym i 9,10-dihydro-9-okso-10-akrydynooctanowym - badania strukturalne, spektroskopowe i magnetyczne.

Dobrzyńska D.

Prace Naukowe Wydziału Chemicznego Politechniki Wrocławskiej. Monografie

|

2007

|

Nr 3, nr 3

5-80

PL

W pracy przedstawiono wyniki badań strukturalnych, spektroskopowych i magnetycznych dwóch grup kompleksów metali: pierwsza grupa zawiera związki z jonem chinolino-2-karboksylanowym, a druga zawiera związki z jonem 9,10-dihydro-9-okso-10-akrydynooctanowym. Otrzymano 21 nowych związków, a dla 16 przeprowadzono analizę rentgenostrukturalną. Kompleksy scharakteryzowano metodami spektroskopii oscylacyjnej, spektroskopii elektronowej, spektroskopii elektronowego rezonansu paramagnetycznego, spektroskopii Mossbauera oraz zbadano ich właściwości magnetyczne. Kompleksy z pierwszej grupy są monomerami i we wszystkich przypadkach jon chinolino-2-karboksylanowy jest ligandem chelatujacym, a grupa karboksylanowa koordynuje w formie monodentnej. W kryształach tych związków obserwuje się różnorodne struktury supramolekularne, których budowa zależy od geometrii sfery koordynacyjnej w kompleksie, rodzaju wspólliganda i związków współ-krystalizujących. Wyjątkowo efektywna kooperacja pomiędzy oddziaływaniami międzycząsteczkowymi (wiązania wodorowe, oddziaływania typu pi-pi i C-H-pi) występuje w kryształach kompleksów [Mn(quin-2-c)2(H20)2]. 2Ade i [Mn(quin-2-c)2(H20)2] 4CH3COOH. Oddziaływania międzyczą-steczkowe istotnie wpływają na charakterystykę oscylacyjną monodentnej grupy karboksyla-nowej, a także umożliwiają słabą wymianę magnetyczną między centrami paramagnetycznymi. W drugiej grupie związków ligand 9,10-dihydro-9-okso-10-akrydynooctanowy łączy się z jonami metali w różnorodny sposób, grupa karboksylanowa koordynuje jako monodentna, chelatująca lub mostkowa, otrzymane związki są monomerami lub polimerami. W kryształach tych związków występują struktury supramolekularne z dużym udziałem oddziaływań stackingowych i wiązań wodorowych. Analiza budowy kryształów obu grup związków dowodzi, że słabe oddziaływania typu pi-pi i C-H--pi-odgrywają ważna rolę w procesach samoskupiania związków koordynacyjnych.

EN

A large group of metal coordination compounds containing quinoline-2-carboxylate (quin-2-c") and 9,10-dihydro-9-oxo-10-acridineacetate (CMA~) ions was studied. Ancilliary ligands such as water, alcohols, imidazole and chloride ions have been incorporated in these complexes. Quinoline-2-carboxylic acid and 9,10-dihydro-9-oxo-10-acridineacetatic acid exhibit biological activity. The first compound is the tryptophan metabolite, whereas the second one is the powerful interferon inducer. Fifteen new complexes with quinoline-2-carboxylate ion and six new complexes with 9,10-dihydro-9-oxo- 10-acridineacetate ion were obtained and characterized by analytical, spectrosopic and magnetic methods. Sixteen compounds were obtained in the form suitable for single crystal X-ray analysis. The first group of complexes are molecular compounds in which the quin-2-c" ligand chelates the metal ions by the quinoline nitrogen atom and the oxygen atom from monodentate carboxylate group. The coordination sphere of the metal ions in these compounds mimics the structure of the metal centers in the corresponding mononuclear iron and manganese enzymes in regard to the coordination number, donor groups, geometry and the spin state. In the second group of complexes, the monomers, polymers and cluster were found. The CMA~ ion coordinates metal ions through the oxygen atoms from the carboxylate group in the various modes: monodentate, chelating or bridging. In the crystals of all compounds studied, the ID, 2D or 3D supramolecular structures generated by in-termolecular interactions of 0-H-O, N-H-O, N-H--N, C-H-O, C-Hxx and tv-k type have been found. The results of the structural analysis show that the coordination compound containing the groups essential for hydrogen bond's formation, located close to the coordination sphere, are efficient substrates in the selfassembly processes. The architecture of the crystals greatly depenas on the strong hydrogen bond systems, however the weak interactions between aromatic rings also play important role in the compounds studied. Very effective cooperation of various intermolecular interactions is found in the crystals of [Mn(quin-2-c)2(H20)2]-2Ade and [Mn(quin-2-c)2(H20)2]-4CH3COOH. The adenine ribbons of unique type have been found in the crystal of the first compound. Adenine molecules are connected by simuta-neas Watson-Crick and Hoogsteen hydrogen bonds. The second compound is a very interesting example of tetrasolvate which becomes amorphous when it looses the solvent and rebuilds the crystal structure after resolvation. This compound can be used as a safe and efficient store of acetic acid. The results of the spectroscopic and magnetic studies on the complexes with quin-2-c" and CMA" ions are presented. The magnetic properties of the compounds containing the Fe(II) high-spin ions testify the weak magnetic exchange taking place by the systems of strong hydrogen bonds. The EPR and UV-Vis spectroscopic data support the results of the X-ray studies. The detailed magnetic and spectroscopic investigations of [Ni(CMA)2(Him)2(MeOH)2] (UV-Vis, HFHFEPR and magnetic measurements) combined with the structural information provide reliable experimental data for determination of the electronic structure of nickel center in the bacterial enzyme Glioxalase I. The studies of the IR spectra have shown that the vibrational frequencies of the monodentate carboxylate group are considerably influenced by the hydrogen bonding involving this group. When the monodentate carboxylate group is involved in hydrogen bonding the A v = vas(COO) - vs(COO) value is several dozen cm"' smaller than that in the absence of hydrogen bonds. This observation shows that the determination of the type of coordination of the carboxylate group cannot be made solely on the basis of the IR spectra.

2

Structural and Spectroscopic Characterization of Mixed Ligand Complex: Bis(quinoline-2-carboxylato)bis(imidazole)manganese(II)

Dobrzyńska D., Jerzykiewicz L., Jezierska J., Słoniec E.

Polish Journal of Chemistry

|

2006

|

Vol. 80, nr 11

1789-1797

EN

A new complex, [Mn(quin-2-c)2(Him)2] (quin-2-c = quinoline-2-carboxylate ion, Him = imidazole), was synthesized by self assembly and its structure was determined by X-ray analysis. The compound crystallizes in the centrosymmetric space group C2/c with the Mn atom on a twofold axis, a = 18.091(6) Alfa; b = 10.125(4) Alfa; c = 13.708(5) Alfa; Beta= 111.73(3)graduate; V = 2332.5(15) Alfa3 and Z = 4 (T = 100 K). Strong hydrogen bonds between imidazole moieties and carboxylate groups connect themolecules of the complex into the 1D chains extending parallel to the c axis. The interchain contacts of the C-HźźźO, C-HźźźN,piźźźpi and C-Hźźźpi type influence the architecture of the crystal. The complex was characterized by thermal analysis, and by EPR and IR spectroscopy.

3

Wykorzystanie odpadowego polistyrenu do wytwarzania ekologicznie akceptowalnych nośników węgla błyszczącego dla odlewnictwa

Zieliński J., Polaczek J., Dobrzyńska D., Kordas T., Stefański Z., Machowska Z., Dubrawski S., Zieliński T.

Przemysł Chemiczny

|

2005

|

T. 84, nr 3

184-187

PL

Mieszanki polimerowo-bitumiczne, otrzymywane z odpadowego spienionego polistyrenu oraz bitumów, pochodzących z wtórnego przerobu ropy naftowej (ciężki „olej sklarowany” z krakingu katalitycznego i ekstrakt furfurolowy średnich destylatów) poddawano termolizie, prowadzonej w obecności poli(chlorku winylu) w 150–200°C przez 1–3 h. W otrzymanych termolizatach oznaczano temperatury mięknienia (odpowiednio 110–145°C i 95–120°C), wydajność węgla błyszczącego (odpowiednio 57–60% i 50–55%) oraz emisję węglowodorów aromatycznych w warunkach eksploatacji form odlewniczych (1200°C). Najkorzystniejsze właściwości wykazał termolizat otrzymany z „oleju sklarowanego” i spienionego polistyrenu, wytworzony poprzez wygrzewanie mieszanki w 150°C przez 1 h przy użyciu dodatku 1% poli(chlorku winylu). Termolizat ten miał temperaturę mięknienia 118,9°C, wydajność węgla błyszczącego 57,7% oraz emisję węglowodorów aromatycznych ok. 60 ppm (w odniesieniu do benzo[a]pirenu 2 ppm), co odpowiada wymaganiom stawianym przez przemysł odlewniczy.

EN

Polymer-bitumen (1:1) blends prepared from expanded polystyrene wastes and secondary petroleum bitumens (heavy „clarified oil” from catalytic cracking or furfural extract of middle distillates) were thermally treated in the presence of small amounts of poly(vinyl chloride) at 150–200°C for 1–3 h. The resulting thermolyzates were analyzed for softening points (110–145°C or 95–120°C, respectively), lustrous carbon yield (57–60% or 50–55%, respectively) and emission of aromatic hydrocarbons under conditions of founding (1200°C). The best properties were found in the thermolyzate made of the ”clarified oil” and expanded polystyrene waste at 150°C for 1 h after addition of 1% poly(vinyl chloride). The thermolyzate showed a softening point of 118.9°C, lustrous carbon yield 57.7% and emission of aromatic hydrocarbons about 60 ppm (emission of benzo[a]pyrene, 2 ppm) and met the quality requirements of the foundry industry.

4

Hydrocarbon resin/polymer blends as precursors of lustrous carbon - Rapid Communication

Zieliński J., Polaczek J., Dobrzyńska D., Zieliński T., Dubrawski S., Machowska Z.

Polimery

|

2005

|

T. 50, nr 3

216-218

EN

Ternary hydrocarbon resin/expanded polystyrene/poly(vinyl chloride) (HR/EPS/PVC) blends and hydrocarbon resin/expanded polystyrene/polycyclic aromatic hydrocarbons (HR/EPS/PAH) were prepared. Softening point and lustrous carbon yield of the blends were studied to evaluate their applicability as lustrous precursors for molding sands manufacturing. The softening points of the blends increased while the lustrous carbon yield showed a flat maximum with increasing of poly(vinyl chloride) content. Both softening point and lustrous carbon yield decreased with increasing temperature of the blending.

PL

Otrzymano trójskładnikowe mieszaniny żywica węglowodorowa/spieniony polistyren/poli(chlorek winylu) (HR/EPS/PVC) i żywica węglowodorowa/spieniony polistyren/policykliczne węglowodory aromatyczne (HR/EPS/PAH) (tabele 1-3). Badano wydajność węgla błyszczącego (LC) oraz temperaturę mięknienia mieszanin w celu określenia ich przydatności jako prekursorów LC do wytwarzania mas formierskich stosowanych w odlewnictwie. Temperatura mięknienia mieszanin rośnie wraz ze zwiększaniem zawartości PVC [do 20 cz. mas./100 cz. mas. (HR + EPS)], natomiast wydajność LC wykazuje płaskie maksimum w obszarze 2-3 cz. mas. PVC/100 cz. mas. (HR + EPS) (rys. 1-4). Ze wzrostem temperatury mieszania (150-200 stopni C) zmniejsza się zarówno temperatura mięknienia badanych mieszanin, jak i wydajność LC (rys. 5 i 6).

5

Termoliza odpadów tworzyw sztucznych we wtórnych bitumach pochodzenia naftowego

Zieliński J., Polaczek J., Dobrzyńska D., Machowska Z., Osowiecka B.

Prace Naukowe Instytutu Technologii Organicznej i Tworzyw Sztucznych Politechniki Wrocławskiej. Konferencje

|

2003

|

Vol. 52, nr 25

91-98

PL

Zrealizowano obszerny program badawczy w zakresie termolizy odpadów tworzyw sztucznych w trzech wtórnych bitumach pochodzenia naftowego, których źródłem był olej popirolityczny z olefinowej pirolizy benzyn (OP), olej ciężki "sklarowany" z krakingu katalitycznego (OS) oraz ekstrakt furfurolowy z rafinacji olejów smarowych (EF). Badaniom poddano typowe tworzywa sztuczne: polietylen (PE), polistyren (PS), poli(tereftalan etylenu) )PET), poli(chlorek winylu) (PVC) i poliwęglan (PC) zarówno pojedynczo, jak i w mieszaninach. Większość przebadanych polimerów (z wyjątkiem PVC) dawała we wszystkich bitumach produkty o charakterze żywic (płynne w podwyższonej temperaturze, rozlewne, jednorodne, kruche w temperaturze otoczenia), przy czym dodatek PVC w ilości do 10% nie powodował ich usieciowienia choć powodował wzrost twardości produktu. Przeprowadzono optymalizację procesu termolizy określając proporcje bitum--polimer, temperaturę i czas trwania procesu z ukierunkowaniem na otrzymywanie produktów o charakterze żywic. Prowadząc proces w temp. 160--350oC w czasie 1--2 h uzyskano produkty charakteryzujące się korzystnymi parametrami reologicznymi (temp. mięknienia wg Vicata 50--215oC, udarność 0,1--6,1 kJ/m2, skurcz liniowy 2--32%, twardość wg Brinella 1--42 HB), zależnymi od składu wyjściowej mieszaniny oraz warunków procesu. Uzyskane termolizaty nadawały się do praktycznego wykorzystania, zwłaszcza jako lepiszcza do brykietowania paliw stałych i wytwarzania mas uszczelniających oraz izolacyjnych dla budownictwa, wypełniacze do tworzyw sztucznych (kompozyty) a także żywice odlewnicze o zwiększonej wydajności węgla błyszczącego.

EN

An extensive research program was carried out, intended to thermolyze polymer wastes in three secondary petro-bitumens derived from post-pyrolysis oils (olefin pyrolysis of gasoline), "clarified" heavy oil from catalytic cracking, and furfurol extract left from refining of lubricant oils. The polymers were: polyethylene (PE), polystyrene (PS), poly(ethylene terephthalate( (PET), poly(vinyl chloride) (PVC), and polycarbonate (PC), used singly or mixed. Except for PVC, each gave liquid (elevated T) resinous products, spreadable, homogeneous, and brittle (ambient T). Up to 10%, PVC failed to crosslink, but raised hardness. To get resinous products, optimum bitumen--polymer ratios and process times were established. At 160---350oC and in 1---2 h, products were rheologically satisfactory (soft. point, Vicat, 50---215oC, impact strength 0.1---6.1 kJ/m2, linear shrinkage 2---32%, Brinell hardness 1---42 HB). Thermolyzates were useful as binders for solid fuels, as sealants and insulants in constructions, fillers for polymers (composites), and as foundry resins ensuring higher lustrous coal yields.

6

Termoliza mieszanin odpadów tworzyw sztucznych w ekstrakcie furfurolowym

Zieliński J., Sowiecka B., Dobrzyńska D., Polaczek J., Machowska Z.

Prace Naukowe Instytutu Materiałoznawstwa i Mechaniki Technicznej Politechniki Wrocławskiej. Konferencje

|

2002

|

Vol. 63, nr 10

221-226

PL

Przeprowadzono badania procesu termolizy mieszanin odpadów tworzyw sztucznych (OTS) z ekstraktem furfiirolowym (EF). Przedmiot pracy stanowiły kompozycje złożone z odpadów polietylenu (PE), polistyrenu (PS), poliwęglanu (PC), poli(tereftalanu etylenu) (PET) i polichlorku winylu) (PVC) w mieszaninach z ekstraktem furfurolowym (EF). Przedstawiono wyniki badań udarności, twardości, wskaźnika płynięcia, temperatur mięknienia oraz topnienia, jak również penetracji i skurczu otrzymanych termolizatów. Uzyskane termolizaty nadawały się do praktycznego wykorzystania, zwłaszcza jako lepiszcze do brykietowania paliw stałych i wytwarzania mas uszczelniających i izolacyjnych dla budownictwa lub wypełniacze do tworzyw sztucznych (kompozyty).

EN

Thermolysis process of mixed waste plastics with furfural extract was investigated. Multicomponent systems were composed of polyethylene, polystyrene, polycarbonate, poly(ethylene terephtalate) and poly(vinyl chloride) wastes and furfural extract. Presented results include impact strength, hardness, melt flow index, softening and melting temperature, as well as penetrability and shrinkage of thermolysates. The products are useful as binding agents for solid fuels, sealing and insulating compounds in construction and fillers for polymer composites.

7

Badania wpływu spienionego polistyrenu na właściwości bitumów pochodzenia węglowego i naftowego

Zieliński T., Osowiecka B., Dobrzyńska D.

Karbo

|

2002

|

Nr 6

189-195

PL

Celem pracy było zbadanie możliwości wykorzystania spienionego polistyrenu do modyfikacji bitumów pochodzenia naftowego i węglowego oraz ocena przydatności wytypowanych metod termoreologicz-nych i mechanicznych do oznaczania otrzymanych układów. Opracowano warunki otrzymywania jednorodnych i stabilnych mieszanin spienionego polistyrenu z żywicą węglowodorową ciemną niskotopliwą w ilości do 50 % mas. polimeru oraz z żywicą kumaronowo-indenową w ilości do 30 % mas. polimeru. Uzyskane kompozycje badano pod kątem zmiany właściwości termomechanicznych bitumów modyfikowanych polimerem. Otrzymano kompozycje złożone z oleju popiroli-tycznego i spienionego polistyrenu w ilości do 50 % mas. polimeru. Przeprowadzono badania właściwości termoreologicznych uzyskanych jednorodnych układów olej popirolityczny-polimer. Przeprowadzono ocenę możliwości brykietowania kompozycji w celu wykorzystania ich jako spoiwa np. miału węglowego lub trocin dla potrzeb koksowania. Wykazano, że można stosować wytypowane, standardowe metody badań zarówno bitumów jak i polimerów.

EN

The aim of the work was to investigate possibilities of using foamed polystyrene for petroleum and carbonic bitumens modifications and assessment of usability of thermorheological and mechanical methods for analysis of received compositions. The conditions of receiving homogenous and stable mixtures of foamed polystyrene and dark hydrocarbon resin (DHR) with the additive of polymer up to 50 % w/w and coumaro-ne-indene resin (CIR) with the additive of polymer up to 30 % w/w. were worked out. The changes of thermomechanical properties of bitumens modified by polymers were investigated. There were received compositions of gasoline cracking residue oil (GCRO) and foamed polystyrene with the additive of polymer up to 50 % w/w. The thermorheological properties of received homogenous of gasoline cracking residue oil -polymer compositions were investigated. The possibilities of briquetting of the compositions for using them as binders of, for example, fine coal or wood sawdust for coking were investigated. There were showed that selected and typical research methods for bitumens and polymers can be used. Possibility of using selected research method depends on type and amount of bitumen. The research methods for the compositions of hydrocarbon resins and foamed polystyrene for investigations of the properties like softening point, melting point, impact strength, melt flow index, can be used. The viscosity dependences and flow curves for the compositions of gasoline cracking residue oil and foamed polystyrene can be investigated with using rotational viscometer Rheotest RN 3.1.

8

Wpływ wysypisk odpadów komunalnych na stan zanieczyszczenia gleb

Dobrzyńska D., Kulig A., Kutla G.

Prace Naukowe Politechniki Warszawskiej. Inżynieria Środowiska

|

1998

|

z. 26

153-172

PL

Praca ma charakter metodyczny, a jej celem jest określenie, czy skład chemiczny powietrza glebowego jest dobrym wskaźnikiem stanu zanieczyszczenia gleb na terenach przyległych do wysypisk. Opracowano metodykę badań, wykorzystującą skład chemiczny powietrza glebowego jako wskaźnika zanieczyszczenia środowiska glebowego. Obiekt badawczy stanowi wysypisko odpadów komunalnych w Wołominie, w woj. warszawskim. Wykonano charakterystykę chemicz- nego oddziaływania wysypisk na gleby oraz przeprowadzono pomiary zawartości podstawowych gazów w powietrzu glebowym wokół wysypisk, będących produktami rozkładu substancji organicznych znajdujących się w odpadach, tj. metanu, dwutlenku węgla oraz siarkowodoru. Uzyskane wyniki badań składu chemicznego powietrza glebowego potwierdziły, że jest on dobrym wskaźnikiem stanu zanieczyszczenia gleb w otoczeniu wysypiska odpadów komunalnych.Wykazały też zasadność kontynuacji badań metodycznych w celu dopracowania metodyki poboru prób i interpretacji wyników oznaczeń.

EN

The paper presents the results of methodological investigation with goal of defitning how far soil air is an indicator of soil pollution in the vicinity of municipal waste dumps. Field investigations were performed on the municipal waste dump in Wołomin near Warsaw. The primary assessment of the dump impact was done on the base of chemical parameters with exposure of soil salinity. The final investigation are focused on analyze of soil air composition in recultivated part of dump and in it close surrounding. Results confirmed the hypothesis that soil air composition is useful indicator of the anthropogenic changes of subsurface environment. The need for a further development in sampling methodology and results interpretation is also confirmed.