PL
 |
EN
Preferencje help
Polish version English version Język
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 17

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
1
Content available remote Władysław Orlicz w Getyndze : 1928-1930
Maligranda L.
Wiadomości Matematyczne
|
2018
|
T. 54, Nr 2
191--219
PL
Celem tego artykułu jest omówienie pobytu Władysława Orlicza w Getyndze w latach 1928-1930 oraz przedstawienie dorobku matematycznego uzyskanego w czasie tego pobytu.
2
Content available remote Uniwersytet we Lwowie w latach 1939-1941. Nieopublikowane prace matematyków, fizyków i astronomów
Maligranda L., Prytuła J. G.
Wiadomości Matematyczne
|
2018
|
T. 54, Nr 1
67--78
PL
Przedstawiono zawartość lwowskiego czasopisma Komunikaty Wydzialu Matematyczno-Fizycznego z lat 1940 i 1941. Wydawało się, że prace są bezpowrotnie stracone, ale w domowym archiwum Zaryckiego odnaleziono siedem rękopisów prac. Wśród autorów byli: Stefan Banach, Leon Chwistek, Meier Eidelheit, Gertwagen, Jan Hercberg, Marian Mojżesz Jacob, Salomon Lubelski, Jan Mergentaler, Wasyl Miliańczuk, Marian Stanisław Puchalik, Antoni Wincenty Raabe, Stanisław Saks, Hugo Steinhaus, Zygmunt Zachorski, Miron Zarycki i Eustachy Żyliński. W niniejszym tekście podajemy tytuły znalezionych prac z informacjami o tym, co dalej będzie się działo z nieopublikowanymi rękopisami.
3
Content available remote Uniwersytet we Lwowie w latach 1939-1941. Matematyka, fizyka i astronomia
Maligranda L., Prytula J. G.
Wiadomości Matematyczne
|
2017
|
T. 53, nr 2
303--329
PL
Niniejszy artykuł jest poszerzoną wersją odczytu Wydział Fizyczno-Matematyczny Uniwersytetu Lwowskiego w latach 1919-1941 wygłoszonego na XXX Konferencji z Historii Matematyki w Będlewie (5-8 maja 2017). Prace historyczne dotyczące każdego uniwersytetu zwykle omawiają bardzo pobieżnie matematykę, fizykę i astronomię. Z tego powodu rozpoczniemy pierwszą część artykułu opisem Uniwersytetu Lwowskiego w szczególnym okresie lat 1939-1941 oraz wydziału związanego z matematyką, fizyką i astronomią. Wydział ten miał dwie nazwy: Wydział Matematyczno-Przyrodniczy (do listopada 1939 roku) i Wydział Fizyczno-Matematyczny (od 1 grudnia 1939 roku). Po zajęciu miasta, najpierw przez wojska niemieckie, a następnie przez wojska radzieckie we wrześniu 1939 roku, Uniwersytet Jana Kazimierza we Lwowie (UJK) i Politechnika Lwowska (PL) zostały zamknięte. Wkrótce jednak uruchomiono na ich miejsce uniwersytet i politechnikę, lecz w zmodyfikowanej formie, już jako uczelnie radzieckie. Przypomnijmy więc, że uniwersytet lwowski w omawianym okresie zmieniał nazwę trzy razy. W okresie od 8 listopada 1919 roku do października 1939 roku był to Uniwersytet Jana Kazimierza, by od 1 grudnia 1939 roku do stycznia 1940 roku nosić nazwę Lwowski Państwowy Uniwersytet ZSRR. Jednak już w styczniu 1940 roku przyjął nazwę Lwowski Państwowy Uniwersytet im. Iwana Franki i pod tą nazwą funkcjonował do sierpnia 1941 roku, kiedy to został zamknięty przez Niemców. Politechnikę zaś przemianowano na Lwowski Instytut Politechniczny. W trzeciej części tego artykułu zostaną podane szczegółowe losy dotyczące Wydziału Fizyczno-Matematycznego w tym okresie. Wszystko zostało opisane na podstawie dostępnych dokumentów, bądź opisu świadków wydarzeń tego okresu.
4
Content available remote Aleksander Rajchman (1890-1940)
Maligranda L., Piotrowski W.
Wiadomości Matematyczne
|
2017
|
T. 53, Nr 1
43--82
PL
Aleksander Michał Rajchman był wybitnym polskim matematykiem i uzyskał znaczące wyniki w zakresie teorii szeregów trygonometrycznych, funkcji zmiennej rzeczywistej oraz rachunku prawdopodobieństwa. W niniejszej pracy przedstawiono biografię uczonego, jego dorobek naukowy, działalność społeczną i polityczną. Umieszczono spis jego prac matematycznych i polityczno-społecznych.
5
Content available remote Kazimierz Abramowicz (1888-1936)
Maligranda L.
Wiadomości Matematyczne
|
2016
|
T. 52, Nr 2
251--288
PL
Kazimierz Abramowicz był polskim matematykiem zajmującym się głównie teorią funkcji analitycznych. Większość prac poświęcił równaniom różniczkowym hipergeometrycznym, funkcjom hipergeometrycznym oraz własnościom funkcji i grup automorficznych. W 1922 roku obronił pracę doktorską na Uniwersytecie Warszawskim. Opublikował ponad dwadzieścia prac naukowych. Artykuł opisuje życie i dorobek naukowy Abramowicza. Zawiera spis jego prac naukowych.
6
Content available remote Michał (Mojsej) Żyw (1905-1943)
Maligranda L., Prytuła J. G.
Postępy Fizyki
|
2016
|
T. 67, z. 4
194--200
PL
Michał Żyw był polskim fizykiem wyznania mojżeszowego, zajmującym się głównie promieniotwórczością oraz fizyką jądra atomowego. Większość prac poświęcił promieniotwórczości i w tej dziedzinie odnosił sukcesy. W 1935 roku został magistrem fizyki na Uniwersytecie Warszawskim. Opublikował jedenaście prac naukowych.
7
Content available remote Some remarks on level functions and their applications
Foralewski P., Leśnik K., Maligranda L.
Commentationes Mathematicae
|
2016
|
Vol 56, No. 1
55--86
EN
A comparison of the level functions considered by Halperin and Sinnamon is discussed. Moreover, connections between Lorentz-type spaces, down spaces, Cesàro spaces, and Sawyer's duality formula are explained. Applying Sinnamon's ideas, we prove the duality theorem for Orlicz−Lorentz spaces which generalizes a recent result by Kamińska, Leśnik, and Raynaud (and Nakamura). Finally, some applications of the level functions to the geometry of Orlicz−Lorentz spaces are presented.
8
Content available remote Osiągnięcia polskich matematyków w teorii interpolacji operatorów: 1910-1960
Maligranda L.
Wiadomości Matematyczne
|
2015
|
T. 51, Nr 2
239--281
PL
Polskimi autorami twierdzeń interpolacyjnych w latach 1910-1960 byli Władysław Orlicz, Stefan Banach, Józef Marcinkiewicz oraz Antoni Zygmund. Dlaczego lata od 1910 do 1960? Powyższe pytanie pojawia się natychmiast przy omawianiu problematyki interpolacji operatorów. Naturalna odpowiedź jest taka, że najpierw musiały się pojawić przestrzenie, by następnie można było badać operatory między nimi. Właśnie w 1910 roku zdefiniowane zostały przestrzenie Lp, których znaczenia w analizie nie sposób przecenić. W pięćdziesięcioleciu 1910-1960 nie zabrakło polskiego wkładu do teorii interpolacji operatorów. Był on udziałem trzech matematyków dobrze znanych na arenie międzynarodowej społeczności matematycznej: Władysława Orlicza, autora ważnych trzech prac z lat 1934, 1954 i twórcy przestrzeni Orlicza, Józefa Marcinkiewicza, który opublikował w 1939 roku niezwykle istotny, choć zaledwie dwustronicowy artykuł, oraz Antoniego Zygmunda, autora dwóch fundamentalnych monografii wydanych w latach 1935 i 1959 oraz wielu prac wydrukowanych w latach 1944, 1948, 1950, 1951 i 1956. Jednoznacznie można stwierdzić, że twierdzenie interpolacyjne Marcinkiewicza zapisało się na stałe w kanonach analizy, a jako rzecz pochodna - także przestrzenie Marcinkiewicza. Natomiast z twierdzenia Orlicza pozostały głównie przestrzenie Orlicza. Ważna jest też monografia Zygmunda z 1959 roku, zawierająca między innymi rezultat Marcinkiewicza, będąca nadal klasyczną pozycją z analizy. Jako dowód ważności twierdzenia interpolacyjnego Marcinkiewicza może posłużyć fakt cytowania go w klasycznych już dzisiaj książkach z analizy bądź teorii interpolacji. W pracy [85] wymieniłem pięćdziesiąt pięć książek, w których znajdujemy twierdzenie interpolacyjne Marcinkiewicza.
9
Content available remote Meier (Maks) Eidelheit (1910-1943)
Maligranda L.
Wiadomości Matematyczne
|
2015
|
T. 51, Nr 1
31--59
PL
Meier (Maks) Eidelheit był polskim matematykiem zajmującym się analizą funkcjonalną. W 1938 roku obronił na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie pracę doktorską napisaną pod kierunkiem Stefana Banacha. Należał do Lwowskiej Szkoły Matematycznej. Opublikował dwanaście prac naukowych i jego nazwisko znane jest w matematyce w związku z twierdzeniem Eidelheita o oddzielaniu, ciągami Eidelheita w przestrzeniach Frécheta oraz twierdzeniem interpolacyjnym Eidelheita i twierdzeniem Eidelheita o pierścieniu funkcji ciągłych. W marcu 1943 roku został zamordowany przez hitlerowców.
10
Content available remote Landau-type theorem for variable Lebesgue spaces
Maligranda L., Wnuk W.
Commentationes Mathematicae
|
2015
|
Vol 55, No. 2
119--126
EN
We describe, using elementary methods, the Köthe dual of variable Lebesgue spaces Lp(⋅), called also Nakano spaces, independenly for p(⋅)∈(1,∞) and p(⋅)∈(0,1). The case when p(⋅)∈[1,∞] is also included.
11
Content available remote Działalność naukowa Józefa Schreiera
Maligranda L.
Wiadomości Matematyczne
|
2014
|
T. 50, Nr 1
45--68
PL
W artykule omówimy osiągnięcia naukowe Józefa Schreiera (1909-1943) oraz podamy spis publikacji. Schreier należał do aktywnych członków Lwowskiej Szkoły Matematycznej, a jego nazwisko znane jest w matematyce w związku z przestrzeniami Schreiera, zbiorami Schreiera i twierdzeniami Schreiera-Ulama. Schreier opublikował szesnaście prac matematycznych, z czego osiem wspólnie ze Stanisławem Marcinem Ulamem i jedną wspólnie z Zygmuntem Wilhelmem Birnbaumem. Ponadto razem z Marcelim Starkiem (1908-1974) opracował, na podstawie wykładów Steinhausa wygłoszonvch w roku akademickim 1928/29, skrypt Szeregi Fouriera wydany przez Koło Matematyczno-Fizyczne Studentów Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie w 1930 roku. Schreier napisał prace dotyczące następujących dziedzin matematyki: analiza funkcjonalna, teoria miary, kombinatoryka, geometria, rachunek prawdopodobieństwa, teoria półgrup i grup, teoria przekształceń, topologia i teoria gier.
12
Content available remote Alfred Rosenblatt (1880-1947)
Ciesielska D., Maligranda L.
Wiadomości Matematyczne
|
2014
|
T. 50, Nr 2
221--259
PL
Alfred Rosenblatt to niemal zapomniany w Polsce krakowski matematyk. Brak o nim wzmianki na wydanym przez wydawnictwo Springer plakacie z okazji Kongresu Matematycznego w Warszawie, planowanego na 1982 rok, lecz przesuniętego na 1983 rok z powodu stanu wojennego. Na plakacie widnieją polscy matematycy przedwojenni. Alfred Rosenblatt, mimo wielkiej wszechstronności i aktywności twórczej, nie znalazł również miejsca w Złotej Księdze Wydziału Matematyki i Fizyki Uniwersytetu Jagiellońskiego wydanej w 2000 roku. Tymczasem opublikował on prawie trzysta prac naukowych w wielu dziedzinach matematyki i jej zastosowań. Ponadto uczestniczył w czterech Międzynarodowych Kongresach Matematyków w Cambridge (w 1912 roku), Strasburgu (w 1920 roku), Bolonii (w 1928 roku) i Zurychu (w 1932 roku), wygłaszając na dwóch ostatnich cztery wykłady sekcyjne. Był jednym z szesnastu założycieli Polskiego Towarzystwa Matematycznego, które powstało w Krakowie 2 kwietnia 1919 roku.
13
Content available remote Lwowscy uczeni wymienieni w przesłuchaniach Banacha z 1944 roku
Maligranda L., Prytuła J. G.
Wiadomości Matematyczne
|
2013
|
T. 49, Nr 1
29--66
PL
W pracy [14] przedstawiliśmy trzy protokoły przesłuchań Stefana Banacha z września i października 1944 roku, natomiast tutaj zebraliśmy informacje o siedemnastu osobach wymienionych przez Banacha w tych protokołach. Osobami tymi są: Herman Auerbach, Meier Eidelheit, Kazimierz Kolbuszewski, Juda Kreisler, Maurycy Mosler, Józef Pepis, Antoni Raabe, Stanisław Ruziewicz, Stanisław Saks, Juliusz Schauder, Mawrikij Sperling, Marceli Stark, Ludwik Sternbach, Kazimierz Vetulani, Bruno Winawer, Menachem Wojdysławski i Miron Zarycki. Dane uzupełniliśmy informacjami, które zdołaliśmy ustalić w trakcie badań archiwów i kontaktów prywatnych.[...]
14
Content available remote Józef Schreier (1909 - 1943) : biografia
Maligranda L.
Wiadomości Matematyczne
|
2013
|
T. 49, Nr 2
47--60
15
Content available remote Przesłuchania Stefana Banacha z 1944 roku
Maligranda L., Prytuła J. G.
Wiadomości Matematyczne
|
2012
|
T. 48, Nr 1
51--72
PL
W 1944 roku Stefan Banach był przesłuchiwany we Lwowie w sprawie niemieckich mordów na polskich naukowcach i intelektualistach. Przedstawiamy tu zachowane protokoły jego przesłuchań. Prezentację poprzedzimy wieloma informacjami o Banachu z mało znanego okresu jego życia w latach 1939-1945. Pozwoli to zrozumieć odczucia i obawy, jakich doznawał przy pisaniu tych zeznań. Ponadto podamy informacje o wydarzeniach związanych z Banachem, które nastąpiły po 1945 roku. Informacje te zostały zebrane w pierwszej części pracy. W drugiej części umieściliśmy dwa protokoły przesłuchań, własnoręcznie pisane po polsku przez Stefana Banacha w dniach 20 i 23 września 1944 roku, które potwierdzają straty osobowe matematyki polskiej poniesione w II wojnie światowej. Ponadto, trzecie przesłuchanie, z 20 października 1944 roku, pisane po ukraińsku, zostało przez nas przetłumaczone na język polski. Informacje o osobach wymienionych w protokołach przesłuchań Banacha umieścimy w osobnym artykule.
16
Content available remote Marcinkiewicz interpolation theorem and Marcinkiewicz Spaces
Maligranda L.
Wiadomości Matematyczne
|
2012
|
T. 48, Nr 2
157--171
17
Content available remote Władysław Orlicz (1903-1990)
Maligranda L., Wnuk W.
Roczniki Polskiego Towarzystwa Matematycznego. Seria 2: Wiadomości Matematyczne
|
2000
|
[Z] 36
85-147
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.