PL
 |
EN
Preferencje help
Polish version English version Język
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 13

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
1
Content available Czy celiakia wpływa na narząd wzroku?
Adamczewska Patrycja, Piotrowska Natalia, Młyniuk Patryk, Kałużny Bartłomiej J.
Optyka
|
2023
|
Nr 5
64--70
PL
Celiakia (ang. coeliac disease), nazywana inaczej glutenozależną chorobą trzewną, to choroba genetyczna o charakterze autoimmunologicznym, czyli spowodowana nieprawidłową reakcją odpornościową organizmu przeciwko własnym tkankom, w której spożywanie glutenu prowadzi do uszkodzenia jelita cienkiego. U chorych na celiakię występuje nietolerancja glutenu. Glutenem określa się składowe białka zawartego w zbożach, takich jak pszenica, żyto czy jęczmień. Spożywanie glutenu prowadzi do stanu zapalnego i uszkodzenia błony śluzowej jelita cienkiego, a następnie do zaniku kosmków jelitowych (wypustek błony śluzowej jelit odpowiedzialnych za przyswajanie substancji odżywczych z pożywienia), co prowadzi do zaburzeń wchłaniania, a w konsekwencji do niedożywienia i niedoborów składników odżywczych. Upośledzone wchłanianie pokarmu prowadzi do wystąpienia różnorodnych objawów klinicznych. Reakcja autoimmunologiczna nie musi ograniczać się do jelita cienkiego, a dotyczy również innych narządów, w związku z tym celiakia może objawiać się różnymi symptomami w obrębie przewodu pokarmowego, ale także poza nim. Na obecną chwilę jedyną metodą leczenia celiakii jest ścisłe stosowanie diety bezglutenowej od momentu zdiagnozowania do końca życia [1,2].
2
Content available remote Znaczenie nabłonka rogówki w powikłaniach po soczewkach kontaktowych
Stachaczek Natalia, Młyniuk Patryk, Kałużny Bartłomiej J.
Optyka
|
2022
|
Nr 6
54--57
PL
W wyniku ciągłego wzrostu częstości występowania wad wzroku, szczególnie krótkowzroczności, a także w związku z rozwojem kontaktologii, zwiększa się liczba użytkowników soczewek kontaktowych (SK). Z tego powodu znajomość powikłań wynikających z ich użytkowania stanowi kluczową rolę w zapewnieniu pacjentowi profesjonalnej opieki i zaspokajaniu jego potrzeb wzrokowych. Powikłania mogą pojawić się u osób przestrzegających zasad, jednak ryzyko znacznie wzrasta przy nieprawidłowym sposobie użytkowania, np. na skutek noszenia SK przez dłuższy okres niż zalecenia producenta, jak również w wyniku nieodpowiedniego ich doboru i dopasowania. Najgroźniejsze powikłania występują w konsekwencji przerwania ciągłości najbardziej zewnętrznej warstwy rogówki – nabłonka przedniego.
3
Content available remote Wysoka krótkowzroczność a soczewki kontaktowe
Jakubczak Anna, Durczok Nicola, Młyniuk Patryk, Kałużny Bartłomiej J.
Optyka
|
2022
|
Nr 1
48--53
PL
Od kilkudziesięciu lat na świecie obserwuje się dynamiczny przyrost liczby osób z krótkowzrocznością. Postępująca krótkowzroczność może doprowadzić do poważnych zmian na siatkówce, a w konsekwencji do trwałego pogorszenie lub upośledzenia wzroku. Świadomość tej sytuacji w skali globalnej wśród okulistów oraz optometrystów, przyczyniła się do rozwoju metod spowolnienia progresji oraz korekcji wysokiej krótkowzroczności. W czasach pandemii doszło do wielu zmian związanych z wprowadzeniem ograniczeń dla społeczeństwa, mających na celu zredukowanie liczby zachorowań na koronawirusa SARS-CoV-2.
4
Content available remote Wybrane powikłania związane z użytkowaniem hydrożelowych i silikonowo-hydrożelowych soczewek kontaktowych, cz. 2
Cimoch Agata, Adamczewska Patrycja, Młyniuk Patryk, Kaszuba-Modrzejewska Magdalena, Kałużny Bartłomiej J.
Optyka
|
2022
|
Nr 5
64--66
5
Content available remote Wybrane powikłania związane z użytkowaniem hydrożelowych i silikonowo-hydrożelowych soczewek kontaktowych, cz. 1
Cimoch Agata, Adamczewska Patrycja, Młyniuk Patryk, Kaszuba-Modrzejewska Magdalena, Kałużny Bartłomiej J.
Optyka
|
2022
|
Nr 4
68--72
PL
Soczewki kontaktowe (SK) w ostatnich latach zyskują coraz większą popularność, a liczba ich użytkowników stale rośnie. Według danych statystycznych z 2020 roku, w Polsce 4,4% populacji korzysta z soczewek kontaktowych jako głównego sposobu korekcji wady wzroku [6]. Faktyczna liczba użytkowników SK w Polsce jest jednak jeszcze większa, biorąc pod uwagę osoby stosujące soczewki zamiennie z okularami oraz takie, które sięgają po nie okazjonalnie. Rosnąca liczba pacjentów decydujących się na SK oraz niewystarczająca wiedza na temat ich pielęgnacji mogą prowadzić do częstszego pojawiania się powikłań [3]. W tym artykule przedstawiony zostanie przegląd najczęstszych powikłań mogących wystąpić w wyniku nieprawidłowego użytkowania soczewkach [sic] miękkich: hydrożelowych (ang. hydrogel, Hy) oraz silikonowo-hydrożelowych (ang. silicone hydrogel, SiHy).
6
Content available remote Wpływ grubości rogówki na wynik pomiaru ciśnienia wewnątrzgałkowego
Pilarska Natalia M., Zdziarska Patrycja, Młyniuk Patryk, Kałużny Bartłomiej J.
Optyka
|
2022
|
Nr 3
56--58
PL
Rogówka odpowiada za ponad 2/3 refrakcji układu optycznego oka. Średnia moc łamiąca rogówki wynosi około 43D, lecz może przyjmować wartości od 3D do nawet 50D [1].
7
Content available remote Promieniowanie jonizujące wykorzystywane w medycynie a narząd wzroku – ochrona i powikłania
Bugajczyk Oliwia, Młyniuk Patryk, Kałużny Bartłomiej J.
Optyka
|
2021
|
Nr 5
62--66
PL
Odkrycie przez Wilhelma Roentgena niewidzialnego dla ludzkiego oka promieniowania, które obrazowało, jak wygląda wewnątrz ludzkie ciało, stało się przełomem w medycynie. Wówczas naukowcy rozpoczęli pracę i badania nad aparaturami, które wykorzystywane byłyby w leczeniu i diagnostyce chorób. Dzięki temu specjaliści mogą wykonywać badania rentgenowskie, tomografię komputerową, fluoroskopię, angiografię czy też radioterapię. Promieniowanie jonizujące znalazło szerokie zastosowanie w medycynie. Wykazano, że pewne narządy ludzkiego organizmu są wrażliwe na działanie promieniowania, w tym szpik kostny, układ chłonny oraz gałka oczna. Dopiero po kilku latach zauważono niekorzystne skutki dla organizmu w postaci wymiotów, wysypki, poparzeń skóry, zespołu szpikowego czy też zaćmy. Narażenie narządu wzroku na działanie promieniowania może powodować m.in. zaćmę, retinopatię, neuropatię nerwu wzrokowego czy dysfunkcję gruczołu łzowego. Podczas przeprowadzania procedur medycznych w postaci zdjęć rentgenowskich, tomografii komputerowej czy też radioterapii należy stosować osłony na oczy, które zmniejszają ilość padającego na ten obszar promieniowania. Świadomość pacjentów oraz personelu medycznego zmniejsza ryzyko wystąpienia niekorzystnych skutków w obrębie gałki ocznej i pozostałych narządów.
8
Content available remote Odległość źrenic – metody pomiaru i znaczenie praktyczne
Bugajczyk Oliwia, Rokiciński Kacper, Młyniuk Patryk, Kałużny Bartłomiej J.
Optyka
|
2021
|
Nr 3
40--42
PL
Narząd wzroku jest jednym z najważniejszych zmysłów człowieka. Jego poszczególne składowe umożliwiają m.in. odbieranie bodźców zewnętrznych, rozpoznawanie kształtów, rozróżnianie kolorów czy określenie dystansu między obserwowanymi przedmiotami. Spośród struktur tworzących ten precyzyjny układ szczególną uwagę należy skupić na źrenicy. Jest to czarny otwór w środkowej części tęczówki, który warunkuje ilość wpadającego światła do wnętrza gałki ocznej. Klienci często nie zdają sobie sprawy, jak istotne podczas wizyty w salonie optycznym są pomiary, takie jak: rozstaw źrenic, wysokość montażu, kąt pantoskopowy czy odległość wierzchołkowa (vertex distance, VD), czyli odległość między tylną powierzchnią soczewki korekcyjnej (okularowej) a przednią powierzchnią rogówki. Zdenerwowanie lub pośpiech źle wpływają na precyzyjne wykonanie pomiarów, które stanowią ważny aspekt w układzie optycznym: soczewka okularowa – oko. Okulary spełnią swoją funkcję w momencie, kiedy będą prawidłowo wykonane. Na to wpływa nie tylko znajomość wady refrakcji pacjenta, ale również prawidłowy montaż soczewki okularowej w oprawie korekcyjnej, ze szczególnym uwzględnieniem odległości między źrenicami i ich wysokości względem oprawy. Poznanie różnorakich metod pomiaru odległości źrenic ułatwia pracę w salonie optycznym i umożliwia wybór najbardziej precyzyjnej i praktycznej metody. Profesjonalna obsługa i wykonanie wszystkich pomiarów zapewniają komfortowe widzenie i poprawiają jego jakość w okularach. Niezależnie od sposobu mierzenia ważny jest jednak efekt końcowy, czyli wykonanie pracy okularowej uwzględniającej indywidualne parametry pacjenta i umożliwiającej zadowalające widzenie.
9
Content available remote Czy tomografia OCT może zastąpić wzór fluoresceinowy w ocenie dopasowania sztywnych gazoprzepuszczalnych soczewek kontaktowych?
Kalwa Dominika, Młyniuk Patryk, Piotrowiak-Słupska Ilona, Kałużny Bartłomiej J.
Optyka
|
2021
|
Nr 3
66--69
PL
Drugą, po okularach, najczęściej wybieraną metodą korekcji wad wzroku, są soczewki kontaktowe. Odpowiednie parametry, konstrukcja, materiał, sposoby pielęgnacji są istotnymi czynnikami w ich doborze, rzutującymi na bezpieczeństwo i komfort. Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie najważniejszych zagadnień związanych z dopasowaniem fizycznym sztywnych soczewek gazoprzepuszczalnych. Pierwotnie bardzo ważne jest dobranie dla każdego z pacjentów odpowiednich parametrów soczewek. Następnie, po określonym upływie czasu, powinno się zweryfikować fizyczne dopasowanie oraz określić, jaki wpływ ma dobrana soczewka na powierzchnię oka oraz powieki. Najważniejszym sposobem oceny dopasowania sztywnych soczewek gazoprzepuszczalnych jest ocena w lampie szczelinowej, w tym z zastosowaniem fluoresceiny z użyciem światła kobaltowo-niebieskiego lub filtra kobaltowo-niebieskiego. Z tą metodą, uznawaną za złoty standard, zostały porównane wyniki opublikowanych prac na temat wykorzystania nowocześniejszej techniki – spektralnej optycznej koherentnej tomografii (ang. Spectral Optical Coherence Tomography, SOCT). Metoda z wykorzystaniem fluoresceiny umożliwia dokładniejszą i bardziej wszechstronną analizę niż metoda SOCT. Ma jednak inne wady, związane z jej ręczną, subiektywną oceną, zależącą od doświadczenia specjalisty oraz jakościowym charakterem obserwacji.
10
Content available remote Pomiar menisku łzowego za pomocą tomografii OCT
Zalewska Kinga, Kalwa Dominika, Młyniuk Patryk, Kałużny Bartłomiej J.
Optyka
|
2020
|
Nr 4
66--70
PL
Film łzowy jest cienką, niejednorodną powłoką pokrywającą rogówkę. Spełnia on funkcję ochronną i odżywczą, a także zapewnia optycznie gładką powierzchnię rogówki. Nieprawidłowości filmu łzowego mogą doprowadzić do naruszenia, a co za tym idzie uszkodzenia powierzchni oka, obniżenia tolerancji na soczewki kontaktowe oraz pogorszenia ostrości widzenia. Film łzowy przy brzegach powiek tworzy meniski górny i dolny, których zmniejszenie spowodowane jest niedoborem fazy wodnej. Do tradycyjnego badania ilościowego wydzielania warstwy wodnej filmu łzowego służy test Schirmera, który także możemy wykonać ze znieczuleniem rogówki. Celem artykułu jest opisanie metod umożliwiających wizualizację i bezpośredni pomiar menisku łzowego. Historycznie pierwszą metodą pomiaru menisku łzowego było badanie za pomocą lampy szczelinowej. Jednakże metoda ta cechuje się niską dokładnością i obecnie wykonywana jest jedynie orientacyjnie. Wspomniane zostało również badanie z wykorzystaniem technologii fotografowania, które pozwala na stworzenie dokładnej mapy topograficznej i keratometrycznej przedniej powierzchni oka. Najnowocześniejszą metodą jest badanie menisku łzowego z wykorzystaniem OCT (optyczna koherentna tomografia), dzięki któremu specjalista może dokładnie ocenić stan przedniej i tylnej części gałki ocznej. Używając OCT można zmierzyć trzy główne parametry menisku łzowego: przekrój powierzchni, wysokość oraz głębokość. Nowoczesne technologie zwiększają możliwości diagnostyczne, w szczególności w zakresie pomiarów ilościowych filmu łzowego.
11
Content available Pomiar menisku łzowego z wykorzystaniem keratografu i optycznej koherentnej tomografii
Zalewska Kinga, Kalwa Dominika, Młyniuk Patryk, Kałużny Bartłomiej J.
Optyka
|
2020
|
Nr 6
64--68
PL
Cel: Porównanie keratografu i optycznej koherentnej tomografii do pomiaru wysokości menisku łzowego dolnego w populacji osób zdrowych. Ocena korelacji wysokości menisku łzowego dolnego z następującymi parametrami: płeć, wiek, ankieta OSDI, test Schirmera. Metodyka: Badania przeprowadzono na 200 zdrowych oczach w Poradni Okulistycznej i Kliniki Okulistyki i Optometrii w Szpitalu Uniwersyteckim nr 2 im. dr. J. Biziela w Bydgoszczy. Do badania włączono 100 osób w wieku 18–75 lat (średni wiek: 61 lat). Następnie u każdego badanego została zmierzona wysokość menisku łzowego dolnego za pomocą keratografu Oculus 4 oraz DRI OCT Triton (Topcon), po pięć pomiarów dla każdego oka. Uzupełniająco każdy z pacjentów odpowiedział na 12 pytań z ankiety OSDI. Wyniki: Średni pomiar wysokości menisku łzowego dolnego u populacji osób zdrowych wykonany za pomocą OCT dla OP wynosił 266,55 ± 65,02 μm, natomiast dla OL 263,46 ± 67,62 μm. Natomiast średni pomiar u populacji osób zdrowych z wykorzystaniem keratografu dla OP wynosił 235,06 ± 43,83 μm, natomiast dla OL 234,40 ± 42,41 μm. Zauważono, że wysokość menisku łzowego dolnego jest wyższa u kobiet niż u mężczyzn zarówno w OCT, jak i w keratografie. Odnotowano niską zależność między wiekiem pacjentów oraz ankietą OSDI a wysokością dolnego menisku łzowego OP i OL zmierzoną za pomocą OCT i keratografu. Zależność między testem Schirmera a wysokością menisku łzowego dolnego wykazała umiarkowane podobieństwo dla OP i OL, zarówno w OCT, jak i keratografie. Wnioski: Wysokość menisku łzowego dolnego mierzonego za pomocą OCT jest wyższa niż wysokość uzyskana za pomocą keratografu. Z analizy wysokości menisku łzowego dolnego pacjentów można stwierdzić, że zarówno wiek pacjenta, jak i wynik ankiety OSDI nie mają istotnego związku z badanym parametrem.
EN
Aim: Comparison of two methods – with the use of a keratograph and optical coherence tomography – as the methods for measuring the highest of the inferior tear meniscus in the examined group of healthy people. Evaluation of the correlation of the inferior tear meniscus’s height with the following parameters: gender, age, OSDI questionnaire, Schirmer’s test.Methods: The study was conducted on 200 eyes. The query took place at the Ophthalmology and Optometry Clinic at the University Hospital No. 2 dr J. Biziela in Bydgoszcz, and included 100 persons aged 18–75 (the average age: 61 years old). Then the height of the inferior tear meniscus was measured for each of the examined people using keratograph Oculus 4 and DRI OCT Triton (Topcon), after five measurements for each eye. Complementary, each patient had answered 12 questions from the OSDI questionnaire. Results: The average measurement of the height of the inferior tear meniscus in a population of healthy people with OCT for OP was 266,55 ± 65,02 μm, for OL 263,46 ± 67,62 μm. Keratograph for OP was 235, 06 ± 43,83 μm, next to OL 234,40 ± 42,41 μm. It was noted that the tear meniscus heights are higher for women than for men in both OCT and keratography methods. There was a weak correlation between the age of people and the OSDI questionnaire, and the height of the OP and OL inferior tear meniscus measured by OCT and keratograph. Correlation between the Schirmer’s test and the height of the inferior tear meniscus showed a moderate similarity for OP and OL in both OCT and keratograph. Conclusions: The result of the height of the inferior tear meniscus measured in OCT is higher than the height obtained by using the keratograph. The analysis of the results of the inferior tear meniscus’s height shows that neither the age of the patient nor the result of the OSDI questionnaire has a significant correlation with the size of the measurement.
12
Content available remote Metody spowolnienia progresji krótkowzroczności – przegląd literatury
Młyniuk Patryk, Kałużny Bartłomiej J.
Optyka
|
2019
|
Nr 4
44--47
PL
Krótkowzroczność (łac. myopia) jest najczęściej występującą wadą układu optycznego, w której długość osiowa gałki ocznej jest zbyt długa > 25 mm bądź moc łamiąca rogówki jest zbyt silna, co prowadzi do załamania promieni świetlnych przed siatkówką [1]. Szacuje się, że ponad 22,9% światowej populacji (blisko 1,5 mld) ma krótkowzroczność, z czego 2,7% osób o wysokiej wartości powyżej -6,00D [2]. Podczas badania populacji polskich uczniów w wieku 6–18 lat, u 13,3% zaobserwowano miopię, a także zauważono, że częstość jej pojawiania znacznie wzrasta pomiędzy 7. a 8. rokiem życia [3]. Przewiduje się, że do 2050 roku wadę tę będzie mieć 49,8% populacji, co stanowi blisko 5 mld osób [2]. Wynika to z faktu, że wraz z rozwojem technologicznym zwiększa się intensywność pracy wzrokowej w bliskich odległościach, a ponadto więcej czasu spędzamy przy urządzeniach emitujących promieniowanie niebieskie, które niekorzystnie wpływa na narząd wzroku. Tendencja ta szczególnie widoczna jest wśród dzieci i młodzieży, u których ryzyko wystąpienia krótkowzroczności i jej progresji znacznie wzrasta [4]. Istnieją metody mogące spowolnić postęp krótkowzroczności, wśród nich wyróżnić można terapię farmakologiczną, stosowanie okularów wieloogniskowych, multifokalnych miękkich soczewek kontaktowych, ortokeratologii oraz zmianę zachowań pacjenta [4].
13
Content available remote Diagnostyka stożka rogówki
Młyniuk Patryk, Kałużny Bartłomiej J.
Optyka
|
2019
|
Nr 2
84--86
PL
Stożek rogówki jest jednym z najczęstszych uwarunkowanych genetycznie zaburzeń krzywizny rogówki. Częstość jego występowania oszacowano na 50-230 na 100 tys. osób. Choroba ta zazwyczaj ma swój początek w okresie dojrzewania bądź w drugiej lub trzeciej dekadzie życia, a jej postęp obserwuje się przez kolejnych 10-15 lat. Schorzenie rzadko ujawnia się przed 10. rokiem żyda. W znacznej liczbie przypadków stożek występuje obustronnie, a jego rozwój przebiega asymetrycznie. Częste jest rozpoznanie choroby w drugim oku po upływie pięciu lat od diagnozy pierwszego oka [1]. Do postawienia rozpoznania wstępnego w gabinecie niezbędne są: wywiad medyczny, autokeratorefraktometria, refrakcja, badanie przedmiotowe wykonane makroskopowo i z wykorzystaniem lampy szczelinowej. Do rozpoznania ostatecznego i ilościowej oceny schorzenia służy topografia i/lub tomografia rogówki. Istnieje kilka metod korekcji tej wady, natomiast jedyną możliwością powstrzymania jej postępu jest cross-linking.
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.