2-butyne-1,4-diol (B3-D), reaction of industrial importance. Catalysts are prepared using aqueous solutions of PdCl2 and H2PtCl6 of pH = 2-3. In these conditions redox mechanism is involved resulting in partial reduction of Pd2+ to Pd0 and Pt4+ to Pt2+. In the as-prepared 2%Pd/PANI and additionally reduced 2%Pt/PANI catalysts the particles of Pd, Pt metal of size in nano-scale are formed. Performance of Pt and Pd-doped PANI in the hydrogenation of 2-butyne-1,4-diol (B3-D) strongly varies. In particular they differinability for selective hydrogenation of unsaturated C Identical to C bond in B3-D to 2-butene-1,4-diol. Catalytic performance of 2%Pt/PANI is found to be similar to that observed for typical, in organic carrier supported platinum catalysts. 2%Pd/PANI catalyst of fers much higher activity and almost se lectively reduces C Identical to C bond in B3-D to C Identical to C in B2-D. This advantageous performance of Pd/PANI catalyst can be related to an influence of electroactive matrix on properties of palladium centres.

których rdzeń stanowiła żywica silikonowa o temperaturze zeszklenia ok. -110 °C, a otoczkę polimer metakrylowy o temperaturze zeszklenia ok. 140 °C (rys. 1). Proszki (rys. 2) uzyskano na drodze suszenia rozpyłowego wodnych hybrydowych dyspersji silikonowo-akrylowych, które otrzymywano w procesie polimeryzacji emulsyjnej opracowanym w Instytucie Chemii Przemysłowej w Warszawie [4, 5]. Zbadano powłoki lakierowe wykonane z farb zawierających trzy rodzaje proszków oznaczonych odpowiednio jako A, B i C, w których jako podstawowe polimery otoczki nanocząstek zastosowano (polimetakrylan metylu), kopolimer metakrylanu metylu z metakrylanem glicydylu i kopolimer metakrylanu metylu z kwasem akrylowym), a stosunek wagowy rdzenia do otoczki wynosił ok. 40/60. Stwierdzono poprawę wytłaczalności farb modyfikowanych 3 % dodatkiem proszków w porównaniu z wytłaczalnością farby niemodyfikowa-nej. Zaobserwowano też, że ziarna farby bez dodatku proszków miały bardziej ostre krawędzie, niż ziarna farb modyfikowanych (rys. 3). Nie stwierdzono natomiast różnic w wyglądzie farb podczas przechowywania w temp. 40 °C przez 4 tygodnie, co świadczy o ich dobrej stabilności. Podstawowe właściwości powłok lakierowych wykonanych z farb modyfikowanych (oznaczonych jako 2, 3 i 4) w porównaniu z powłoką z farby niemodyfikowanej (oznaczonej jako 1) były znacznie lepsze (tab. 1). Szczególną poprawę zaobserwowano w przypadku odporności na uderzenie oraz tłoczności, co świadczy o znacznym zmniejszeniu kruchości powłok dzięki wprowadzeniu dodatku proszków silikonowo-akrylowych. Zwiększając zawartość proszku A w farbie do 5 % uzyskano dalszy wzrost odporności powłok na uderzenie (rys. 4), ale inne ich właściwości uległy nieznacznemu pogorszeniu. Wyniki badania powierzchni przełomu powłok przy zastosowaniu techniki SEM (rys. 5) wskazują na różnicę w strukturze powłoki niemodyfikowanej i modyfikowanej 3 % dodatkiem proszku A, co może być przyczyną obserwowanej znacznie większej elastyczności powłoki modyfikowanej. Odmienna jest też struktura powierzchni tych powłok (rys. 6), co może wskazywać na występowanie migracji żywicy silikonowej do powierzchni. To przypuszczenie potwierdziły w pełni badania składu powierzchni powłok metodą ESCA (Electron Specroscopy for Chemical Analysis). Zawartość krzemu w warstwach powierzchniowych powłok uzyskanych z farb modyfikowanych 3 % dodatkiem proszków wynosiła od kilku do 10 % i była ponad 10-krotnie wyższa, niż obliczona średnia zawartość krzemu w całej masie powłoki (ok. 0,45 %). Ponadto stwierdzono, że zawartość krzemu rośnie wraz ze zmniejszaniem się odległości od powierzchni powłoki. Obecność żywicy silikonowej na powierzchni powłok wydają się potwierdzać także obserwacje uzyskane techniką AFM. Na zdjęciu powierzchni modyfikowanej powłoki wykonanym tą techniką (rys. 8) widać wyraźnie drobne elementy o rozmiarach rzędu kilkudziesięciu nm wbudowane w warstwy przypowierzchniowe, które można zidentyfikować jako nanocząstki zbudowane z żywicy silikonowej, które tworzyły rdzenie większych nanocząstek o budowie "rdzeń-otoczka" znajdujących się w proszku. Potwierdzeniem tej tezy jest wykazany w badaniach AFM fakt zwiększania się liczby tych cząstek na powierzchni powłoki wraz ze zwiększaniem zawartości nanoproszku w farbie.

glass transition temperature ca. -110 °C and shell was methacrylic polymer of glass transition temperature 140 °C (Fig. 1). The powders (Fig. 2) were obtained by spray drying of aqueous hybrid silicone-acrylic dispersions which were prepared in emulsion polymerization process developed in Industrial Chemistry Research Institute in Warsaw [4, 5]. The coats were obtained from coatings containing three different powders designated as A, B and C, corresponding to shells of nanoparticles which constituted the powders made of polymethylmethacrylate), methyl methacrylate-glicydyl methacrylate copolymer and methyl methacrylate-acrylic acid, respectively. Core to shell mass/mass ratio was 40/60. Improvement of extrudability of coatings modified with 3 % of powders as compared to extrudability of unmodified coating. It was also observed that edges of particles of the unmodified powder were more sharp than those of modified powder (Fig. 3). No difference in appearance of coatings after 4 weeks storage at 40 °C was found what suggests good stability. Substantial properties of the coats (Table 1) obtained from modified coatings (designated as 2, 3 and 4) were much better than those observed for unmodified coating (designated as 1). In particular, significant improvement was observed for impact resistance and cupping what proves that brittleness of the coats diminished very much due to addition of silicone-acrylic powders. When the content of powder A in coating raised up to 5% further increase in impact resistance of the coats was observed (Fig. 4), but other properties of the coats slightly diminished. Results of SEM investigations of the coats brittle fracture surface (Fig. 5) suggest that there is a difference between structure of unmodified coat and coat modified with 3 % of powder A coats what may be the reason for the observed distinctly higher elasticity of the modified coat. Also the surface structure of both coats is different (Fig. 6) what may suggest that migration of silicone resin to the surface occurs. This assumption was fully supported by investigations of the composition of the coats surface by ESCA (Electron Specroscopy for Chemical Analysis). The content of silicon in surface layers of the coats obtained from coatings modified with 3 % of powders was up to 10 % being then 10 times higher than the calculated average content of silicon in total mass of the coat (ca. 0.45 %). Moreover, it was found that content of silicon increases when distance to the surface decreases. The presence of silicone resin on the coats surface seems to be confirmed also by AFM observations. In Fig. 8 where the AFM image of the modified coat surface is presented small items of the nanometric size which are embedded in the surface layers are visible. They may be identified as nanoparticles of silicone resin which formed cores in bigger "core-shell" nanoparticles contained in the powder. This assumption was confirmed by further AFM studies since it was found that number of those nanostructures increased with increase in content of the powder in the coating.

elektrochemicznymi w roztworze symulującym płyn ustrojowy (SBF) w temperaturze pokojowej. Próbki przed pomiarami elektrochemicznymi eksponowano w warunkach badań przez 13h. Wyniki badań SIMS wskazują, że na powierzchni tytanu powstaje zewnętrzna warstwa zawierająca wapń, tlen i fosfor. Pod zewnętrzną warstwą istnieje warstwa przejściowa, którą tworzą zaimplementowane w powierzchnię tytanu jony wapnia. Grubość uzyskanych warstw zależy od czasu osadzania. Analiza XPS wskazuje, że w uzyskanej warstwie istnieją fosforany oraz tlenek lub wodorotlenek wapnia. Na podstawie badań elektrochemicznych stwierdzono, że odporność korozyjna badanych próbek zależy od czasu formowania warstwy.

electrochemically in a simulated body fluid (SBF) at room temperature. Prior to the measurements, the samples were exposed to the test conditions for 13 h. The SIMS analysis indicates that the layer formed on the titanium surface contains calcium, oxygen and phosphorus. Beneath there is a transition zone, formed by calcium ions implanted into the titanium surface. Thickness of the phosphate layer depends on coating formation time. The XPS analysis shows that the coating contains phosphates and calcium oxide or hydroxide. Electrochemical examinations indicate that corrosion resistance of the samples depends on coating formation time.

backscattered electrons from test surfaces and from a reference material are compared with the values evaluated from Monte Carlo calculations. The paper is dealing with the experimental determination of the IMFP in selected binary alloys, i.e. AuxCu100-x (x = 25, 50, 75 at.%) and AuxPd100-x (x= 10, 50, 90 at.%) within the 200-2000 eV range. The data were recorded using the DCMA-PHI15-255G spectrometer. Surface composition of the alloy samples was investigated prior to and after the EPES measurements by x-ray photoelectron spectroscopy (XPS) using an ESCALAB 210 spectrometer. The relative EPES measurements were performed with use of an Au standard. The measured IMFPs were compared with IMFPs calculated from the TPP-2M predictive formula of Tanuma et al. The scatter between the measured IMFPs and calculated from the predictive formula has been statistically analysed.