Today, the only way to save an unused historical building is to subject it to adaptive reuse. This adaptation, on the one hand, allows the historical structure to “live” and on the other it often makes it possible to raise funds for its maintenance. In the case of postindustrial historical buildings subjected to adaptive reuse, one of the important design issues is their thermal retrofitting. Industrial buildings erected at the turn of the nineteenth and the twentieth centuries were not designed in accordance with contemporary functional and technical requirements, including those concerning thermal and humidity requirements. The extent of the interventions carried out in the area of building physics can have a significant impact on the use of the building, on maintaining its durability, and on preserving the authenticity of the historical substance. The paper presents the problem of thermal retrofitting in postindustrial facilities using the example of the adaptation of a historical concrete water tower. Additionally, on the basis of adaptation experience and ex-post evaluation, the risks associated with the adaptation of this type of structure are highlighted.
PL
Współcześnie jedynym sposobem na uratowanie nieużytkowanego obiektu zabytkowego jest poddanie go adaptacyjnemu ponownemu wykorzystaniu. Adaptacja ta z jednej strony pozwala „żyć” zabytkowej budowli, z drugiej często umożliwia pozyskanie środków na jej utrzymanie. W przypadku poprzemysłowych obiektów zabytkowych poddawanych adaptacyjnemu ponownemu wykorzystaniu jednym z ważniejszych zagadnień projektowych jest ich termomodernizacja. Obiekty przemysłowe wznoszone na przełomie XIX i XX wieku nie były projektowane zgodnie ze współczesnymi wymogami użytkowymi i technicznymi, w tym z wymaganiami cieplno-wilgotnościowymi. Zakres prowadzonych ingerencji w obszarze fizyki budowli może mieć istotny wpływ na użytkowanie obiektu, zachowanie jego trwałości i autentyczności substancji zabytkowej. W artykule przedstawiono problematykę termomodernizacji w obiektach postindustrialnych na przykładzie adaptacji zabytkowej żelbetowej wieży ciśnień. Ponadto na podstawie doświadczeń związanych adaptacją oraz ewaluacją ex post, wskazano na zagrożenia związane z adaptacją tego typu obiektu.
W artykule opisano przebieg wznoszenia obiektów tymczasowych powstałych podczas obchodów Światowego Dnia Architektury odbywającego się w Opolu i Nysie od 2016 r. Zaprezentowano również genezę wydarzenia oraz wpływ struktur przestrzennych na odbiorcę wydarzenia architektonicznego. Z obserwacji powstałych podczas wydarzeń architektonicznych wynika, że konstrukcje tymczasowe pozytywnie wpłynęły zarówno na odbiorcę, jak i studentów zaangażowanych w proces projektowania oraz montażu. Obiekty tymczasowe często wzbogacają te wydarzenia, pozostając przez długi czas w przestrzeni miejskiej, wchodzą z nim w dialog, a następnie znikają, aby dać miejsce następcom, którzy pojawią się podczas kolejnych edycji. Autorka zauważa, że działania te, choć nie ujawniają natychmiastowego efektu w postaci podnoszenia świadomości znaczenia przestrzeni miejskiej, przynoszą długofalowy efekt związany z większą chęcią partycypacji studentów w zajęciach pozaszkolnych, rozwijając tym samym chęć uczestniczenia w życiu środowiska architektonicznego. Dodatkowym atutem takich działań jest pogłębianie umiejętności pracy zespołowej oraz pod presją czasu. Wspólne spędzanie czasu podczas realizacji tymczasowych obiektów tworzy więzi, które często owocują ciekawymi efektami w postaci interdyscyplinarnych zespołów podejmujących wspólne wyzwania projektowe, tj. realizacje konkursów architektonicznych.
EN
The article describes the course of erecting temporary buildings created during the celebration of the World Architecture Day held in Opole and Nysa since 2016. The genesis of the event and the impact of spatial structures on the recipient of the architectural event were also presented. The article describes the course of erecting temporary buildings created during the celebration of the World Architecture Day, held in Opole and Nysa since 2016. Thematic pavilions, From the observations created during the architectural events, it appears that temporary structures had a positive impact on both the recipient and students involved in the design and assembly process. Temporary objects often enrich these events, remaining for a long time in the urban space, enter into a dialogue with it, and then disappear to give place to successors who appear during subsequent editions. The author notes that these activities, although they do not reveal an immediate effect in the form of raising awareness of the importance of urban space, bring a long-term effect associated with a greater willingness to participate students in extracurricular activities, thus developing the desire to participate in the life of the architectural environment. An additional advantage of such activities is the deepening of teamwork skills and under time pressure. Spending time together during the implementation of temporary objects creates bonds that often result in interesting effects in the form of interdisciplinary teams taking up common design challenges such as the implementation of architectural competitions.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.