Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Explicit and implied significance of contemporary public spaces. Part 1. Spaces of attractions

Dziubiński Dariusz

Budownictwo i Architektura

|

2020

|

Vol. 19, no 1

63--82

EN

This text presents considerations encouraged by thoughts and conclusions gained from research on several beach bars and their comparison with other urban public spaces, run in Wrocław from 2018 to 2019. The similarities and differences between the two types of spaces provoke a question about the meaning of what we call „public spaces” today. The question is also asked, somewhat perversely, about the validity of following best practices based on proxemic principles and focused on attracting and retaining people in urban spaces. The paper examines not so much the rules but the purpose, in other words the type of space we receive/can achieve as a result of applying these principles, since people in the urban space (private or public) are only guests, while their choice is reduced to the top-down offer. The above doubt also results from the conclusion regarding the most important feature determining attractiveness of a beach bar space, which in my opinion, is the freedom of behaviour for users. In it we can see deficiencies of the prevailing narrative about our participation in space and, above all, the possibility of choice, or what should be called the limitations of choice – the lack of possession/self-agency. Such a situation, largely conditioned by politics (and economics), reduces public space to the role of a “space of attractions” (curiosities), whose action and participation is based on experiencing – on a direct experience. The clash of these two forces – standardization and individualization, erodes the current model of common spaces based on the historical (nineteenth century) one, whose images are transferred only in the form of empty clichés. Thus, the limitation of choices, the need to fall into line and appearances of a community lead to an escape upwards – enclaves for the chosen ones (omnitopia) and downwards – niches for the rebellious ones (heterotopia), while beach bars represent both ways of escape. Against this background, the purposefulness of expert/ top-down creation of public spaces, carried out in isolation from other essential values and laws, appears problematic.

PL

W tekście prowadzę rozważania, do których skłoniły mnie wnioski z przeprowadzonych w latach 2018-2019 badań przestrzeni kilkunastu beach barów we Wrocławiu i porównaniu ich z innymi – oficjalnymi, miejskimi przestrzeniami publicznymi. Podobieństwa i różnice obu tych rodzajów przestrzeni prowokują pytanie o sens tego, co nazywamy dzisiaj „przestrzeniami publicznymi”. W tekście stawiam nieco przekorne pytanie o zasadność podążania śladem najlepszych praktyk, opartych na proksemicznych zasadach, skupiających się na przyciąganiu i zatrzymywaniu ludzi w przestrzeniach miasta. Zastanawiają nie tyle same zasady, co cel, a inaczej mówiąc rodzaj przestrzeni jaki otrzymujemy/możemy osiągnąć w wyniku stosowania tych zasad, skoro ludzie w przestrzeni miejskiej (prywatnej czy publicznej) są tylko gośćmi, a ich wybór jest sprowadzany do przygotowanej odgórnie oferty. Powyższa wątpliwość wynika również z konkluzji, dotyczącej najważniejszej cechy, decydującej o atrakcyjności przestrzeni beach barów, jaką moim zdaniem jest swoboda zachowania użytkowników. W niej bowiem widać braki w dominującej opowieści o naszym udziale w przestrzeni i przede wszystkim o możliwości wyboru, czy jak należałoby to nazwać, ograniczoności wyboru – braku posiadania/sprawczości. Taka sytuacja, w dużej mierze uwarunkowana politycznie (i ekonomicznie), sprowadza przestrzeń publiczną do roli „przestrzeni atrakcji” (curiosties), której działanie i uczestnictwo nastawione/oparte jest na przeżywaniu – na bezpośrednich doznaniach jednostek. Zderzenie dwóch sił – standaryzacji i indywidualizacji eroduje obowiązujący, bazujący na historycznym (XIX wiecznym) model przestrzeni wspólnych, których obrazy przenoszone są tylko w postaci pustych klisz. Ograniczenie wyborów, konieczność dopasowanie i pozorność wspólnoty prowadzą do „ucieczki w górę” – enklawy dla wybranych (omnitopia) i w dół – niszy dla zbuntowanych (heterotopia), a beach bary reprezentują obie drogi ucieczki. Na tym tle celowość eksperckiego/odgórnego tworzenia przestrzeni publicznych, realizowanego w oderwaniu od innych, esencjonalnych wartości i praw, jawi się cokolwiek problematycznie.

2

Explicit and implied significance of contemporary public spaces. Pt, Alternative spaces

Dziubiński Dariusz

Budownictwo i Architektura

|

2020

|

Vol. 19, no 1

83--102

EN

This paper is a continuation of deliberations on meaning (sense) of public spaces. It refers to unofficial spaces for informal activities, which could be called informal alternative spaces or maybe even a bit exaggeratedly “spaces-of-resistance”. Their extremely important features include absence of control and lack of rules, which distinguish them from other spaces. The paramount advantage visitors gain from these places is the ability to give the space a meaning of their own, thus changing the users’s position from that of a mere user into the user in possession. It also changes his/her relation to the space which ceases to be only a ‘closed object’. It is brought into use, as it is created and linked only for the time of the actor-user's (own) performance. The experimental character of the game leads to a reinterpretation of the meaning (or even necessity to change it) that the space has. Such an approach breaks with the patterns embedded in a collective imaginarium, which promote safe, comfortable behaviours – an unofficial, alternative space must be created each time from scratch, such space is a process. It is not treated as a product, it becomes space of commitment – it becomes political space, but as such, it is a challenge and thus it is interesting only for few people. By meeting each other and being with others we fulfill our basic psychological need, but simultaneously we enter into different roles in a social game in which our own “win” often counts above all. Our private satisfaction can also be valued by a sense of community, collaboration, having something in common, and this obviously can bring benefits to everyone. However, without a deeper thought practices that seek and provide best possible conditions for staying in space can lead to a certain inertia, which can turn into “algorithmization” in satisfying space users, specialized only in passive satisfaction of thoughtless users.

PL

W tekście, kontynuując moje rozważania dotyczące sensu przestrzeni publicznych, odnoszę się do nieoficjalnych przestrzeni aktywności, które można nazwać przestrzeniami nieformalnymi, alternatywnymi lub może nawet nieco na wyrost „przestrzeniami oporu”, których niezmiernie istotnymi wyróżniającymi od innych przestrzeni cechami są brak kontroli i brak reguł. Najważniejszą zaletą dla korzystających z tych miejsc jest możliwość nadawania swoich znaczeń przestrzeni, co zmienia ich pozycję z użytkowników na „będących-w-posiadaniu”. Zmianie ulega również ich relacja do przestrzeni, która przestaje być jedynie oddanym do użytkowania „zamkniętym obiektem”. Powstaje i jest związana regułami/relacją jedynie na czas podjętej przez aktorów-użytkowników (ich własnej) gry. Eksperymentalny charakter tej gry skłania do reinterpretacji (a nawet konieczności) zmiany znaczenia przestrzeni. Takie podejście zrywa ze wzorami osadzonymi w zbiorowym imaginarium, które promują bezpieczne, wygodne zachowania – przestrzeń alternatywną, nieoficjalną trzeba tworzyć za każdym razem od nowa, taka przestrzeń jest procesem. Nie jest traktowana jak produkt, staje się miejscem zaangażowania – staje się „polityczna” (ideologiczna), jednak jako taka stanowi pewien kłopot, wyzwanie, a przez to interesuje niewielu. Spotykając się z innymi ludźmi, realizujemy swoją podstawową psychologiczną potrzebę, ale równocześnie wchodzimy w różne role w społecznej grze, w której liczy się często przede wszystkim nasza własna „wygrana”. Nasza prywatna satysfakcja też może być wartościowana przez poczucie wspólnoty, współdziałanie, posiadanie czegoś wspólnego a to oczywiście może przynieść korzyści dla wszystkich. Jednak bez pogłębionej refleksji praktyki poszukujące i zapewniające jak najlepsze warunki do przebywania w przestrzeni mogą doprowadzić do pewnej bezwładności, która z kolei może się przerodzić w „algorytmizację”, wyspecjalizowaną jedynie w biernym zadowalaniu bezrefleksyjnych użytkowników.

3

Beach bary we Wrocławiu. Przestrzenie prywatne czy publiczne?

Dziubiński Dariusz

Architectus

|

2020

|

Nr 3 (63)

129--144

PL

W artykule przedstawiono rezultaty badań na temat przestrzeni beach barów we Wrocławiu, poddanych obserwacji w 2018 r. Ich celem była ewaluacja przestrzeni tych miejsc ze szczególnym nastawieniem na ich działanie (program + funkcja). W badaniach postanowiono zestawić beach bary z oficjalnymi przestrzeniami publicznymi miasta. Celem głównym tego zestawienia było pokazanie najistotniejszych podobieństw i różnic między tymi przestrzeniami, a tym samym zbadanie słabych i mocnych stron przestrzeni miejskich, co mogłoby być pomocne w ich wzbogacaniu i rozwijaniu. Szczególnym zainteresowaniem objęto wszystkie te elementy programu i funkcji, które mogłyby wzmocnić społeczną interakcję – życie w tych przestrzeniach. Celem pośrednim była odpowiedź na wywołane w tytule pytanie, jakie znaczenie dla działania przestrzeni we współczesnym mieście (w tym beach barów) ma kwestia własności. Oba cele są powiązane, pozwalając na sprawdzeniu początkowego założenia. Ważnym wnioskiem z przeprowadzonych badań jest to, że w ocenie przestrzeni nastawionej na długi pobyt ludzi dużo bardziej istotna niż kwestia własności wydaje się dzisiaj swoboda zachowania, a o nią z pewnością jest trudniej w przestrzeniach miejskich niż w nawet ogrodzonej, ale pomysłowo pomyślanej przestrzeni beach barów. Warta uwzględnienia jest również kwestia (braku) „swojskości”, inaczej mówiąc, relacja pomiędzy zakresem kontroli a swobodą zachowania, a ponad wszystko swobodą decydowania – możliwością podejmowania samodzielnych, nienarzucanych wyborów.

EN

The article presents a continuation of research on the space of beach bars in Wrocław, observed in 2018, which was aimed to evaluate the space of these places with a particular focus on their operation (program + function). The results of the evaluation were compared with the official public spaces of the city. The main aim of this juxtaposition was to show the most significant similarities and differences between the two types of spaces and thus to explore the strengths and weaknesses of urban spaces, which could be helpful in their enrichment and development. Particular attention was paid to all those elements of the programme and functions which could strengthen social interaction – living in these spaces. An indirect aim was to answer the question raised in the title of the importance of ownership for the operation of spaces in a contemporary city (including beach bars). Both objectives are linked, allowing to check the initial assumption. An important conclusion from the research carried out is that in the assessment of residency-oriented space – the long stay of people, much more important, apart from the possibility of meeting different needs, seems to be the freedom of behaviour today, and this is certainly more difficult in urban spaces than in even fenced, but ingeniously conceived beach bar spaces. The issue of (lack of) “familiarity”, in other words the relationship of dependence between the scope of control and the freedom of behaviour and above all the freedom to decide – the possibility of making independent, not imposed choices, is also worth considering.

4

Beach bary we Wrocławiu. Ewaluacja przestrzeni

Dziubiński Dariusz

Architectus

|

2019

|

Nr 4 (60)

93--110

PL

Od 2016 r. we Wrocławiu powstało kilkanaście beach barów. Większość z nich zlokalizowano nad rzeką. Ich model przestrzenny (a także biznesowy), oparty na skojarzeniach zawartych w samej nazwie, kreujący przestrzeń o dużej atrakcyjności skłonił autora do objęcia ich badaniami. Celem przeprowadzonych badań było poznanie i ewaluacja stosowanych w beach barach sposobów ożywiania przestrzeni, przyciągania i zachęcania ludzi do spędzania tam czasu, a tym samym zrozumienie działania tych miejsc jako przestrzeni. Punktem wyjścia obserwacji i badań było założenie, że beach bary są rodzajem przestrzeni podobnych do miejskich przestrzeni publicznych, co z jednej strony pozwala sprawdzić, czy mogą one odgrywać taką rolę, a z drugiej daje możliwość potraktowania ich jako lustra, w którym pokazane zostanie to, czego miejskie przestrzenie publiczne nie zapewniają. Przyjęta metoda polegała na ciągłej obserwacji, dla której głównym punktem odniesienia była kilkudziesięcioletnia praktyka projektowa i realizacyjna amerykańskiej organizacji non-profit „Project for Public Spaces”. Zgodnie z tym podejściem ocena dotyczyła czterech sekcji: dostępność i połączenia, komfort i wizerunek, funkcja i działanie oraz wartość społeczna. Beach bary są przestrzeniami proponującymi urozmaicone formy spędzania czasu, zapewniają różnorodną, bogatą ofertę i dają możliwość korzystania z różnych rodzajów aktywności, a także umożliwiają użytkownikom dużą swobodę zachowania.

EN

Since 2016 several beach bars have been opened in Wrocław. Most of them were located by the river. The study was inspired by their spatial (and also business) model which relies on creating places of great attractiveness and bases on associations contained in the name itself. The research strived at learning and evaluating the ways of bringing the space to life, attracting and encouraging people to spend their time there, and thus at understanding how these places work as a space. The starting point for this observation and research was the assumption that beach bars are a type of space similar to urban public spaces. On the one hand, it makes it possible to see whether they can play such a role, while on the other it allows to treat them as a mirror which can reveal what urban public spaces are unable to provide. The adopted method consisted of a continuous observation. The long-standing practice in designing and implementing projects by the American non-profit organization “Project for Public Spaces” provided the main reference point for this study. According to this approach, the evaluation referred to four parameter groups: access and connections, comfort and image, function and action, and social value. Beach bars are spaces offering varied forms of leisure, they provide a diverse, rich offer and give an opportunity to enjoy various types of activities. They also give users a great freedom of behavior.