Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Badania nad wpływem hiperbarii tlenowej na indeks opsoninowy, oraz obraz hematologiczny krwi u królików

Doboszyński T., Ulewicz K., Łokucijewski B., Michniewski P.

Polish Hyperbaric Research

|

2018

|

nr 2(63)

45--50

PL

Badania toksyczności tlenu hiperbarycznego prowadzono na królikach za pomocą określania indeksu opsoninowego. Badanie przeprowadzono na 15-u zwierzętach, u których przed poddaniem hiperbarii tlenowej zbadano indeks opsoninowy. Następnie poddano je godzinnej ekspozycji na tlen hiperbaryczny o nadciśnieniach 1,8 , 2,4 i 3,1 atm w grupach po 5 zwierząt. Po ekspozycji indeks opsoninowy badano ponownie po 1, 2 i 10 dobach. Równolegle badano obraz morfologiczny krwi. Stwierdzono istotne statystycznie podwyższenie indeksu w pierwszych dwóch dobach po ekspozycji, niezależne od wartości nadciśnienia tlenu. W 10 dobie wartość indeksu zbliżała się do wyjściowej.

EN

Hyperbaric oxygen toxicity studies were conducted on rabbits using the opsonic index determination.The study was conducted on 15 animals that had opsonin index examined prior to hyperbaric oxygen exposure. They were then subjected to an hourly exposure to hyperbaric oxygen with overpressure values of 1.8, 2.4 and 3.1 atm in groups of 5 animals. After the exposure, the opsonium index was re-examined upon the lapse of 1, 2 and 10 days. Parallelly, the morphological image of the blood was examined.There was a statistically significant increase in the index in the first two days after exposure, independent of the value of oxygen overpressure. On the 10th day, the index value approached the initial one.

2

Wpływ mieszanin oddechowych na wydolność wysiłkową szczurów w warunkach hiperbarii

Doboszyński T., Łokucijewski B., Siermontowski P., Rejman M., Olszański R.

Polish Hyperbaric Research

|

2017

|

nr 3(60)

49--58

PL

Celem badań było określenie wpływu składu różnych mieszanin oddechowych na wydolność wysiłkową szczurów podczas pływania w warunkach hiperbarii. Badano ją na podstawie wyników testu pływania do wyczerpania w komorze ciśnieniowej. Podczas badań używano powietrza atmosferycznego, mieszaniny azotu i tlenu (N2/02) w stosunku 89,5/10 oraz 92/7,5. a także mieszaniny argonu i tlenu w stosunku 79,5/20 (Ar/02). Próby badawcze odbywały się w zakresie ciśnień od 0-4 atm. Wyniki sugerują, że wydolność wysiłkowa badanych zwierząt spadała wraz ze wzrostem ciśnienia, niezależnie od stosowanej mieszaniny oddechowej. Z uwagi na fakt, że obciążenie szczurów wysiłkiem w warunkach hiperbarii potęguje niekorzystny wpływ składników mieszanin oddechowych na ich wydolność, celowa wydaje się kontynuacja badań nad reakcjami fizjologicznymi na czynnik oddechowy w postaci mieszanin oddechowych o różnym składzie w ustroju człowieka poddanego obciążeniu wysiłkiem pod wodą.

EN

The purpose of the study was to determine the effect of composition of various breathing mixes on physical capacity of rats swimming in hyperbaric conditions. The said effect was determined on the basis of results of a swim test performed in a pressure chamber. The study was performed with the use of atmospheric air, a mixture of nitrogen and oxygen (N2/02) at a ratio of 89.5/10 and 92/7.5, as well as a mixture of argon and oxygen at a ratio of 79.5/20 (Ar/02). The tests were conducted at a pressure range between 0-4 atm. The results suggest that the physical capacity of the tested animals decreased along with pressure increase regardless of the breathing mix used. Due to the fact that the burdening of rats with physical effort in hyperbaric conditions intensifies the adverse effects of components of breathing mixes on their performance, it seems appropriate to continue the study of physiological responses to breathing mixtures of various compositions in human body subjected to physical effort while under water.

3

Wpływ hiperbarii tlenowej na poziom nadtlenków lipidów mózgu szczura

Doboszyński T., Łokucijewski B.

Polish Hyperbaric Research

|

2017

|

nr 1(58)

63--68

PL

Problem toksyczności tlenu i jego wpływu na układ nerwowy jest zagadnieniem ważnym wobec stosowania tlenu i mieszanin oddechowych w praktyce nurkowej., oraz w świetle uderzającego synergizmu działania tlenu i promieniowania jonizującego. Badania poziomu nadtlenków lipidów wykonywano w mózgu szczurów. Zwierzęta poddawano wyczerpującemu wysiłkowi w komorze ciśnieniowej pod działaniem tlenu przy ciśnieniu od 0-3 atn w okresie 2560 minut. Równolegle przeprowadzano badania na zwierzętach znajdujących się w spoczynku. Po wypreparowaniu mózg homogenizowano i oznaczono nadtlenki lipidów metodą Wollmana z TBA. U zwierząt obciążonych wysiłkiem fizycznym w podanych przedziałach czasu, nie stwierdzono odchyleń w poziomie nadtlenków lipidów, w porównaniu z grupą kontrolną. Wzrost poziomu nadtlenków lipidów stwierdzono u szczurów u których wystąpiły objawy zatrucia tlenowego. Na podstawie powyższych wyników autorzy przypuszczają, że wzrost nadtlenków lipidów mózgu w przypadkach hiperbarii tlenowej należy uznać za daleko posunięty szkodliwy efekt działania tlenu, następujący po uszkodzeniu enzymatycznym oraz zachwianiu obrony antyoksydatywnej komórek. Przy niskich nadciśnieniach tlenu nie stwierdzono odchyleń w poziomie nadtlenków lipidów, w porównaniu z grupą kontrolną.

EN

The problem of oxygen toxicity, and its effect on the nervous system, is an important topic with regard to the application of oxygen and breathing mixes in the pursuit of diving, as well as in the light of the striking synergy between the effects of oxygen and ionising radiation. Studies on the level of lipid peroxides were performed on rat brains. The animals were subjected to exhaustive physical strain in a pressure chamber and oxygen at the pressure between 0-3 atm for the period of 25-60 minutes. Parallel research was conducted on rested animals. Following the dissection, the brain was homogenised and the levels of lipid peroxides were determined using the Wollman method with TBA. In animals subjected to physical effort over the specified time, no deviations in the levels of lipid peroxides were observed in comparison to the control group. An increase in lipid peroxide level was noted in rats manifesting oxygen toxicity symptoms. On the basis of the above findings, the authors presume that the growth of lipid peroxides in the brain in cases subjected to hyperbaric oxygenation should be recognised as a far-reaching harmful effect of oxygen, occurring after enzymatic damage and the violation of cellular antioxidant protection. At low oxygen overpressures, no deviations in the levels of lipid peroxides were noted as compared to the control group.

4

Badania doświadczalne nad stresującym wpływem hiperbarii

Dolatkowski A., Doboszyński T., Łokucijewski B.

Polish Hyperbaric Research

|

2017

|

nr 4(61)

43--48

PL

W licznych pracach badawczych przebywanie w środowisku hiperbarycznym wskazywane jest jako stresor. Podjęliśmy badania z zastosowaniem modelu zwierzęcego w celu określenia wpływu hiperbarii na sekrecję kory nadnerczy i poziom nadnerczowego kwasu askorbinowego. Badania przeprowadzono na 70 samcach szczurów kapturowych które podzielono na grupy i poddano działaniu hiperbarii powietrznej i tlenowej o nadciśnieniu 1 i 3 atn, część zwierząt dodatkowo została obciążona wysiłkiem (pływanie). Stwierdzono iż krótkotrwała (30 minut) ekspozycja szczura na hiperbarię powoduje obniżenie zawartości n.k.a. Przy przedłużonej (3-godzinnej) ekspozycji na 3 atn powietrza zawartość n.k.a. wraca do normy. Obniżenie zawartości n.k.a. wskazuje na występowanie u szczura stresu w warunkach hiperbarii, jednak nie pozwala na określenie jego natężenia stosowaną w badaniu metodą.

EN

Numerous research works indicate that staying in a hyperbaric environment is a stressor. We have undertaken studies using an animal model to determine the effect of hyperbaria on adrenocortical secretion and the level of adrenal ascorbic acid (a.a.a.). The research was conducted on 70 male hooded rats, which were divided into groups and subjected to hyperbaric air and oxygen at an overpressure of 1 and 3 atn, with some of the animals being additionally burdened with physical effort (swimming). It was found that short-term exposures (30 minutes) of rats to hyperbaric conditions caused a decrease in the content of a.a.a. With a prolonged (3-hour) exposure to 3 atm air the a.a.a. content returns to a normal level. A reduction in the a.a.a. content indicates the presence of stress in hyperbaric conditions in the rat, however, it does not allow to determine its intensity with the method used in the study.

5

Uwagi nad przebiegiem wydalania azotu z ustroju nurka w warunkach obniżonego ciśnienia na stacji końcowej (<1 ATM)

Doboszyński T., Łokucijewski B.

Polish Hyperbaric Research

|

2016

|

nr 1(54)

31--36

EN

The authors discuss the effect of reduced pressure at the final decompression station on nitrogen excretion lrom the organism or a diver. The assumed basi s lor the said considerations was the course ot decompression during dives pertormed in lakes located at a significant altitude above sea level and diver transportation by piane lollowing dive completion. Based on the presented calculations the authors conclude that air transport can take place only upon the lapse ot time calculated with regard to the diving conditions and the expected altitude of the f1ight. Oiving in mountain lakes requires proper consideration of the effects ot the decreased atmospheric pressure.

PL

Autorzy omawiają wpływ obniżonego ciśnienia na stacji końcowej na wydalanie azotu z ustroju płetwonurka. Jako podstawę do rozważań przyjmują przebieg dekompresji podczas nurkowania w jeziorach położonych na znacznej wysokości n.p.m., oraz podczas transportu płetwonurka samolotem po ukończonym nurkowaniu. W oparciu o przedstawione wyliczenia stwierdzają, że transport płetwonurków drogą lotniczą może mieć miejsce dopiero po upływie określonego czasu, uzależnionego od warunków nurkowań, oraz przewidywalnej wysokości lotu. Nurkowania w jeziorach górskich wymagają uwzględnienia wpływu obniżonego ciśnienia atmoslerycznego.

6

Wpływ przerw w hiperbarycznej ekspozycji tlenowej na rozwój zatrucia tlenowego u szczurów

Łokucijewski B., Doboszyński T.

Polish Hyperbaric Research

|

2014

|

nr 3(48)

93--100

PL

Toksyczne działanie tlenu w hiperbarii zmusza do szukania środków zapobiegających lub opóźniających rozwój zatrucia. Jednym z takich środków może być zastosowanie ekspozycji przerywanej w której tlen zostaje na krótki okres czasu zastąpiony powietrzem. W celu wyjaśnienia zakresu skuteczności takiego postępowania przeprowadzono badania na 26 szczurach, które poddano nieprzerwanej ekspozycji tlenowej przy ciśnieniu 4 ata przez okres 4 godzin(grupa kontrolna) lub ekspozycji przerywanej wg schematu: 30 tlen – 15 powietrze w okresie 5 godz. 45. Badania przeprowadzono w doświadczalnej komorze hiperbarycznej, w której zwierzęta podlegały stałej obserwacji a skład mieszaniny gazowej był analizowany chromatograficznie. W grupie kontrolnej początkowo objawy zatrucia tlenowego stwierdzono po 2 godzinach, a po 4 godzinach 100% zwierząt uległo zatruciu. Badanie pośmiertne wykazało rozległe zmiany morfologiczne w płucach. W grupie z ekspozycją przerywaną pierwsze objawy zatrucia stwierdzono po 3 godzinach, a po 4 godzinach zostały stwierdzone tylko u 20% zwierząt, przy czym zmiany morfologiczne w ich płucach były niewielkie. Zwiększenie tolerancji zwierząt na działanie tlenu zależało od doboru schematu przerw w ekspozycji tlenowej przy danym ciśnieniu, obniżającym jego toksyczne działanie działanie układowe (mózgowe lub płucne). Mechanizm ochronnego działania takich przerw nie został ostatecznie wyjaśniony i jest on dyskutowany w pracy. Ważną rolę może tu odegrać okresowe wypełnienie pęcherzyków płucnych azotem przywracające ich czynność wentylacyjną lub przerwa w działaniu tlenu mającym szkodliwy wpływ na prawidłowe napięcie powierzchniowe pęcherzyków płucnych. +/. „Wpływ przerywanej ekspozycji w hiperbarii tlenu na śmiertelność szczurów”

EN

The toxic effect of oxygen in hyperbaric conditions requires us to seek measures that would prevent or delay its development. One of such measures consists in the application of interrupted exposure during which the oxygen will be replaced for a short period of time with air. For the purpose of explaining the efficiency of such a procedure, tests were conducted on 26 rats, which were subjected to uninterrupted oxygen exposure at the pressure of 4 ata for the period of 4 hours (control group) or interrupted exposure according to the scheme: 30 minutes of oxygen – 15 minutes of air within the time of 5 hours and 45 minutes. The research was carried out in an experimental hyperbaric chamber enabling constant observation of the animals, with the composition of the breathing gas analysed by means of chromatographic analysis. In the control group the initial symptoms of oxygen toxicity were noted after 2 hours, and after 4 hours 100% of the animals were affected. Post-mortem examination revealed vast morphological lesions in the lungs. In the group subject to interrupted exposure the first toxicity symptoms were observed after 3 hours, whereas after 4 hours they were noted only in 20% of the animals and the morphological changes found in the lungs were minimal. An increase in the animals' tolerance to the effect of oxygen was dependent on the type of scheme applied with regards to the interruptions in oxygen exposure at a given pressure (thus lowering its toxic effect on the system (brain or lungs)). The protective mechanism of such interruptions has not been thoroughly explained and as such is being discussed here in this work. An important role may be played by periodic filling of pulmonary alveoli with nitrogen bringing back their ventilatory function or a break in the effect of oxygen, which has an adverse impact on proper surface tension of pulmonary alveoli. +/. "The impact of interrupted exposures during hyperbaric oxygenation on rat mortality".

7

Ocena sprawności fizycznej płetwonurków w świetle parametrów wentylacyjnych

Doboszyński T., Łokucijewski B.

Polish Hyperbaric Research

|

2014

|

nr 2(47)

59--68

PL

W oparciu o dane z piśmiennictwa uznaje się, że w warunkach normobarii wydolność ogólna znajduje swój odpowiednik w pułapie tlenowym i jest ograniczona pojemnością minutową serca, w nurkowaniu natomiast jest ograniczana możliwościami wentylacyjnymi na które zasadniczy wpływ ma gęstość czynnika oddechowego. Celem badań było ujawnienie zmian przystosowawczych w układzie oddechowym do podejmowania wysiłku pod wodą. Badania przeprowadzono w komorze hiperbarycznej z udziałem 14 nurków, 7 wytrenowanych i 7 początkujących. W badaniach wykorzystano łatwe do wykonania próby stosowane do oceny i określenia sprawności układu oddechowego oraz do równoległego określenia zmian hemodynamicznych i oddechowych. W wyniku przeprowadzonych badań potwierdzono, że wzrost gęstości gazów w hiperbarii, stanowi najpoważniejszy czynnik ograniczający maksymalną wentylację dowolną płetwonurków i że wytrenowanie ma pozytywny wpływ na wydolność oddechową w tych warunkach. Próbami najlepiej różnicującymi okazały się: próba maksymalnego ciśnienia wydechu oraz próba Flacka.

EN

On the basis of the data provided by available literature, it is assumed that under normobaric conditions general efficiency of an organism finds its equivalent in the oxygen uptake threshold and is limited by cardiac output, whereas in diving it is limited by ventilation possibilities influenced by the density of a breathing mix. The objective of the study was to determine the adaptive changes occurring in the respiratory system in relation to effort undertaken under water. The research was carried out in a hyperbaric chamber and participated by 14 divers, 7 with professional training and 7 beginners. The study was based on simple tests used in the evaluation of efficiency of the respiratory system and at the same time the determination of hemodynamic and respiratory changes. As a result, it was affirmed that an increase in gas density in hyperbaric conditions constitutes the most serious factor limiting the maximal ventilation, and also that training has a positive effect on respiratory efficiency under such conditions. The best differentiating tests proved to be: the maximal exhalation pressure test and the Flack test.