Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Procedure for detoxication of linuron contaminated soil based on ozonation and fluidization process

Józefczyk Radosław, Antos Piotr, Pieniążek Marcin, Balawejder Maciej

Archives of Environmental Protection

2022

Vol. 48, no. 3

48--56

The linuron contaminated soil was subjected to remediation using ozone as an oxidant. The experiments were performed both in laboratory and pilot plant installations. Kinetics of linuron degradation was determined for both systems. Moreover, main linuron metabolites were identified, and possible degradation pathway was proposed. The soil remediation was found to be successful, which was verified by chemical and biological tests. The half-life time of linuron in the pilot scale installation was no more than 7.5 h. To verify the efficiency of soil detoxification, a toxicity test was performed, which utilized Eisenia foetida earthworm. The test organisms were exposed for 14 days to the linuron contaminated soil prior and after the remediation procedure. It was observed that in the control group and the group of organisms exposed to the ozonated soil, the survivability was 100%, whereas the earthworms exposed to the linuron contaminated soil that was not ozonated did not survive at all.

Zanieczyszczoną linuronem glebę poddano remediacji z użyciem ozonu jako utleniacza. Eksperymenty przeprowadzono zarówno w instalacji laboratoryjnej, jak i instalacji pilotażowej. Dla obu systemów wyznaczono kinetykę degradacji linuronu. Ponadto zidentyfikowano główne produkty rozkładu linuronu i zaproponowano możliwy szlak degradacji. Remediacja gleby okazała się skuteczna, co zweryfikowano testami chemicznymi i biologicznymi. Okres półtrwania linuronu w instalacji w skali pilotażowej nie przekraczał 7,5 godziny. W celu sprawdzenia skuteczności detoksykacji gleby przeprowadzono test toksyczności, w którym wykorzystano dżdżownicę Eisenia foetida. Organizmy testowe były wystawione na działanie gleby skażonej linuronem przez 14 dni przed i po procedurze remediacji. Zaobserwowano, że w grupie kontrolnej i grupie organizmów narażonych na kontakt z glebą poddaną remediacji przeżywalność wyniosła 100%, natomiast dżdżownice narażone na kontakt z glebą skażoną linuronem nie przeżyły.

Components of the smell of beer as enticing factor for invasive slugs Arion lusitanicus non-mabille

Piechowicz Bartosz, Grodzicki Przemysław, Ząbkiewicz Paulina, Sobczyk Aleksandra, Dąbrowska Aneta, Piechowicz Iwona, Pieniążek Marcin, Balawejder Maciej, Zaręba Lech

Ecological Chemistry and Engineering. A

2018

Vol. 25, nr 2

133--151

The study on the smell preference to for six beer brands in invasive slug Arion vulgaris was carried out under field and laboratory conditions. The effect of beer smell on CO2 emission was also estimated. Additionally, chromatographic determination (GC-MS) of volatile fraction of the tested beer brands was carried out. Chemical compounds responsible for the attractiveness of beer brands for the slugs were determined using statistical methods. The correlation analysis between the results of performed tests was made. It was shown that components of beer volatile fraction, such as: t-muurolol, aristolene epoxide, decanoic acid, 9Z,12Z)-9,12-octadecadienoic acid 2-acetyloxy-1-(acetyloxymethyl)ethyl ester, t-cadinol and oleic acid have a positive effect, and γ-elemene and bicyclo[4,1,0]heptane,3,7,7 trimethyl have a negative effect on the attractiveness of beer smell for slugs. Respirometry tests showed an increase in CO2 emission in slugs exposed to the smell of beer, however, it appeared impossible to indicate unambiguously which chemical compound could be responsible for the observed change in their physiological parameters. The increase in CO2 emission by slugs A. vulgaris exposed to the smell of beer did not correlate with the results of their smell preference in the field and laboratory tests. On the other hand, only the results of the laboratory tests performed on 6 individuals well correlated with the results obtained during the preference field tests, which indicate, that estimation the slugs’ preference may be limited to the laboratory tests.

Badanie preferencji zapachu sześciu marek piwa przez dorosłe osobniki inwazyjnego ślimaka Arion vulgaris przeprowadzono w warunkach polowych i laboratoryjnych. Oszacowano również wpływ frakcji lotnej badanych piw na emisję CO2 przez ślimaki, jak również, wykorzystując metody chromatograficzne (GC-MS), oznaczono skład tej frakcji. Wpływ konkretnych substancji chemicznych na atrakcyjność zapachu marek piwa dla A. vulgaris określono przy użyciu metod statystycznych. Przeprowadzono również analizę korelacji pomiędzy poszczególnymi typami testów. Uzyskane wyniki wskazują, że takie składniki lotnej frakcji piwa, jak: t-muurolol, epoksyd aristolenu, kwas dekanowy, ester 2-acetyloksy-1-(acetyloksymetylowy) kwasu (9Z, 12Z)-oktadekano-9,12-dienowego, t-cadinol i kwas oleinowy mają pozytywny, a elemen i 3,7,7-trimetylocyklo[4,1,0]heptan negatywny wpływ na atrakcyjność zapachu badanych piw dla A. lusitanicus. Testy respirometryczne wykazały wzrost emisji CO2 przez ślimaki eksponowane na zapach piw. Nie udało się jednakże jednoznacznie wskazać, który ze składników frakcji lotnej napojów był odpowiedzialny za to zjawisko. Wzrost emisja CO2 przez osobniki A. vulgaris eksponowane na zapach piwa nie korelował z wynikami preferencji konkretnych marek piwa w terenie oraz w badaniach laboratoryjnych. Wyniki wykonanych na grupach złożonych z 6 osobników testów preferencji zapachu przeprowadzonych w laboratorium dobrze korelowały z wynikami preferencji w warunkach terenowych, co może wskazywać, że oceniając preferencje węchowe ślimaków można ograniczyć się wyłącznie do testów laboratoryjnych.