The paper presents a 2D upward infiltration experiment performed on a model porous medium consisting of fine sand background with two inclusions made of coarser sands. The purpose of the experiment was to investigate the effects of structural air trapping, which occurs during infiltration as a result of heterogeneous material structure. The experiment shows that a significant amount of air becomes trapped in each of the inclusions. Numerical simulations were carried out using the two-phase water-air flow model and the Richards equation. The experimental results can be reproduced with good accuracy only using a two-phase flow model, which accounts for both structural and pore-scale trapping. On the other hand, the Richards equation was not able to represent the structural trapping caused by material heterogeneity.
W poprzednich artykułach z cyklu poświęconego nowoczesnym technikom zarządzania infrastrukturą drogową zostały omówione metody pomiarów oraz oceny uszkodzeń powierzchniowych, równości podłużnej i poprzecznej oraz współczynnika tarcia i makrotekstury. Niniejszy artykuł skupia się na nośności nawierzchni - niezwykle ważnym i równocześnie najbardziej kłopotliwym do uzyskania parametrze stanu nawierzchni.
3
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
Many processes in natural and social sciences can be modeled by systems of interacting objects. It is usually very difficult to obtain analytic expressions describing time evolution and equilibrium behavior of such systems. Very often we rely only on computer simulations. Fortunately, in many cases one can construct useful approximation schemes and derive exact results which capture some specific features of a given process. A frequent approach is to replace interactions between objects by a mean interaction. Here we illustrate a self-consistent mean-field approximation in two examples: the Ising model of interacting spins and a simple model of a self-regulating gene.
PL
Naszym celem jest zrozumienie i przewidywanie zachowania się układów wielu oddziałujących obiektów, takich jak cząstki i spiny w fizyce statystycznej czy geny i białka w biologii molekularnej. Jako matematycy pragniemy udowadniać twierdzenia i wyprowadzać analityczne wzory. Bardzo szybko okazuje się, ze w istotnych zastosowaniach jest to niemożliwe. Co robić? Część z nas ucieka w wyrafinowane symulacje komputerowe. Czy nie ma innej drogi? Czy jesteśmy ograniczeni do wyboru pomiędzy Matematyka i Mathematica? Na pomoc przychodzi metoda samouzgodnionego pola średniego. Ferromagnetyczny model Isinga i samoregulujący się gen zilustrują nam te niezwykle uniwersalna metodę otrzymywania przybliżonych rozwiązań analitycznych
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.