Brachyterapia PDR jest znana i stosowana od początku lat 90. XX wieku, jednak w niewielu ośrodkach onkologicznych opublikowano wyniki leczenia nowotworów tą metodą. Podstawowym celem opracowania i wprowadzenia brachyterapii PDR było zastąpienie ciągłego napromieniania izotopami promieniotwórczymi o niskiej aktywności, stosowanymi w metodzie LDR i napromienianiem impulsami z określoną dla danego leczenia przerwą między nimi, przy zastosowaniu izotopów o wyższej aktywności. W pierwszej części artykułu [1] przedstawiono zagadnienia dotyczące wprowadzenia systemu do użytku klinicznego, procedury przeprowadzania testów krytycznych dla nowego systemu PDR, testów akceptacyjnych i bazowych oraz aplikatorów i pozycjonowania źródła.
2
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
Brachyterapia PDR jest znana i stosowana od początku lat 90. XX wieku, jednak w niewielu ośrodkach onkologicznych opublikowano wyniki leczenia nowotworów tą metodą. Podstawowym celem opracowania i wprowadzenia brachyterapii PDR było zastąpienie ciągłego napromieniania izotopami promieniotwórczymi o niskiej aktywności, stosowanymi w metodzie LDR, napromienianiem impulsami z określoną dla danego leczenia przerwą między nimi, przy zastosowaniu izotopów o wyższej aktywności (Rys. 1).
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.