Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

1 Computer Methods in Materials Science

1 2011

Znaleziono wyników: 1

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Particle distance distributions and their effect on precipitation strengthening

Sonderegger B., Holzer I., Kozeschnik E., Sommitsch C.

Computer Methods in Materials Science

2011

Vol. 11, No. 1

148-153

In this work, a general formulation of particle distances in glide planes is derived for arbitrary size distributions. The approach is designed to use the results of Wagner-Kampmann-type models. Size distributions are represented by a set of precipitate classes, where each class contains precipitates of a specific radius and a corresponding number density. The outputs of the calculation are not only particle distances, but particle distance distributions. This representation provides the convenience that any user-defined criterion for the precipitate-dislocation interaction can be applied; e.g. the side condition that at least one third of all spaces between obstacles have to be "open" for dislocation movement in order to allow plastic deformation. As a result, the combination of distribution function and side condition allows a direct calculation of the precipitates strengthening effect. It is shown, that the accordance of simulation and measurements is very promising. The method thus provides the potential to bridge the gap between the simulation of precipitate parameters and the quantitative calculation of precipitate strengthening.

W pracy sformułowano metodę oceny odległości pomiędzy cząstkami w płaszczyznach poślizgu dla dowolnego rozmiaru cząstek wydzieleń. Metoda jest przystosowana do wykorzystania wyników z modelu typu Wagnera-Kampmanna. Rozkład wielkości cząstek jest reprezentowany przez zbiór klas wydzieleń, w którym każda klasa zawiera wydzielenia o pewnym specyficznym promieniu i odpowiadającej im gęstości. Wynikiem obliczeń są nie tylko odległości między cząstkami, ale także rozkład tych odległości. Zaletą takich wyników jest możliwość zastosowania dowolnie sformułowanego przez użytkownika kryterium interakcji wydzielenie-dyslokacja, na przykład warunek, że aby możliwe było odkształcenie plastyczne, co najmniej jedna trzecia wszystkich odległości między przeszkodami musi być otwarta dla ruchu dyslokacji. W rezultacie kombinacja funkcji rozkładu odległości i podanego kryterium pozwala na bezpośrednią ocenę umocnienia wydzieleniowego. W artykule wykazano, że symulacje dają wyniki zgodne z obserwacjami doświadczalnymi. Metoda jest zatem krokiem w kierunku wy-pełnienia luki pomiędzy symulacjami parametrów procesu wydzieleniowego i oceną umocnienia wydzieleniowego.