The purpose of the conducted experiment was to estimate the influence of the form and dose of selenium on yielding and N, P, K, Ca, Mg and S content in the above ground parts of maize. The experiment was established in Wagner type pots with a capacity of 5 kg of soil in three replications. The substrate was a slightly acidic light loam with an average content of P, K, Mg and S and low Se content. Selenium was applied in the form of Na2SeO4 and Na2SeO3, and doses of: 0; 0.10; 0.25; 0.50; 0.75; 1.0; 2.0; 3.0 and 4.0 mg·kg-3 of soil. The ‘Lober’ strain of maize was used as a test plant and was cut down during the BBCH 73 phase. The conducted research demonstrated that the after entering into the soil 0.1 mgSe·kg-3, form in which the element was used, did not affect the weight of the harvested crop corn. At all the rest selenium dosage levels the biomass cultivated in soil enriched with sodium selenate was higher than the biomass obtained after the application of sodium selenite. The application of selenium in the form of selenate (Na2SeO4) and selenite (Na2SeO3) caused a substantial increase in the content of this trace element in maize. The effect of the selenate was such that average Se content in plants was 13 times higher than the predetermined average for maize cultivated in soil with the selenite supplement. The introduction of selenium into the soil, especially in higher doses, triggered changes in the chemical composition of the maize. With the greater doses of Se(VI) the content of nitrogen, potassium and calcium content in plants decreased. The impact of that form of selenium upon phosphorus and sulphur content depended on the size of the applied doses. Selenium introduced in doses of 0.1–0.5 mg·kg-3 increased the content of P and limited the amount of S. At greater doses the reverse relationship was observed. Maize cultivated in soil enriched with Na2SeO3 contained less nitrogen and sulphur but more phosphorus, potassium, and calcium than that cultivated in soil with the selenate supplement.
PL
Celem przeprowadzonych badań była ocena wpływu formy i dawki wprowadzonego do gleby selenu na plonowanie oraz zawartość N, P, K, Ca, Mg i S w częściach nadziemnych kukurydzy. Doświadczenie założono w wazonach typu Wagnera o pojemności 5 kg gleby, w trzech powtórzeniach. Podłożem była lekko kwaśna glina lekka, wykazująca średnią zasobność w P, K, Mg i S oraz niską zasobność w Se. Selen zastosowano w formie Na2SeO4 i Na2 SeO3 w dawkach: 0; 0,1; 0,25; 0,50; 0,75; 1,0; 2,0; 3,0 i 4,0 mg·kg-3 gleby. Rośliną testową była kukurydza odmiany ‘Lober’, zebrana w fazie BBCH 73. Przeprowadzone badania wykazały, że po wprowadzeniu do gleby 0,1 mgSe·kg-3, forma w jakiej ten pierwiastek był zastosowany, nie miała wpływu na wielkość zebranego plonu biomasy kukurydzy. Pozostałe dodatki tego mikrślementu zwiększały istotnie plony biomasy roślin uprawianych na glebie z dodatkiem selenianu(VI) sodu w większym stopniu niż po zastosowaniu selenianu(IV) sodu. Zastosowanie selenu zarówno w postaci Na2SeO4, jak i Na2SeO3 spowodował istotne zwiększenie zawartości tego mikrślementu w kukurydzy. Pod wpływem selenianu(VI) średnia zawartość Se w roślinach była 13 razy większa od średniej zawartości w biomasie kukurydzy uprawianej na glebie z dodatkiem selenianu(IV). Wprowadzenie do gleby selenu, zwłaszcza jego większych dawek, spowodowało zmiany składu chemicznego uprawianej kukurydzy. Effect of Form and Dose of Selenium on Yielding and Contents of Macronutrients... 251 Wraz ze zwiększaniem dawki selenianu(VI) zmniejszała się zawartość azotu, potasu i wapnia w częściach nadziemnych roślin. Wpływ tej formy Se na zawartość fosforu i siarki zależał od wielkości zastosowanej dawki. Selen wprowadzony w dawkach 0,1–0,5 mg·kg-3 zwiększał zawartość P oraz ograniczał zawartość S. Po zastosowaniu większych dawek selenu zanotowano odwrotną zależność. Kukurydza uprawiana na glebie wzbogaconej w Na2SeO3 zawierała mniej azotu i siarki, a więcej P, K i Ca niż uprawiana na glebie z dodatkiem selenianu(VI).
The aim of research was the assessment of the effect of selenium addition to soils of diversified granulometric composition (light loamy sand, light loam and clay silt) on the yielding and Se content in alfalfa harvested twice in the course of plant growing period. Selenium was introduced in the following doses: 0, 20, 40 and 60 g kg–1 of soil in the form of water solution of Na2SeO3. The addition of selenium to light loamy sand in the amount of 20 and 40 g kg–1 of soil did not affect alfalfa yielding, while the dose of 60 g kg–1 resulted in decreased quantity of biomass harvested. Significantly higher yield, in comparison with the one obtained from control treatments and fertilized with the remaining Se doses, was determined for cultivation conditions involving light loam supplemented with 20 g kg–1 of this element and with 60 g kg–1 in the case of silty soil. Selenium content in plants increased according to gradually higher doses of this element, yet only on light loam supplemented with selenium dose of 60 g kg–1 it reached the level meeting animals’ needs regarding this microelement. The properties of the examined soils and introduced selenium doses differentiated availability of this element for plants. The higher quantity of selenium applied as fertilizer, the higher amount of this element passing into both extracts and Se-DTPA content was twice higher than that of Se-HCl. The content of selenium in alfalfa did significantly depend on total content of this component in the soil, as well as on the amount of DTPA and HCl (1mol dm–3 concentration) – extracted Se forms.
PL
Celem przeprowadzonych badań była ocena wpływu dodatku selenu do gleb o zróżnicowanym składzie granulometrycznym (piasku gliniastego lekkiego, gliny lekkiej oraz pyłu ilastego) na plonowanie oraz zawartość Se w lucernie, zbieranej dwukrotnie w okresie wegetacji. Selen zastosowano w dawkach: 0, 20, 40 i 60 g kg-1 gleby w postaci roztworu wodnego Na2SeO3. Dodatek selenu do piasku gliniastego lekkiego w dawkach 20 i 40 g kg-1 gleby nie wpływał na plonowanie lucerny, natomiast 60 g kg-1 spowodowało obniżenie ilości zebranej biomasy. Istotnie większy plon niż określony dla roślin z obiektów kontrolnych oraz nawożonych pozostałymi dawkami stwierdzono w warunkach uprawy lucerny na glinie lekkiej pod wpływem 20 g kg-1, a na glebie pylastej po zastosowaniu 60 g kg-1. Zawartość selenu w roślinach zwiększała się wraz ze wzrostem dawki tego składnika, z tym że jedynie na glinie lekkiej z dodatkiem 60 g kg-1 kształtowała się ona na poziomie pokrywającym zapotrzebowanie zwierząt na ten mikroelement. Właściwości użytych gleb oraz wielkość dawki selenu zróżnicowały dostępność tego pierwiastka dla roślin. Wraz ze wzrostem ilości selenu wprowadzonego do gleby zwiększała się ilość tego składnika przechodząca do obu ekstraktorów, z tym że zawartość Se-DTPA była około dwukrotnie większa niż Se-HCl. Zawartość Se w lucernie istotnie zależała od ogólnej zawartości tego pierwiastka w glebie, a także od zawartości form Se wyekstrahowanych przez DTPA oraz HCl o stężeniu 1 mol dm-3.
3
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
The aim of the investigation was to assess the effect of the composting and vermicomposting of pure sludge, as well as sludge with 20% addition of brown coal, on the alterations of chemical form of copper contained in these organic materials. Sample collection for analysis took place six times within 12 months. In order to assess the alterations of copper forms, BCR method was used. The results obtained proved that the methods of composting and vermicomposting allowed us to differentiate between total copper content and the contribution of the fractions of this metal to its pool. In a raw sludge and in composts based on it, 51-73% of copper were bonded to a residual form (F4), while the rest - to its reducible fraction (F2). The proportion of the copper form being soluble in acid environment (F1) and the form bonded to the organic matter (F3) increased with time, while the reducible copper fraction (F2) and its residual form (F4) decreased with time. The most considerable increase in F1 and F3 proportion took place due to the composting and vermicomposting of sludge and brown coal mixture, while the lowest one involved pure sludge composting.
PL
Oceniano wpływ kompostowania oraz wermikompostowania samego osadu ściekowego oraz osadu z 20% dodatkiem węgla brunatnego na zmiany formy chemicznej miedzi obecnej w tych materiałach organicznych. W ciągu 12 miesięcy prowadzenia badań 6-krotnie pobierano próbki do analiz. Aby ocenić przemiany form miedzi, wykorzystano metodę BCR. Stwierdzono, że zastosowane metody kompostowania różnicowały zarówno całkowitą zawartość miedzi, jak i udział oznaczanych frakcji tego metalu w jego puli. W osadzie wyjściowym oraz w przygotowanych na jego bazie kompostach od 51 do 73% miedzi było związane w formie rezydualnej (F4), a w dalszej kolejności we frakcji podatnej na redukcję (F2). We wszystkich badanych kompostach z czasem wzrósł udział formy miedzi rozpuszczalnej w środowisku kwaśnym (F1) i związanej z materią organiczną (F3), zmniejszył się natomiast udział formy podatnej na redukcję (F2) oraz rezydualnej (F4). Najbardziej wzrósł udział F1 i F3 w wyniku kompostowania i wermikompostowania mieszaniny osadu i węgla brunatnego, a najmniej - podczas kompostowania samego osadu.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.