Zarówno rodzaj czynnika infekcyjnego wywołującego posocznicę, jak i punkt wyjścia zakażenia uogólnionego wpływają na przebieg odpowiedzi zapalnej. W prezentowanej pracy autorzy oceniali stężenia cytokin (IL-6, IL-8 i IL-10) w osoczu, chemokin (CCL2/MCP-1, MIP-1β), białka wiążącego heparynę (HBP), rozpuszczalnego CD14 (sCD14) i kortyzolu u pacjentów z posocznicą w ciągu pierwszych 96 godzin hospitalizacji na oddziale intensywnej terapii. Etiologię ustalono u 56 spośród 62 pacjentów objętych badaniem. Stężenia MCP-1, sCD14, IL-6 i IL-10 w osoczu były znamiennie wyższe u chorych z pozaszpitalnym zapaleniem płuc (community-acquired pneumonia, CAP) i infekcyjnym zapaleniem wsierdzia (infective endocarditis, IE) niż z bakteryjnym zapaleniem opon mózgowo-rdzeniowych (bacterial meningitis, BM). Stężenia kortyzolu były wyższe u chorych z IE niż z BM i CAP, a w jednym z punktów czasowych – wyższe u chorych z posocznicą wywołaną przez bakterie Gram-ujemne niż przez Gram-dodatnie. Co więcej, stężenia kortyzolu i MCP-1 wykazywały dodatnią korelację z obliczanym codziennie wynikiem w skali SOFA. Ponadto stężenia HBP były znamiennie wyższe u chorych z IE niż u chorych z BM. Powyższe odkrycia sugerują, że na wartości: MCP1, sCD14, IL-6, IL-10, kortyzolu i HBP, wpływa punkt wyjścia posocznicy oraz że podwyższone stężenia MCP-1 i kortyzolu w osoczu są związane z zaburzeniami czynności narządów wewnętrznych w przebiegu posocznicy.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.