Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Symbolika średniowiecznych ogrodów przyklasztornych i ich roślinność

Pudelska Krystyna, Mirosław Anna

Teka Komisji Architektury, Urbanistyki i Studiów Krajobrazowych

2013

T. 9, nr 2

49--56

Średniowieczne klasztory były miejscem, w którym mnisi dzięki modlitwom i kontemplacji mogli zbliżyć się do Boga. Symbolika związana z wiarą wypełniała nie tylko kościół, ale i towarzyszące im ogrody. O raju utraconym przypominały zakonnikom sady, zielniki, ogrody uprawowe oraz wirydarz, który swoją wymową najpełniej oddawał ducha epoki. W pracy wykorzystano piśmiennictwo dotyczące bogatej symboliki roślin. Ich barwa i kształt odnosiły się do wielu znaczeń. Białe lilie nierozerwalnie kojarzone były z czystością i dziewictwem Maryi, cierpienie symbolizowały czerwone maki i męczennica błękitna, a róża stała się symbolem wielkiej miłości Boga do ludzi. Rośliny w średniowiecznych założeniach klasztornych służyły zatem nie tylko do zaspokajania doczesnych potrzeb mnichów ale stanowiły pomost łączący sacrum z profanum.

Medieval monastery was a place where monks by prayer and contemplation were able to get closer to the God. Symbols related to faith filled not only the church but also the surrounding gardens. The monks were reminded about lost paradise by orchards, herbal gardens, vegetable garden sand in particular by cloister, which gave the most accurate image of the age. Each of them was filled with various plants. Their color and shape relate to a number of meanings. White lilies were inseparably associated with purity and virginity of Mary, the suffering was symbolized by red poppies and the blue passion flower, and a rose became a symbol of the God’s love for people. Therefore plants in medieval monasteries can be calleda bridge between the sacrum and profanum.

Współczesne przestrzenie dziedzińców klasztornych i ich innowacyjne rozwiązania

Pudelska Krystyna, Mirosław Anna

Teka Komisji Architektury, Urbanistyki i Studiów Krajobrazowych

2012

T. 8, nr 1

46--54

Dziedziniec klasztorny był najważniejszym miejscem konwentu, miejscem ciszy i spokoju, gdzie łączył się świat duchowy z ziemskim. Było to „serce klasztoru”. Czy dzisiaj można odnaleźć wirydarze o tradycyjnym charakterze? – „ogród zamknięty” przeznaczony dla zakonników i niedostępny dla ludzi z zewnątrz. Na terenie Polski, zwłaszcza po drugiej wojnie światowej wiele zespołów klasztornych zmieniło zarówno swoje pierwotne przeznaczenie, jak i sposób użytkowania. Ale spotyka się takie, które pozostają w rękach zakonników, zachowując dawną lub w niewielkim stopniu zmienioną formę przestrzenną . Są i takie, których współczesne wykorzystanie jest całkowicie zmienione w stosunku do pierwotnego. W pracy przedstawiono przykłady przeobrażeń zabytkowych dziedzińców, czasami inspirowanych średniowiecznymi regułami zakonnymi.

Monastic cloister was the most important part of the convent, a place of peace and tranquillity. It was “the heart of monastery”. Can traditional cloisters be found nowadays? – “closed gardens” only for monks and inaccessible for others. In Poland, after Second World War the use of a great number of monastic complexes was changed. Today there are still many monasteries that belong to monks where traditional character of space is preserved and some complexes that have been radically changed. This paper presents examples of contemporary character of selected cloisters.