Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

The fluctuations in the style of German barracks complexes in reference to the national style on selected examples from the 1930s

Rudnicka-Bogusz Marta M.

Builder

|

2023

|

R.27, nr 6

2--7

EN

The national-socialist movement widespread in Germany in the 1930s influenced all areas of life. Investments in facilities related to the military were of particular ideological significance. At the same time, regardless of the state ideology and propaganda, in the period following World War I, a huge transformation is taking place in the formation of barracks complexes. In terms of the distribution of rooms in accordance with cross ventilation and insolation requirements, as well as the urban arrangement on the plot, military architecture uses the achievements of residential architecture: social housing, patronage estates, prefabrication and functionalism. In formal terms, it is also influenced by the international style. For example, in Polish military architecture (during the Second Polish Republic), the use of cosmopolitan modernism progressed, being a manifestation of patriotic care for the modernization of the country in accordance with the example set by the world powers and Western countries. However, it didn’t take long before German military architecture diversified from this trend. The Third Reich, under the influence of the national-socialist movement, briefly before the outbreak of World War II, abandons modernism in favour of a specific local form of vernacular national style - Heimatstil. In the field of construction of government buildings, its nationalist variant prevails - "Heimatschutz" - which is a retreat to tendentious historical forms and regionalisms. This transformation is illustrated by three examples of barracks from 1935-1938. The historical barracks from the 1880s represent a style saturated with romanticism. They are multi-storey blocks full of gloomy interiors spanning deep from the corridor, which encompasses the building. At the beginning of the 1930s, they are being replaced by objects derived from the white modernism: ascetic, functional, cubist, with a functional layout solved with attention to ventilation and insolation. However, with the tightening of the rhetoric of the ruling NSDAP, evidenced by the exhibition of modern art under the depreciating title "Degenerated Art", organized in Munich in 1937, a strong nationalist course in Germany’s politics leads to the rejection of cosmopolitan patterns. This results in the return to the simplified vernacular style in the design of barrack complexes. This then gives way to objects in an approachable native style.

PL

Panujący w Niemczech w latach 30. ruch narodowo-socjalistyczny wpływał na wszystkie dziedziny życia. Szczególnie ważny wydźwięk światopoglądowy miały inwestycje w obiekty związane z wojskiem. Równocześnie, niezależnie od ideologii państwowej, w okresie następującym po I wojnie światowej dokonuje się ogromna przemiana w kształtowaniu zespołów koszarowych. W kwestii rozkładu pomieszczeń pod względem przewietrzania i nasłonecznienia oraz aranżacji urbanistycznej na działce architektura wojskowa korzysta ze wzorców budownictwa społecznego, osiedli patronackich, prefabrykacji i funkcjonalizmu. W kwestii formalnej wpływa na nią także styl międzynarodowy. O ile jednak np. w polskiej architekturze wojskowej (w okresie II Rzeczpospolitej) zastosowanie kosmopolitycznego modernizmu postępuje, będąc przejawem patriotyzmu: dbałości o modernizację kraju na wzór stosujących go potęg światowych i państw zachodnich, o tyle III Rzesza pod wpływem ruchu narodowo-socjalistycznego na krótko przed wybuchem II wojny światowej porzuca modernizm na rzecz specyficznej lokalnej formy wernakularnego stylu narodowego - „Heimatstil”. W obszarze budynków rządowych przeważa jego nacjonalistyczna odmiana - „Heimatschutz” - będąca odwrotem od tendencyjnych form historycznych i regionalizmów. Przemianę tę ilustrują trzy przykłady koszar z lat 1935-1938. Wyjściowo historyczne koszary z lat 80. XIX w. reprezentują styl przesycony romantyzmem, stanowią wielopiętrowe bloki złożone z wnętrz o głębokim trakcie w układzie korytarzowym. Z początkiem lat 30. XX w. zaczynają je zastępować obiekty w stylu białego modernizmu: ascetyczne, funkcjonalne, kubistyczne, o rozkładzie funkcjonalnym rozwiązanym z dbałością o przewietrzanie i insolację. Jednak wraz z zaostrzeniem retoryki rządzącej NSDAP, czego świadectwo stanowi urządzona w Monachium w 1937 r. wystawa sztuki nowoczesnej pod deprecjonującym tytułem Sztuka zdegenerowana, wyraźny kurs nacjonalistyczny prowadzi w Niemczech do odrzucenia wzorców kosmopolitycznych. Skutkuje to w projektowaniu zespołów koszarowych powrotem do uproszczonej stylistyki wernakularnej. Ta ustępuje następnie miejsca obiektom w tendencyjnej stylistyce rodzimej.

2

Health in the Military - Military in Good Health: Prestige and Propaganda in the Architecture of Modernist Military Holiday Houses

Rudnicka-Bogusz Marta M.

Builder

|

2021

|

R.25, nr 3

72--76

EN

As a result of wartime operations, many citizens of child-bearing and working age either fell or became disabled, and in the best of cases required treatment due to a worsening of hygienic conditions and malnutrition. According to the Polska Zbrojna magazine from 1933, the health of the Fatherland’s defenders required particular attention. For this reason, in the Second Republic of Poland, the officers’ corps had its own holiday system. Military architecture can largely bring to mind standardised urban layouts of barracks complexes filled with repetitive architecture. However, the architecture of holiday houses, sanatoriums and officers’ homes dedicated to recreation and entertainment (pensioners insisted on the hosting of dancing nights) and health treatment/convalescence is something different altogether. Although the first military holiday home in Cetniewo was built in the manorial style, the so-called White Manor (Biały Dworek), successive buildings were largely designed in the Modernist style, which perfectly fit the relaxed atmosphere and was healthy due to its immanent assumptions: it was equipped with impressive glazing, where the clash of masses caused the appearance of open rooftop terraces, etc. Officers, non-commissioned officers and their families had access to year-round holiday facilities such as the Officers’ Holiday Home in Augustów, seasonal facilities (Officers’ Holiday Complex in Jurata), as well as sanatoriums (Military Sanatorium in Otwock). After sailing and kayaking had become popular among officers, facilities dedicated to specific sports club began to appear, such as the Yacht Club in Zegrze. The design of such facilities was the domain of not only military engineers, but also avant-garde civilian designers, such as Edgar Norwerth, Marian Lalewicz, etc. Recreational homes were not only of recreational and integrative significance, but were also important in propaganda: the Officers’ Recreational Home in Cetniewo was to mark Polish presence on the freshly reclaimed Baltic coast through its modern, avant-garde architecture.

PL

W wyniku działań wojennych wielu obywateli w wieku rozrodczym i produkcyjnym poległo lub zostało inwalidami, a w najlepszym przypadku wymagało poratowania zdrowia w związku z obniżeniem warunków higienicznych oraz niedożywieniem. Szczególnej uwagi, według magazynu „Polska Zbrojna” z 1933 roku, wymagał stan zdrowia obrońców Ojczyzny. Z tej przyczyny w II RP korpus oficerski doczekał się własnego systemu wypoczynku. Architektura wojskowa może kojarzyć się głównie ze stypizowaną urbanistyką zespołów koszarowych wypełnionych powtarzalną architekturą. Jednak odmienna jest architektura domów wypoczynkowych, sanatoryjnych i domów oficerskich przeznaczonych na wypoczynek, rozrywkę (wczasowicze nalegali na organizację wieczorków tanecznych) oraz rekonwalescencję/poratowanie zdrowia. Choć pierwszy wojskowy dom wypoczynkowy w Cetniewie zbudowano w stylu dworkowym, tzw. Biały Dworek, kolejne obiekty w przeważającej mierze projektowano w stylu modernizmu, doskonale pasującym do rozluźnionej atmosfery oraz ze względu na swoje immanentne założenia - zdrowym: wyposażonym w pokaźne przeszklenia, gdzie zderzenie brył skutkowało pojawieniem się otwartych tarasów na dachach itp. Oficerowie, podoficerowie i ich rodziny mieli do dyspozycji ośrodki wypoczynkowe całoroczne (np. Oficerski Dom Wypoczynkowy w Augustowie), sezonowe (Oficerski Zespół Wypoczynkowy w Juracie) i sanatoryjne (Sanatorium Wojskowe w Otwocku). Po rozpropagowaniu żeglarstwa, a także kajakarstwa wśród kadry oficerskiej zaczęły się pojawiać także obiekty dedykowane konkretnym sportom wodnym, jak np. Yacht Club w Zegrzu. Projektowaniem tych obiektów zajmowali się nie tylko inżynierowie wojskowi, ale często awangardowi twórcy cywilni, jak Edgar Norwerth, Marian Lalewicz itp. Domy wypoczynkowe miały bowiem nie tylko znaczenie rekreacyjne i integracyjne, ale również propagandowe: Oficerski Dom Wypoczynkowy w Cetniewie miał służyć zaznaczeniu poprzez nowoczesną, awangardową architekturę polskiej bytności na świeżo odzyskanym wybrzeżu Morza Bałtyckiego.

3

Legnica's Grenadier Barracks as a cultural capital in the urban space

Rudnicka-Bogusz Marta M.

Architectus

|

2021

|

Nr 1 (65)

21--30

EN

The purpose of the article was to demonstrate that in garrison towns, barracks are a cultural capital because they are on many levels the carriers of intangible heritage and tradition related to the presence of the army in historic towns. Second incentive was an introduction to the discussion on their protection through suitable revalorization from the point of view of preserving their typological characteristics. The article presents a synthetic description of the evolution of Legnica garrison before World War II, the development of the Grenadier barracks complex at Hutników Street in Legnica and a detailed stylistic analysis of the 19th century buildings making up the complex. In the course of the research, it was possible to establish the determinants thanks to which the historical barracks of Legnica are not only the features of the city, its resource, but its cultural capital, i.e. a resource that can be used both materially and ideologically to build prestige etc. Legnica became a garrison town at the turn of the 19th and 20th centuries, which significantly affected the cultural landscape, population and realestate market. Majestic barracks, built with state money, proved the government’s special attention and enhanced the aesthetic value of the city’s landscape. An ascetic, yet expressive style helped build an impression of the wealth of the state that founded the barracks and the clearly defined typology of complexes allowed for their immediate recognition in the urban space. A vast supply of barracks was one of the reasons why post war the military took up seat in Legnica, which is also one of the founding myths of the city. That is why it is so important that the barracks in the garrison cities are revitalized with respect to historiographic values as exemplified by the Grenadier Complex, and not rebuilt, densified or demolished. The regeneration efforts must observe the plan and architectural form of buildings, which are the hallmarks of military architecture.

PL

Celem artykułu było ukazanie, iż koszary stanowią kapitał kulturowy w miastach garnizonowych, ponieważ są na wielu płaszczyznach nośnikiem niematerialnego dziedzictwa i tradycji wiążących się z obecnością wojska w historycznych ośrodkach miejskich. Praca stanowi też wprowadzenie do dyskusji o właściwych drogach rewaloryzacji zespołów koszarowych z punktu widzenia zachowania ich wyróżników typologicznych.W artykule naszkicowano historię garnizonu legnickiego przed II wojną światową, dokonano prezentacji rozwoju zespołu koszarowego grenadierów przy ul. Hutników oraz przeprowadzono szczegółową analizę stylistyczną XIXwiecznych budynków składających się na zespół. W toku badań udało się ustalić determinanty, dzięki którym historyczne zespoły koszarowe Legnicy nie stanowią jedynie cechy miasta, jego zasobu, ale jego kapitał kulturowy, czyli taki zasób, którym można się zarówno w sposób materialny, jak i ideowy posługiwać do budowania prestiżu itp. Na przełomie XIX i XX w. Legnica stała się miastem garnizonowym, co miało znaczący wpływ na krajobraz kulturowy i strukturę ludności. Pałacowe gmachy koszar budowane za państwowe pieniądze były dowodem szczególnego zainteresowania rządzących i podnosiły walory estetyczne krajobrazu miasta. Za pomocą ascetycznej, jednak wyrazistej stylistyki budowano wrażenie bogactwa państwa fundującego koszary, a jednoznacznie określona typologia zespołów pozwalała na ich natychmiastowe rozpoznanie w przestrzeni miejskiej. Rozległa sieć koszar była jedną z przyczyn umieszczenia tu jednostek wojskowych po wojnie, co również stanowi jeden z mitów założycielskich miasta. Dlatego tak ważne jest, aby w miastach garnizonowych koszary podlegały rewitalizacji z poszanowaniem wartości historiograficznych – czego doskonałym przykładem jest adaptacja koszar grenadierów – a nie przebudowie, dogęszczeniu lub wyburzeniom. Adaptacji dokonywać należy z poszanowaniem planu i formy architektonicznej, które są wyróżnikami architektury wojskowej.