W badaniach z plastizolem PVC składającym się z ftalanu di(2-etyloheksylowego) i modyfikatora, jakim był glikol poli(tlenku etylenowego) o masie cząsteczkowej 400, 1000, 2000, 4000 i 6000 wprowadzony do plastizolu w ilości od 1 do 14% wag, wyznaczono: współczynnik dylatancyjny, parametr wewnętrznego strukturowania i energię aktywacji lepkiego płynięcia. Na podstawie otrzymanych wyników stwierdzono, że optymalna ilość dodatku modyfikującego w plastizolu PVC powinna wynosić od 1 do 2% wag. Badania fizykochemiczne i mechaniczne określające stopień wymywania substancji rozpuszczalnych w wodzie z błony, temperaturę mięknięcia, wytrzymałość na rozerwanie, wydłużenie względne przy rozerwaniu oraz twardość, potwierdziły jednoznacznie najlepsze właściwości błon zawierających ok. 2% wag. PEO-4000 lub PEO-6000.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.