Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Biosurfaktanty w produktach chemii gospodarczej

Domagalska B. W., Pytkowska K.

Przemysł Chemiczny

|

2014

|

T. 93, nr 7

1093-1095

PL

Biosurfaktanty są związkami wytwarzanymi przez wiele bakterii, drożdży i grzybów, z wykorzystaniem różnych typów surowców pochodzących ze źródeł odnawialnych. Są one z reguły związkami o dość złożonej strukturze i obejmują szeroki zakres klas, w tym: glikolipidy, lipopeptydy, kwasy tłuszczowe i fosfolipidy. Wydają się być dobrą alternatywą dla środków powierzchniowo czynnych otrzymywanych metodami tradycyjnej syntezy, ze względu na biodegradowalność, niską toksyczność, biokompatybilność, dostępność surowców i specyficzność. Mają jednak również pewne wady. Przede wszystkim produkcja na dużą skalę może być kosztowna, gdyż wydajność biosyntezy jest niewielka. Jednak, biorąc pod uwagę dotychczasowe doniesienia, w miarę postępu w dziedzinie biotechnologii można się spodziewać dalszego obniżenia kosztów wytwarzania biosurfaktantów.

EN

A review, with 30 refs. of methods for prodn., properties and uses of biosurfactants as components of washing and cleaning systems.

2

Foto- i elektroprzewodzące sprzężone polieny

Wilk K. A., Domagalska B.W.

Wiadomości Chemiczne

|

2001

|

[Z] 55, 5-6

439-471

EN

The design of optoelectronic components with molecular dimensions is an area of active research and theoretical calculations. Unsaturated organic molecules containing p-conjugated bonds have been explored in connection with "molecular wires", transfer of electrons across lipid membranes, molecular mimicry of photosynthetic energy and electron transfer. In this paper we report the most recent achievements related to synthesis and properties (i.e., spectroscopic data, intramolecular charge transfer (ICT) and electron transfer processes, thermal stability) as well as potential applications of well defined oligomeric conjugated structures derived from oligomers of acetylene; in the literature they are named conjugated polyenes. These compounds are characterized by the presence of polar end groups: the donor (D - e.g., derived from anilines, thiophenes, ferrocenes, 1,4-dithiafulvenes, julolidine moiety) with electron donating capabilities and the acceptor (A - e.g., nitro, formyl, dicyanomethylen, derived from thiobarbituric acid) able to withdraw electrons. The D and A groups are connected through a conjugated p - system (e.g., polyenic, polyaromatic or polyheteroaromatic chain). Unsymmetrical substitution of the polyene chain defines a class of push-pull polyenes and symmetrical one creates push - push or pull - pull entities. Their structural properties are the results of a subtle balance between different factors, among which of particular importance are the chain length and the donor acceptor strength. The synthesis of polyene chains has been widely explored in literature. The most commonly employed procedure for the synthesis of conjugated spacers involves a sequence of Wittig-type reactions. The alternative, iterative building block method applies oligosililoxy ethers and tempaltes (e.g. 5,5-dietoxypenta-2-enal) to involve the polyene chain increase. According to the literature all conjugated polyenes reveal satisfactorily high decomposition temperatures (above 230 oC) which makes them good candidates for optoelectronic devices. The conjugated polyenes are of particular interest as model systems of one dimensional conjugated chromophores. It is now generally recognized that bipolaronic charge states dominate in most oxidatively doped p-electron conjugated structures with non-degenerate ground states. In general, all such molecules undergo a Peierls distortion, making charge transport between chain ends dependent upon thermal processes and limiting the rate of such charge transport. The use of solitonic moieties as charge carriers in molecular wires is among the initial proposals for molecular electronics. Solitons have also been suggested for use in molecular gates or switches. The UV-VIS spectra of the D-p-A system in solution display a low energy absorption band, which is attributed to the ICT from the donor to the acceptor unit, and the efficiency of such a process modulates the physical properties of the system.

3

Reakcja aromatycznych ketonów z fosforynem dietylowym w układach micelarnych

Nowak D., Domagalska B.W., Wilk K. A., Gancarz R.

Prace Naukowe Instytutu Technologii Organicznej i Tworzyw Sztucznych Politechniki Wrocławskiej. Konferencje

|

2000

|

Vol. 48, nr 22

125-128

PL

Na przykładzie reakcji fluorenonu i benzofenonu z fosforynem dietylowym zbadano wpływ usztywnienia struktury aromatycznych ketonów na stałą szybkości badanej reakcji w układach micelarnych (CTAB, CDHAB) w odniesieniu do układów homogenicznych (wodnych roztworów: NaOH, N-butyloaminy, di-n-butyloaminy i tri-n-butyloaminy). Stwierdzono, że dla badanych ketonów szybkość reakcji w układach micelarnych jest wyraźnie większa (6,43-26,78 dla fluorenonu, 1,78-7,17 dla benzofenonu) w porównaniu z szybkością w układach homogenicznych (1,55-2,9 dla fluorenonu i 10,92-1,68 dla benzofenonu)

EN

The reaction of two aromatic ketonem, benzophenone and sterically more hindered fluorenone, with diethylphosphite was studied in micellar (CTAB, CDHAB) and homogenous (water) systems. NaOH, n-buthyloamine, di-n-buthyloamine and tri-n-buthyloamine were used as Basic catalysts. In micellar systems the reaction rate are much higher (6,43-26,78 for fluorenone, 1,78-7,17 for benzophenone) than those obtained for homogenous one (1,55-2,9 for fluorenone and 10,92-1,68 for benzophenone)

4

Przegrupowanie 2-azaallilowe w układach micelarnych

Domagalska B.W., Wilk K. A., Gancarz R.

Prace Naukowe Instytutu Technologii Organicznej i Tworzyw Sztucznych Politechniki Wrocławskiej. Konferencje

|

2000

|

Vol. 48, nr 22

185-188

PL

Przegrupowanie 2-azaallilowe dla para podstawionych N-benzylidenobenzhydryloamin zbadano w układach micelarnych (mikroemulsje: CTAB lub CDHAB/n-butyloamina/n-heksan/H2O, CTAB lub CDHAB/dibutyloamina/n-heksan/H2O i CTAB lub CDHAB/n-butanol/n-heksan/0.02 M NaOH) w porównaniu do układów homogenicznych (n-butyloamina, di-n-butyloamina). Mikrośrodowisko micel powoduje przesunięcie równowagi badanej reakcji w kierunku benzylidenobenzhydryloaminy. Stała równowagi dla przegrupowania 2-azaallilowego wyznaczona na podstawie analizy sygnałów dla protonów CH-N=CH i C=N-CH2 na widmie 'HNMR wynosi w układach homogenicznych 0.39 - 3.39 zaś w micelarnych - 1.01-16.4.

EN

The 2-azaallic rearrangement of para-substitiuted benzylidenobenzhydrylamines have been studied in micellar systems (microemulsions: CTAB or CDHAB/n-buthylamine/n-heksan/H2O, CTAB or CDHAB/n-butanol/n-heksan/0.02M NaOH, CTAB or CDHAB/ dibuthylamine/ n-heksan/H2O, CTAB) in comparison to homogeneous. solutions (sodium ethanolate, triethylamine, triethylamine in methanol, dibuthylamine and buthylamine) at 25"C Microemulsion microenvironment changes the reaction equilibrium and the benzylidenebenzhydrylamine reagent are in majority. The equilibrium constant determined by 'H NMR on the grounds of the proton signals: CH-N=CH and C=N-CH2 has been achieved as 1.01 to 16.4 in micellar systems and 0.39 to 3.39 in homogeneous systems.