Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 3

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

The influence of the used applicators on organ and target doses for cervical cancer patients treated with HDR brachytherapy

Pszczółkowska Beata, Bijok Michał, Brzozowska Beata

Polish Journal of Medical Physics and Engineering

2022

Vol. 28, Iss. 3

139--149

Introduction: The aim of this work was to study the influence of the applicators used for cervical cancer patients treated with high dose-rate brachytherapy (HDR-BT) in the Maria Sklodowska-Curie National Research Institute of Oncology in Warsaw, Poland on doses in the tumour volumes and organs at risk. Material and methods: The treatment was carried out using Iridium-192 in 4 fractions (7.5 Gy each) given in weekly intervals. Two types of applicators were used for comparison: fletcher and ring. The standard dose distribution parameters, read from the system Oncentra Brachy (version 4.5, Elekta), for bladder, rectum, and sigmoid (D2 cc) and tumour (HR-CTV D100, D98, D90) were studied. Patients were divided into two groups (240 treatment plans) depending on the type of applicator used and into four groups according to the tumour volumes (HR-CTV < 25 cm3 or HR-CTV ≥ 25 cm3). The collected data were analysed using the PQStatSoftware (version 1.8.2). Results: The treatment plans prepared with all types of applicators fulfil the dose distribution requirements, however, the dose delivered to the tumour using the ring applicator was found to be the highest. For the bladder and sigmoid the optimal dose distribution was obtained when using the fletcher applicator, while for the rectum the ring applicator gave the smallest dose value. The D2 cc parameter for sigmoid obtained for fletcher treatment has smaller values in the case of patients with small tumour volume and for this type of applicator was observed a statistically significant difference when compared with the ring. Conclusions: The ring applicator gives the optimal parameters of the dose distribution independently on the tumour volume with respect to the fletcher applicator, which is however more often used in clinical practice.

Kilka słów o(d) OZZFM

Skrzyński Witold, Zwierzchowski Grzegorz, Peszyńska-Piorun Magdalena, Dymnicka Magdalena, Pawałowski Bartosz, Bogaczyk Krzysztof, Bijok Michał

Inżynier i Fizyk Medyczny

2020

Vol. 9, nr 2

121--124

Decyzja o założeniu Ogólnopolskiego Związku Zawodowego Fizyków Medycznych (OZZFM) zapadła 2 marca 2011 roku podczas spotkania Kierowników Zakładów Fizyki Medycznej oraz przedstawicieli Zakładów i Pracowni Radioterapii. Impulsem, który skłonił naszą grupę zawodową do tej decyzji, były niekorzystne dla nas zapisy „Rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 18 lutego 2011 r. w sprawie warunków bezpiecznego stosowania promieniowania jonizującego dla wszystkich rodzajów ekspozycji medycznej” [1]. Zapisy te ograniczyły prawo fizyków medycznych do wykonywania swojego zawodu. Prawo fizyka medycznego do wykonywania testów eksploatacyjnych urządzeń radiologicznych miało zależeć od uzyskania przez niego imiennego certyfikatu wydanego przez Krajowe Centrum Ochrony Radiologicznej w Ochronie Zdrowia. Certyfikat taki był wydawany wyłącznie na wniosek kierownika jednostki ochrony zdrowia, w której fizyk jest zatrudniony, i tylko na terenie tej jednostki obowiązywał. W procesie wydawania certyfikatu nie weryfikowano faktycznych umiejętności fizyka medycznego, a tylko sprawdzano fakt posiadania przez niego specjalizacji. Ministerstwo Zdrowia nie ujawniło informacji o przebiegu konsultacji społecznych projektu Rozporządzenia, nie wzięło także pod uwagę stanowiska Krajowego Konsultanta ds. Fizyki Medycznej. W tej sytuacji ustalono, że środowisko fizyków medycznych będzie dążyło do złożenia skargi konstytucyjnej. Ponieważ skargę taką może złożyć np. związek zawodowy, zadecydowano o założeniu OZZFM. Wkrótce OZZFM złożył w Trybunale Konstytucyjnym wniosek o stwierdzenie niezgodności Rozporządzenia z Konstytucją. Podobny wniosek złożył także Rzecznik Praw Obywatelskich, działający w porozumieniu z Polskim Towarzystwem Fizyki Medycznej. W wyroku z 30 lipca 2013 roku Trybunał Konstytucyjny orzekł o niezgodności kwestionowanych zapisów Rozporządzenia z Konstytucją [2]. Formalnym uzasadnieniem wyroku było to, że zawarta w Rozporządzeniu regulacja wychodziła poza upoważnienie zawarte w Ustawie Prawo Atomowe. Wkrótce pojawił się projekt zmiany prawa, zgodnie z którym kwestionowane przez nas zapisy miały zostać… przeniesione z Rozporządzenia do Ustawy. Ostatecznie jednak, dzięki naciskowi ze strony środowiska fizyków medycznych, 17 września 2014 roku weszła w życie nowelizacja Ustawy Prawo Atomowe, znosząca obowiązek uzyskiwania certyfikatów i dająca specjalistom w dziedzinie fizyka medyczna prawo do wykonywania testów urządzeń radiologicznych.

Zalecenia Polskiego Towarzystwa Fizyki Medycznej dotyczące kontroli jakości w radioterapii śródoperacyjnej promieniowaniem elektronowym (IOERT) za pomocą mobilnych akceleratorów

Kruszyna-Mochalska Marta, Bijok Michał, Pawałowski Bartosz, Misiarz Agnieszka, Kosiński Konrad, Pracz Jacek, Malicki Julian, Kukołowicz Paweł Franciszek

Inżynier i Fizyk Medyczny

2019

Vol. 8, nr 1

7--25

Planując i realizując leczenie z użyciem promieniowania jonizującego, należy zapewnić podanie zleconej przez lekarza dawki terapeutycznej, minimalizując równocześnie dawki podane poza objętością tarczową. Osiągnięcie tych dwóch celów w znacznym stopniu zależy od wielkości objętości tarczowej, jej położenia względem narządów krytycznych oraz rodzaju promieniowania użytego do terapii. Charakterystyki głębokościowe powszechnie stosowanych wiązek promieniowania stosowanych w radioterapii pokazują, że szczególnie narażone na pochłonięcie dawki wyższej są tkanki prawidłowe, które położone są na mniejszej głębokości niż tkanki objęte procesem nowotworowym. Dlatego jedną z podstawowych zasad przygotowania leczenia jest taki wybór kierunku napromieniania, aby objętość tarczowa znajdowała się jak najbliżej źródła promieniowania. Realizacja tego celu może zostać osiągnięta poprzez zastosowanie techniki napromieniania śródoperacyjnego, której istotą jest odsunięcie metodami chirurgicznymi tkanek otaczających objętość tarczową od strony wlotowej poza obszar eksponowany na promieniowanie pierwotne i ewentualnie ochrona tkanek znajdujących się dystalnie względem objętości tarczowej. Taka technika określana terminem „radioterapia śródoperacyjna” ma długą historię, ale dopiero w XXI wieku znalazła szersze zastosowanie. Umożliwił to rozwój technologiczny mobilnych urządzeń terapeutycznych oraz zgromadzona wiedza z zakresu radioterapii i radiobiologii. Radioterapia śródoperacyjna znajduje coraz szersze zastosowanie w radioterapii nowotworów głowy i szyi, mięsaków, nowotworów jelita grubego i trzustki [36]. Szczególne znaczenie, głównie z powodów epidemiologicznych, ma radioterapia śródoperacyjna w leczeniu pacjentek z nowotworem piersi [25, 27, 28].