An increase in the popularity of suburban areas as places of residence has triggered dynamic development of such areas in recent years. This resulted in mass designation of previously agricultural land for housing development. Suburban areas with typically agricultural land parcellation are not prepared for adopting building development structures of urban character without an interference into their parcellation structure. In a situation of sporadic application by communes of the procedure of land consolidation followed by secondary division for the purpose of preparing future investment land, the real estate economy becomes based on individual divisions. A lack of the right regulations in local development plans does not permit control of the progressing building development. As a result, urban sprawl occurs, and the resulting structures largely deviate from the rules of spatial order.
PL
Wzrost popularności obszarów podmiejskich jako miejsca zamieszkania pociągnął za sobą w ostatnich latach dynamiczny rozwój zagospodarowania tych obszarów. Skutkiem było i jest masowe przeznaczanie pod zabudowę mieszkaniową terenów dotychczas użytkowanych rolniczo. Obszary podmiejskie o typowo rolnej parcelacji gruntów nie są przygotowane do przyjęcia struktur zabudowy o miejskim charakterze bez ingerencji w ich strukturę parcelacyjną. W sytuacji sporadycznego wykorzystywania przez gminy procedury scaleń i ponownych podziałów w celu przygotowania przyszłych terenów inwestycyjnych, podstawą gospodarki nieruchomościami stają się indywidualne podziały. Brak odpowiednich regulacji w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego nie pozwala na kontrolę rozwijającej się zabudowy. W efekcie dochodzi do rozlewania się zabudowy, a powstające struktury są dalekie od zachowania zasady ładu przestrzennego.
The aim of this article was to analyze planning documents – a study of the preconditions and guidelines of spatial development of communes and local spatial development plans – in the context of regulations related to the division into building plots. The analysis was carried out on the examples of selected communes near Warsaw, and planning documents from the years of 1995–2016 were evaluated. This analysis has shown that the issue of land consolidation and the secondary divisions of plots is omitted in studies of the preconditions and guidelines of spatial development. Only exceptionally adjustments are made to the existing parcel divisions in the local plans. Most of them are adapted even when they are not suitable for new functions. It is up to the owners of the properties to make their way of sharing, including internal communication. The rules for the division of land into building plots are mostly in the form of postulates. The minimum plot area was established by a single planning regulation. The minimization or lack of planning regulations in this subject may lead to defective spatial structures, costly in the eventual future process of improving utility standards. There are – on analyzed areas – not only individual plots developed in this way but even entire quarters, cut by a grid of long and narrow streets, serving plots that are difficult to be properly built.
PL
Celem artykułu była analiza dokumentów planistycznych – studiów uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gmin oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego – w kontekście regulacji związanych z podziałami na działki budowlane. Analiza została przeprowadzona na przykładzie wybranych gmin podwarszawskich, a ocenie poddano dokumenty planistyczne uchwalone w latach 1995–2016. Przedmiotowa analiza wykazała, że kwestia scaleń i wtórnych podziałów jest wręcz pomijana w studiach uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego. Również w planach miejscowych wyjątkowo dokonuje się korekty istniejących parametrów działek. W większości są one adaptowane nawet gdy są nieodpowiednie (np. zbyt wąskie) do zabudowy. W gestii właścicieli pozostawia się sposób podziału nieruchomości, łącznie z wewnętrzną obsługą komunikacyjną. Wprowadzane zasady podziału terenów na działki budowlane mają przeważnie charakter postulatów. Jedynym powszechnie występującym ustaleniem planistycznym jest minimalna powierzchnia działki budowlanej. Brak regulacji planistycznych lub znaczy stopień ich ogólności w danym zakresie może prowadzić do tworzenia wadliwych struktur przestrzennych, kosztochłonnych w ewentualnym przyszłym procesie poprawy standardów użytkowych. Na analizowanych obszarach występują nie tylko pojedyncze kwartały zagospodarowane w ten sposób, ale nawet całe rejony, pocięte siatką długich i zbyt wąskich ulic, obsługujących działki trudne do prawidłowego zabudowania.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.