Teorie zarządzania powstały przede wszystkim na potrzeby prywatnych przedsiębiorców. Ściślej mówiąc, zostały one stworzone i nadal są rozwijane przez przedsiębiorców, którzy w świecie biznesu odnieśli sukces. Ich niezliczone odmiany ugruntowały się na tyle, że coraz częściej zaczynają mieć zastosowanie w sektorze publicznym, jednak w wielu przypadkach w tym sektorze się nie sprawdziły.
Kryzys jest punktem zwrotnym w sposobie zarządzania działaniami. W przeciwieństwie do powszechnego rozumienia słowa "kryzys", pojęcie to nie zawsze oznacza coś złego w określonej sytuacji, na danym obszarze, w przedsiębiorstwie czy też w indywidualnym wymiarze. W wielu znaczeniach kryzys utożsamiany jest z punktem zwrotnym. Być może stanowi o tym psychologiczne podłoże negatywnego wydźwięku kryzysu, gdyż wiąże się go z przyszłymi skutkami zdarzenia lub działaniami wywołującymi go, a niosącymi potencjalne zagrożenia.
Państwo ma do spełnienia wiele misji. Jedna z nich wiąże się z doskonaleniem jakości życia. Nie da się jej oderwać od spraw zapewnienia bezpieczeństwa, bowiem jest ono jedną z podstawowych potrzeb ludzi i ma zapewnić niezakłócony rozwój i pomyślność człowieka, grupy ludzi, społeczności lokalnych, społeczeństw, państw, regionów i wreszcie ludzkości.
Codziennie jesteśmy zasypywani wiadomościami o tragicznych zdarzeniach. W globalnym wymiarze zamachy terrorystyczne, dramaty spowodowane gwałtownymi zjawiskami atmosferycznymi, awarie techniczne, katastrofy lotnicze, czy też wypadki na drogach stanowią nieustanne tło naszego codziennego życia. W tym naszym powszednim, pozornie bezpiecznym życiu, towarzyszą nam zdarzenia dla nas niebezpieczne.
Ustawa o zarządzaniu kryzysowym narzuca na każdym szczeblu administracji tworzenie planów reagowania kryzysowego, które składają się z trzech elementów: planu głównego, procedur reagowania kryzysowego oraz załączników funkcjonalnych. Przegląd zawartości tych planów pokazuje, że powinny one zawierać m.in. charakterystykę zagrożeń, ocenę ryzyka i tworzenie map ryzyka.