Kiedy przed kilkoma laty mówiono o higienie w dziedzinie utylizacji osadu ściekowego lub niebezpiecznych materiałach w nim zawartych, nie przywiązywano do tej problematyki zbyt dużej uwagi. Przed 1990 rokiem jako kierunki obróbki osadów ściekowych uwzględniane były metody polegające na składowaniu osadów w lagunach lub na poletkach osadowych, wykorzystaniu masy osadowej w celach rolniczych jako naturalne nawozy lub jako środek do rekultywacji gleb oraz w bardzo małym stopniu, wykorzystaniu termicznym. W tej sytuacji rynek instalacji osuszających nie budził dużego zainteresowania.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.