Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Profilowania składu izotopowego i zawartości pierwiastków w obrębie środkowojurajskich rostrów belemnitów z rodzaju Hibolithes

Wierzbowski H., Joachimski M.

Geologia / Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie

|

2008

|

T. 34, z. 3/1

213-215

2

The carbon and oxygen isotope records of Upper Bajocian-Bathonian calcareous fossils from the Polish Jura Chain

Wierzbowski H., Joachimski M.

Volumina Jurassica

|

2006

|

Vol. 4, no. 1

220-222

EN

A collection of stratigraphically well-dated calcitic and aragonitic fossils (belemnites, ammonites, nautiloids and oysters), derived from Upper Bajocian - Upper Bathonian clays from the Polish Jura Chain (central Poland), were studied for oxygen and carbon isotopes. The preservation state of the shell material was investigated by means of cathodoluminescence microscopy, trace element geochemistry and X-ray diffraction. Palaeotemperatures calculated from the oxygen isotope composition of calcitic shells (belemnites and oysters) are similar to each other despite the significant spread in 18O values (Fig. 1). The 18O values of calcitic fossils generally vary from -0.1 to +1.1‰ VPDB for the studied interval, which corresponds to palaeotemperatures between +7.9 and +12.4°C (calculated with the equation of Anderson & Arthur 1983). The palaeotemperatures derived from the oxygen isotope composition of aragonitic ammonoid and nautiloid shells are distinctly higher (Fig. 1) with most of the estimates ranging from 15 to 23°C (calculated with the equation of Grossman & Ku 1986). The observed temperature difference may have resulted from different depth habitats of the organisms. The ammonites and nautiloids might have lived in surface waters and the temperature contrast might represent a palaeotemperature gradient between thermally stratified surface and deep waters of the Late Bajocian - Late Bathonian sea in the Polish Jura Chain. The ?13C values for the Upper Bajocian - Upper Bathonian belemnite rostra do not indicate major secular variations (Fig. 1). However, the data show a significant scatter of about 1.5‰. Several oyster shells show considerable higher 13C values (around +3‰ VPDB) compared to coeval belemnite rostra (between 0 and +1.5‰ VPDB). This may point to a metabolic fractionation effect that resulted in disequilibrium fractionation of carbon isotopes within belemnite skeletons (cf. Wierzbowski 2002). The aragonitic ammonite and nautiloid shells show a significant variation in 13C with values ranging from -3.7 to +2.2‰ VPDB. The carbon isotope composition of the oysters and the belemnites may suggest that the ?13C value of ancient seawater bicarbonate (HCO3-) averaged +3‰ VPDB.

3

Biostratygraficzne i geochemiczne problemy identyfikacji granicy fran-famen w południowej Polsce

Racki G., Matyja H., Racka M., Joachimski M.

Przegląd Geologiczny

|

1999

|

Vol. 47, nr 4

369-372

PL

W trakcie dokładnych badań konodontowych reperowych profili pogranicza fran-famen (F-F) w Górach Świętokrzyskich (Kowala) i rejonie Krakowa (Dębnik) natrafiono na trudności w biostratygraficznym rozpoznaniu tej naturalnej granicy pięter, odpowiadającej zdarzeniu wielkiego wymierania, jak i dokumentowaniu jej geochemicznej specyfiki. Sukcesja zespołów konodontowych przez krytyczny poziom F-F wykazuje zaskakująco stopniowy charakter, manifestujący się głównie we współwystępowaniu typowo frańskich palmatolepidów i ancyrodellidów z diagnostycznym dla famenu, bardzo zmiennym gatunkiem Palmatolepis triangularis (obejmującym morfotyp praetriangularis). Profile pierwiastków śladowych oraz izotopów węgla, tak węglanowego, jak i organicznego, wskazują na przeważnie "spokojny", pozbawiony ważniejszych zdarzeń interwał pogranicza F-F sensu stricto, choć być może odpowiadający najwyższym poziomom produktywności. Największe zmiany oceanograficzne miały miejsce w pierwszej fazie sedymentacji górnego poziomu Kellwasser w dobie linguiformis, a więc przed kryzysem konodontów. Dane te wzmacniają scenariusz rozciągniętego w czasie, złożonego kryzysu biotycznego wskutek oddziaływania czynników ziemskich, ale nie globalnej katastrofy kosmicznej.