Już na wstępie chciałabym sprostować kilka obiegowych opinii na temat uznawalności wykształcenia w Polsce i w Europie, wynikających najprawdopodobniej z niedoinformowania bądź pewnych przekłamań. Otóż w oficjalnych stosunkach międzynarodowych nie ma możliwości wybiórczego uznawania tylko niektórych rodzajów dokumentów lub też preferencyjnego traktowania dyplomów wydawanych przez niektóre instytucje edukacyjne czy szkoły wyższe drugiego kraju. Nie występują zatem takie pojęcia jak uznawalność prawna i - przeciwstawiana jej - uznawalność zwyczajowa ani uznawalność do wykonywania zawodowych prac inżynierskkh lub do pracy dydaktycznej i naukowej. Jedynym ogólnie przyjętym rozróżnieniem jest uznawalność do celów akademickich - czyli dalszego kształcenia się oraz uznawalność do celów zawodowych - czyli podjęcia pracy bądź wykonywania zawodu. Uznawanie dokumentów o wykształceniu dla obu wyżej wymienionych celów odbywa się we wszystkich krajach na ogół dwoma drogami: na podstawie zawartych przez dany kraj dwustronnych lub wielostronnych porozumień w tym zakresie albo na zasadzie nostryfikacji, czyli procedury polegającej zwykle na dokładnym porównaniu treści i okresu studiów, dokonywanej przez uczelnie lub też specjalnie utworzone w tym celu instytucje.
Dokumenty o wykształceniu i nadaniu stopni naukowych, które będą przedmiotem naszej uwagi, to: - świadectwa maturalne: - dokumenty przedkładane przez kandydatów na studia uzupełniające; - dyplomy ukończenia studiów; - dokumenty o nadaniu stopni naukowych.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.