Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

2 Polimery

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Spiro-cyclotriphosphazene with three functional end groups: synthesis and structural characterization of new polycyclotriphosphazenes with Schiff-base groups

Al-Shukri Salah Mahdi, Mahmood Ayad Tarik, Al Hanbali Othman A.

Polimery

2021

T. 66, nr 6

341--349

A new tris-spiro-(3,4-dioxybenzaldehyde)cyclotriphosphazene [PNCHO] was synthesized from the condensation of hexachlorocyclotriphosphazene with 3,4-dihydroxybenzaldehyde in the presence of strong base. Further reaction of the trialdehydic cyclotriphosphazene based molecules [PNCHO] with three different dianilines (benzidine, 4,4’-methylenedianiline and 4,4′-Sulfonyldianiline) resulted in creation of a new poly(tris-spiro-3,4-dioxbenzene)cyclotriphosphazenes with Schiff-base groups [PNSB1-3]. The structures of [PNCHO] and the polycyclotriphosphazenes-schiff base derivatives were characterized by means of FTIR, 1H, 13C NMR and C.H.N elemental analysis. Differential scanning calorimetery (DSC) revealed a relatively high glass transition temperature (135−175°C) of obtained polymers. Thermal gravimetric analysis (TGA) exhibited their good thermal stability (up to 375°C). The char yield was about 36–42% at 700°C. All polymers were self-extinguishable as the LOI (Limiting Oxygen Index) values were above 26% and this meets with the V-0 and V-1, classification (UL-94). No fumes, soot, or toxic gases emission were observed during burning. The polymers obtained can be used as environmentally friendly, flame-retardant materials.

Nowy tris-spiro-(3,4-dioksybenzaldehydo)cyklotrifosfazen [PNCHO] zsyntetyzowano w procesie kondensacji heksachlorocyklotrifosfazenu z 3,4-dihydroksybenzaldehydem w obecności silnej zasady. W wyniku reakcji trialdehydo cyklotrifosfazenów z trzema różnymi dianilinami (benzydyna, 4,4’-metylenodianilina i 4,4’-sulfonylodianilina) otrzymano poli(tris-spiro-3,4-dioksabenzeno)cyklotrifosfazeny z zasadami Schiffa [PNSB1-3]. PNCHO i pochodne policyklotrifosfazen-zasady Schiffa scharakteryzowano za pomocą analizy elementarnej (C, H, N), FTIR, 1H, 13C NMR. Metodą różnicowej kalorymetrii skaningowej (DSC) wykazano wysoką temperaturę zeszklenia (135−175°C) otrzymanych polimerów. Metodą analizy termograwimetrycznej (TGA) potwierdzono ich dobrą stabilność termiczną (do 375°C). Stopień zwęglenia po spaleniu wynosił w temp. 700°C ok. 36–42%. Wszystkie polimery były samogasnące, ponieważ wartości LOI (Limiting Oxygen Index) przekraczały 26%, co odpowiada klasie palności V-0 i V-1 (UL-94). Podczas spalania nie zaobserwowano emisji oparów, sadzy ani toksycznych gazów. Otrzymane polimery mogą znaleźć zastosowanie jako przyjazne dla środowiska materiały trudnopalne.

Synthesis, characterization, thermal and fire retardant properties of new homo- and block copolymers of polyacrylate and epoxy resin with cyclotriphosphazene core

Shaban Alaa, Al-Shukri Salah Mahdi, Kahlaf Hussein Ismail, Al Hanbali Othman A.

Polimery

2019

T. 64, nr 9

577--590

New homo- and block copolymers composed of polyacrylate and epoxy resin with hexafunctional cyclotriphosphazene core were synthesized and characterized by FT-IR and 1H-, 13C-, and 31P- NMR. The first homopolymer, PN-polyacry was prepared from the direct condensation of 2-hydroxyethylacrylate with acyl chloride of hexakis(4-carboxyphenoxy)cyclotriphosphazene, PN-acyl. The second homopolymer, PN-Ep, was prepared in a direct reaction of catalyzed carboxyl groups of hexakis(4-carboxyphenoxy)cyclotriphosphazene PN-COOH with epoxy resin via an oxirane ring opening reaction. The block copolymer, PN-Ep/polyacry, was prepared from the partial coupling of 2-hydroxyethyl acrylate with the PN-acyl, followed by the reaction of unreacted carboxyl groups with epoxy resin. Differential scanning calorimetry (DSC) analysis of the PN-Ep/polyacry copolymer exhibited good compatibility between polyacrylate and cured epoxy resin. Thermal gravimetric analysis (TGA) revealed that the prepared polymeric systems accumulate 30–38 wt % char at elevated temperatures, compared to neat polyacrylate and cured epoxy resin, which accumulate negligible char at 700 °C. The limiting oxygen index (LOI) exhibited significant enhancement of fire retardant properties of the prepared polymeric systems. A scanning electron microscopy (SEM) morphology study revealed that PN-polyacry and PN-Ep/polyacrylate produced intumescent char residues while PN-Ep produced solid dense char with a nonporous surface.

Zsyntetyzowano nowe homopolimery i kopolimery blokowe złożone z poliakrylanu i żywicy epoksydowej z sześciofunkcyjnym rdzeniem cyklotrifosfazenu. Struktury scharakteryzowano metodami FT-IR i 1H-, 13C- oraz 31P-NMR. Pierwszy homopolimer, poliakrylan (PN), wytworzono w bezpośredniej kondensacji akrylanu 2-hydroksyetylu z chlorkiem acylu heksakis(4-karboksyfenoksy)cyklotrifosfazenu (PN-acyl). Drugi homopolimer (PN-Ep) wytworzono w katalizowanej bezpośredniej reakcji grup karboksylowych heksakis(4-karboksyfenoksy) cyklotrifosfazenu (PN-COOH) z żywicą epoksydową w wyniku otwarcia pierścienia oksiranowego. Kopolimer blokowy (PN-Ep/poliakry) otrzymano w procesie częściowego sprzęgania akrylanu 2-hydroksyetylu z PN-acylem i następnej reakcji nieprzereagowanych grup karboksylowych z żywicą epoksydową. Analiza kopolimeru PN-Ep/poliakry za pomocą różnicowego kalorymetru skaningowego (DSC) wykazała dobrą kompatybilność między poliakrylanem i utwardzoną żywicą epoksydową, a na podstawie analizy termograwimetrycznej (TGA) stwierdzono, że przygotowane układy polimerowe spalają się w podwyższonej temperaturze do karbonizatu (30—38% mas.), podczas gdy czysty poliakrylan i utwardzona żywica epoksydowa w 700 °C wytwarzają jego pomijalne ilości. Wartość granicznego wskaźnika tlenowego (LOI) wskazywała na znaczące zwiększenie ognioodporności przygotowanych układów polimerowych. Badanie morfologii przy użyciu skaningowego mikroskopu elektronowego (SEM) wykazało, że w wyniku spalania poliakrylanu PN i PN-Ep/poliakrylanu wytwarza się pozostałość pęczniejących karbonizatów, podczas gdy w procesie spalania PN-Ep wytwarzał się zwarty gęsty osad o nieporowatej powierzchni.