Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Powracające kręgi modernizmu a syndrom spóźnienia i prowincjonalizm zachowań

Kiciński A.

Zeszyty Naukowe Politechniki Poznańskiej. Architektura i Urbanistyka

|

2008

|

Z. 15

7-15

PL

Modernizm nie był jednolity w przekroju terytorialnym a zwłaszcza czasowym. Należy zwrócić uwagę na oryginalny nurt ekspresji fakturalnej (również w czasie wojny), na okres powojenny i „odrodzenia popaździernikowego". Osiągnięcia te, jak i dzieła z lat 70., pogardzane są dziś przez inwestorów, media, władze. Dziś - niemal jak w modzie - współczesne trendy i poszukiwania formalne stają się styczne do zainteresowań i form sprzed 40-50 lat. Minimalizm, po okresie heroicznym zbliża się do stylu międzynarodowego. Supermodernizm każe spojrzeć na Dworzec Centralny w Warszawie - skazany prawie na rozbiórkę. Zachowania te, reprezentując prowincjonalne skłonności do niedocenienia własnych potencjalnych ikon i naśladownictwa uznanych już nowości, grożą utratą elementów ciągłości rozwoju, świadectw tożsamości i oryginalności architektonicznej.

EN

Modernism wasn't monolith - both in the sense of geography and time. Factural expression movement in Poland (in 1930-ties, after war and after 1956) created very original architecture. Now this architecture (like from 1970-ies) is badly seen by investors, media, authorities. Contemporain trends are frequently close to interests and forms from 1960-ties. Minimal architecture (after heroic period) is close to "international style", as well as su-permodrnism - to the great consoles of 1970-ies. Tendencies to under value own original achievements are provincial - with serious treats to lose elements of identity.

2

Nowe formy wielokondygnacyjnej zabudowy mieszkaniowej w Polsce

Kiciński A.

Materiały Budowlane

|

2007

|

nr 9

88-94

3

Dom polski z Europą w tle

Kiciński A.

Kwartalnik Architektury i Urbanistyki

|

2006

|

T. 51, z. 1-4

48-55

PL

Mieszkanie jest jedną z głównych potrzeb człowieka to truizm, który należy jednak powtarzać. Nie jest wyłącznie schronem. Niewątpliwy jest wpływ mieszkania na kształtowanie się rodziny. Poczucie bezpieczeństwa i wspólnoty, wychowanie dzieci, możliwość indywidualnego realizowania się jednostek wymaga zdrowych, ciepłych, słonecznych wnętrz. Prof. John Burns przed ponad ćwierć wiekiem ostrzegał, że w Ameryce rozwiązanie kwestii mieszkaniowej przestało być celem władz - stało się narzędziem polityki. W dzisiejszej Polsce nie jest już nawet instrumentem. Ekstremalnie pojęty Iiberalizm doprowadził do sytuacji, gdzie mieszkanie i dom stały się wyłącznie towarem, z wszystkimi tego implikacjami: agresywną (często fałszywą) reklamą, niemal wyłącznym poszukiwaniem maksymalnego zysku, nadużyciami, medialnym formowaniem poglądów i potrzeb klienta stosownie do zamierzeń developera. Brakowi promieszkaniowej polityki rządu i partii politycznych, wzrastającym realnym kosztom budowy, utrzymania i remontów (niehamowanym polityką podatkową) towarzyszy liberalizacja przepisów urbanistycznych i architektonicznych. Wskaźniki intensywności zabudowy, powierzchni niezabudowanej, powierzchni zieleni i powierzchni biologicznie czynnej są pozostawione do ustalenia w planach miejscowych, które notorycznie nie są uchwalane. 12 maja 2004r. nastapila kolejna liberalizacja przepisów, pozwalająca zmniejszyć odległości między budynkami mieszkalnymi. Efektem musi być degradacja środowiska mieszkalnego. Domem czlowieka jest nie tylko mieszkanie, ale i jego najbliższa przestrzeń, ograniczana dziś w wielu przypadkach do standardu azjatyckich slumsów (bo jak tu inaczej nazwać odległość 10 m miedzy oknami sąsiadujących domów). Zestawienie nowych przepisów dotyczących dróg ewakuacyjnych i klatek schodowych z rosnącym (wskutek drożyzny) popytem na mieszkania najmniejsze (30-40 m2 i mniej) owocuje nieoczekiwanym renesansem korytarzowców, które mieściły dotąd anonimowy tłum z blokowisk. Temu pesymistycznemu obrazowi polskiego mieszkania, domu i przestrzeni wokół towarzyszą w tle też niewolne od dyktatu rynku nieruchomości poszukiwania rozwiązań przestrzeni mieszkalnej w Skandynawii (szczególnie Finlandii i Danii), programy mieszkań komunalnych w Holandii, niemieckie systemy kredytów mieszkaniowych, prorodzinna polityka mieszkaniowa Francji. W Polsce troskę o rodziny spotyka się w niewielu, poza Kościołem, instytucjach; narażona jest na ogół na kpiny gazet. W dalszym planie zła tradycja: Polak nie troszczy się o państwo. Państwo, władze krajowe i lokalne zajmują się bieżącymi kłopotami, a kwestii mieszkaniowej nie rozwiąże się przecież w ciągu jednej kadencji.

EN

The author discusses three separate issues from the field of housing industry: firstly the role of the State, law and market with regard to house, flat and family, secondly the issue of individualism and the sense of community and thirdly the idea of changeability of the flat model in contrast to the lack of possibility of choosing a flat ideally adapted to one's needs. With regard to the first issue, Professor John Burns warned already a quarter of a century ago that solving housing problems ceased to be the objective of state authorities in the USA but became a political tool. In the Poland of today, it is not even an instrument: a flat or a house are merely a commodity. The issue of individualism and the sense of community are perceived against the background of the impact exercised on the Western world by the book Community an privacy by Serge Chermayeff and Christopher Alexander, published in 1965; its echo reached Poland only in the memorable year of 1980. In the conclusion of the ample commentary on the reality the author makes a reference to the traditional sources of the Polish house; the traditional and national shape of the house in Poland was formed between the palace, manor, cottage and bourgeois city house. It is among these ideas that we can find today's detached and semi-detached houses, terraced houses and villas constructed either at individual commission or selected from a catalogue or even delivered from warehouses as the so-called wooden framework houses. The basic social mission of an architect today should be to seek for a Polish house for all: to search for rational and natural architecture which still retains (though perhaps only metaphorically) an element of identity, not deprived of the note of romanticism and poetry.

4

Lekcja romantycznego racjonalizmu Kolonii Lubeckiego i Staszica w Warszawie

Kiciński A.

Kwartalnik Architektury i Urbanistyki

|

2001

|

T. 46, z. 2

192-203

EN

A residential urban complex of Warsaw called Lubecki and Staszic Colonies was developed in the years 1920-1929, on a suburban open flat land which, until the first world war, was used as the Russian Army summer training ground. Its master plan, prepared by the City of Warsaw planning service was subdivided the area into three units. The central one was planned as a green space - a local park, which links neighbouring green area of the city water filters plant, and Mokotowskie Field. To the East and West from that focus place two condominiums (colonies) were planned and given names Lubecki Colony (eastern) and Staszic Colony (western). The height of buildings was diversified. As a principal 4 storey blocks of apartments were locared next to the major streets, while lower buildings two, three storey terraces, semidetached and detached houses were used in the inner space of the area, facing access, minor streets. The way the architecture of the quarter as a whole was treated was based on the design competition, however none of the winning designs was implemented in its full sense. Designs of particular housing blocks were commissioned to several other architects, among them were Antoni Dygat, and Roman Feliński. Its architectural "language" is characterised with modified historic motives of the Polish Renaissance style, but used in a limited and aesthetically controlled manner. The competition rules provide an interesting record of housing standards of that time thought as appropriate for the occupants budget, mostly workers of military and state police institutions. Interesting might be comparison with other housing estates built in Warsaw in the years 1925-1939, mostly by Warsaw Housing Co-operatives for lower income people which could be used as an illustration of the International Style idiom. Post-war (since 1945) history of the Colonies was not favourable to their cultural values. There are several reasons of that. One was its architectural character, and memory of its first occupants, as social groups identified with the 2nd Republic of independent Poland treated by Soviet sponsors of post-war Peoples Poland as en enemy. Another was post-war housing policy in general characterised with the lack of an appropriate current maintenance of housing stock. Finally tendency to increase use area of particular buildings with adding extra levels in the attics, and recently, under the pressure of market demands, location of new structures, which despite of the fact that the whole complex is a conservation area, are being built disregarding architectural values of the place. At the end the Author presents his newly designed housing and commercial building on the outskirts of Warsaw Central Area which, he says, was inspired with architecture and planning principles of the Colonies. It also explains the title of the article: "a lesson..."