Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Technologia odzyskiwania srebra, miedzi i innych metali w postaci nanoproszków z odpadów flotacyjnych i elektrolitów odpadowych przemysłu miedziowego

Łoś P., Łukomska A., Plewka A., Wilson-Polit D.

Cuprum : czasopismo naukowo-techniczne górnictwa rud

|

2009

|

nr 1, 2

60-74

PL

W niniejszej pracy przedstawiono wyniki badań mających na celu opracowanie technologii produkcji in situ (metodami hydrometalurgicznymi i elektrochemicznymi) nanoproszków z elektrolitów odpadowych przemysłu miedziowego. Potencjalnym surowcem do produkcji nanoproszków są odpady flotacyjne KGHM Polska Miedź SA, roztwory odpadowe po elektrorafinacji miedzi oraz z procesów galwanizacji, które mogą zawierać od kilku do kilkuset (µg/kg metali takich jak Cd, Hg, Pb, Cu, Ag, Co, Ni, Zn i innych. Prezentowana metoda otrzymywania nanoproszków metali w skali przemysłowej z elektrolitów odpadowych oparta jest na elektrolizie impulsowej i dlatego jest stosunkowo prosta i komercyjnie bardzo opłacalna. Metodą tą otrzymano nanoproszki miedzi i srebra o czystości do 99,999%.

EN

In this paper we present the results concerning the development of the in situ manufacturing technologies of nanopowders by hydrometallurgical and electrochemical methods. The potential raw material is the wastewater which is a byproduct of the ore flotation process. Chemical analysis of the tailings revealed that a series of metals such as: Cd, Hg, Pb, Cu, Ag, Co, Ni, Hf, Nb, Os, Re, Rh, Sc, Th, V, W, Zn, Zr etc. are contained in solid and liquid fraction. The presented method based on pulse electrolysis from aqueous solution is cost effective and enables commercial manufacturing of copper and silver nanopowders of chemical purity up to 99,999%.

2

Właściwości roztworów oraz powłok prepolimerów polisiloksanouretanowych zawierających mikrożele

Członkowska-Kohutnicka Z., Zielonka M., Wilson-Polit D., Kwiatkowski R., Sobczak J., Leszczyńska I., Kozakiewicz J., Winiarska A.

Polimery

|

2003

|

T. 48, nr 11-12

800-808

PL

Przedmiotem badań były roztwory oraz powłoki zawierających mikrożele prepolimerów polisiloksanouretanowych (PSU). PSU otrzymywano z PUR syntetyzowanych z polioksypropyleno-polioli i izocyjanianów oraz oligosiloksanów z końcowymi grupami hydroksyalkilowymi. Badania roztworów dotyczyły oznaczań zawartości mikrożeli (metodą SLS), obserwacji procesu sieciowania (DLS), oznaczań ciężarów cząsteczkowych i ich rozkładów (SLS i SEC) oraz zmian w strukturze chemicznej PSU (FTIR). Metodami SAXS, mikroskopii optycznej, a także mikroskopii elektronowej oceniano kształt oraz wymiary struktur obserwowanych w powłokach PSU. Metodą XPS określono rozmieszczenie segmentów sztywnych i giętkich łańcucha PSU w powłoce. Wykazano przy tym, że w powłokach zawierających mikrożele warstwa powierzchniowa jest ok. dwukrotnie wzbogacona w krzem w porównaniu z warstwą podpowierzchniową. Na podstawie wyników badania właściwości reologicznych i mechanicznych wykazano, że powłoki otrzymane z próbek PSU zawierających mikrożele charakteryzują się większym modułem stratności i modułem zachowawczym w całym zakresie częstotliwości drgań niż próbki bez mikrożeli oraz, w przeciwieństwie do tych drugich, wykazują stałe tłumienie. Stałość tłumienia powoduje większą odporność powłok na pękanie pod wpływem odkształceń oraz drgań.

EN

The solutions and coatings of microgels containing polysilox-aneurethane (PSU) prepolymers. This prepolymers were based on PUR made of various polyoxypropylenepolyols and isocyanates or oligosiloxanes containing hydroxyalkyl end groups (Table 1 and 2), were the subjects of investigations. Microgels content (by SLS method, Table 3), crosslinking process observation (by DLS, Fig. 1), molecular weights and molecular weight distributions (by SLS and SEC, Table 4) as well as the changes of PSU chemical structure (by FT-IR) were examined in the solutions. Shapes and dimensions of the structures observed in PSU coatings were evaluated using SAXS method (Figs. 4 and 5) and optical or electron microscopy. It has been found that the surface layer is twice silicon enriched in comparison with the subsurface layer. On the basis of rheological and mechanical properties investigations (Figs. 2,3 and 6) it was demonstrated that the coatings obtained from microgels containing PSU samples show higher loss modulus and storage modulus, in the whole range of vibration frequency, than made of microgels free samples. They also show stable damping, opposite to the last one. Stable damping cause better crack resistance of coatings exposed to deformations and vibrations

3

Wytwarzanie powłok ceramicznych metodą elektroforezy

Loiko E.M., Tomaszewski H., Najdeker E., Wilson-Polit D.

Materiały Elektroniczne

|

2002

|

T. 30, nr 1-2

77-88

PL

Zbadano proces uzyskiwania powłok ceramicznych metodą elektroforezy z zawiesin tlenku glinu różnych gatunków w izopropanolu w zależności od stopnia uziarnienia proszków, ich stężenia w zawiesinie, natężenia przyłożonego pola elektrycznego, czasu trwania elektroforezy i obecności kwasu chlorooctowego. Określono wpływ pH zawiesiny na masę osadzonego na elektrodach proszku ceramicznego. Stwierdzono, że przyczyną zmiany ładunku cząstek koloidalnych pod wpływem pH jest adsorpcja anionów kwasu chlorooctowego na powierzchni tych cząstek. Na podstawie przeprowadzonych badań zaproponowano mechanizm zmiany ładunku cząstek koloidalnych w zależności od składu zawiesiny.

EN

The process of obtaining of ceramic layers by electrophoresis from suspensions of different sorts of alumina powders in izopropanol in a dependence of grain size, suspension concentration, electric field tension, electrophoresis time and chloroacetic acid addition was investigated. The influence of suspension pH on the alumina powder mass deposited on the electrode was determined. It was confirmed that the surface charge of colloidal particles is related to adsorption of acid anions. On the basis of the results obtained, the mechanism of charge exchange of colloidal particles has been proposed.

4

Materiały opatrunkowe stosowane w ortopedii i traumatologii. Cz. II. Quasi-prepolimery uretanowe - chemoreaktywne składniki opatrunków z kompozytów poliuretanqwo-tkaninowych

Balas A., Rajkiewicz M., Grzywa E., Janik H., Lisowska R., Gęsiak M., Wojtyńska E., Wilson-Polit D.

Polimery

|

2001

|

T. 46, nr 10

715-720

PL

Scharakteryzowano podstawowe grupy materiałów wyjściowych (diizocyjaniany, oligoeterole, oligoestrole, katalizatory) do syntezy zawierających końcowe grupy izocyjanianowe quasi-prepolimerów metanowych używanych jako reaktywne, utwardzające się pod wpływem wody składniki opatrunków z kompozytów poliuretanowo-tkaninowych. Przedstawiono też wyniki własnych badań przebiegu sieciowania tych quasi-prepolimerów (tabele 1-5) oraz wpływu / rodzaju i ilości katalizatora na proces utwardzania kompozytów poli-uretanowo-tkaninowych opartych na omawianych quasi-prepolimerach (tabele 6-9). Za optymalny katalizator (spośród 8 zbadanych) uznano eter di(etylenowomorfolinowy).

EN

Characteristic data are given on principal starting material groups (diisocyanates, oligoether oligools, oligoestrols, catalysts) used to synthesize isocyanate groups-carrying urethane-type quasiprepolymers to serve as water-curable chemically reactive components of polyurethane- fibrous substrate composites. Authors' own studies are summarized, concerned with curing of quasiprepolymers (Tables 1-5) and of polyurethane-knitted fabric composites based on these quasiprepolymers (Tables 6-9) in relation to catalyst type and catalyst quantity. Eight catalysts were examined; di(diethylene morpholine) ether proved to be the best catalyst.

5

Homo- i kopolimeryzacja styrenu, inicjowana nadsiarczanem potasu bez użycia emulgatora, przebiegająca w warunkach statycznych. Cz. I. Homopolimeryzacja styrenu

Wilson-Polit D., Orzechowski A., Grzywa-Niksińska I., Grzywa E., Izmailova V., Oganesyan A., Gritskova I.

Polimery

|

2000

|

T. 45, nr 5

399-404

EN

A mechanism in suggested for homopolymerization of styrene, which is based on interfacial tension (σ1,2), ζ-potential, and product particle size distribution measurements. The homopolymerization was carried out in the water phase at 60oC or 80oC under static conditions (no stirring) with no emulsifier used; it was initiated with K2S2O8. At the first stage, initiation of polymerization in the water phase yields surface active oligomeric radicals part of which, soluble in monomer, are transferred from the water to the monomer phase, according with their solubility. Polymerization continues at the interfacial layer. As a result of this transformation and initiation of polymerization the s1,2 tension becomes very low and the monomer gets crushed. Polymer—monomer particles are formed from the monomer drops. In the process of obtaining polymers in the polymer—monomer particles, the density of which is lower than that of monomer and the particles are detached from the interfacial boundary and are passing into the water phase which becomes turbid. At the initial stage of polymerization, the polymer—monomer particles formed from monomer microdrops vary in size (Figs. 7, 8) because the stability factors (ζ-potential-controlled electrostatic factor and structural-mechanical factors) are forming in time at the interfacial adsorption layer of polymer—monomer particles. This mechanism is inconsistent with the Fitch et al. theory of homogeneous nucleation of particles. Presumably the low σ1,2-value conditioned by processes occurring at the interfacial boundary in the systems investigated is the reason for particulation of the monomer phase and formation of microdrops which are the major source for the formation of polymer—monomer particles.