Wyniki wyszukiwania - BazTech

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Logistic regiments in the logistic system of the Armed Forces of the Republic of Poland

Zadrożny Krzysztof, Pawlos Waldemar, Wilk Michał

Systemy Logistyczne Wojsk

2023

Vol. 58, no. 1

81--96

Changes in the logistic system of the Polish Armed Forces caused by an increase in the size of the Polish army have brought about the necessity to modernize the system of logistic support of troops operating during peace, crisis and war. One of the recently introduced organizational and functional changes, was the creation of logistic regiments, intended for the execution of tasks previously assigned to Divisional Logistic Support Groups in the area of direct operations in the Division’s area of responsibility. The aim of the article is to determine the ability of logistics regiments to take over the role of economic branches in the zone of direct operations in the area of responsibility of the Division, which in the authors’ opinion is a research niche. The main research problem is to indicate whether there is a need to entrust logistic regiments with the role of disbursers of third-level budget funds and whether their organizational structure and mutual correlations with elements of the territorial system of logistic support of troops will give the possibility of efficient and effective logistic support of the Division in the area of its responsibility? The authors confirm the hypothesis that extending the tasks of logistics regiments, functioning in peacetime, to the implementation of the function of the administrator of third-level budget funds is justified. Such a solution may, on the one hand, relieve the currently functioning territorial logistics support system, and on the other hand, prepare logistics regiments for their rational use during crisis and war.

Zmiany w systemie logistycznym Sił Zbrojnych RP spowodowane zwiększeniem liczebności polskiej armii wywołały konieczność modernizacji systemu zabezpieczenia logistycznego wojsk funkcjo- nującego w czasie pokoju, kryzysu i wojny. Jedną z ostatnio wprowadzonych zmian organizacyjno-funk- cjonalnych, było utworzenie pułków logistycznych, przewidzianych do realizacji zadań przydzielonych wcześniej Dywizyjnym Grupom Zabezpieczenia Logistycznego w strefie działań bezpośrednich w rejonie odpowiedzialności Dywizji. Celem artykułu jest określenie zdolności pułków logistycznych do przejęcia roli oddziałów gospodarczych w strefie działań bezpośrednich w rejonie odpowiedzialności Dywizji, co w ocenie autorów stanowi niszę badawczą. Głównym problemem badawczym jest wskazanie, czy istnieje potrzeba powierzania pułkom logistycznym roli dysponentów środków budżetowych III stopnia oraz czy ich struktura organizacyjna i wzajemne korelacje z elementami terytorialnego systemu zabezpieczenia logistycznego wojsk dadzą możliwość sprawnego i efektywnego zabezpieczenia logistycznego dywizji w rejonie jej odpowiedzialności? Koncepcja włączenia formowanych pułków logistycznych w terytorialny system zabezpieczenia logistycznego wojsk, stanowić może analogię funkcjonującego rozwiązania wykorzystywania mobilnego potencjału logistycznego słu- żącego do zabezpieczenia jednostek (komponentów) wojskowych przez istniejące brygady logistyczne. Badania w tym zakresie oparte są o analizę materiałów źródłowych, a także o wywiady eksperckie przeprowadzone wśród oficerów zajmujących stanowiska kierownicze w planistycznych i wykonawczych strukturach logistycznych Sił Zbrojnych RP. Autorzy potwierdzają hipotezę, iż rozszerzenie zadań pułków logistycznych, funkcjonujących w czasie pokoju, o realizację funkcji dysponenta środków budżetowych III stopnia jest zasadne. Rozwiązanie takie z jednej strony może odciążyć obecnie funkcjonujący terytorialny system zabezpieczenia logistycznego, a z drugiej przygotować pułki logistyczne do racjonalnego ich użycia podczas kryzysu i wojny.

Warstwy tlenkowe na tytanie otrzymane metodą anodowania w kwasie siarkowym

Wilk Michał, Klimek Leszek

Obróbka Plastyczna Metali

2019

T. 30, nr 2

135--144

Komercyjnie czysty tytan stanowi jeden z czołowych materiałów biointegrujący się z tkankami przyzębia, co wykorzystuje się na co dzień w protetyce stomatologicznej. Wysoka reaktywność z tlenem, niska rozszerzalność termiczna tytanu i zjawisko pasywacji utrudniają obróbkę tytanu, a w szczególności połączenie z materiałami licującymi, jak ceramika stomatologiczna. Analizując obecne w piśmiennictwie doniesienia, opisujące zarówno pozytywny, jak i negatywny wpływ warstwy tlenkowej na połączenie tytan–ceramika, podjęto próbę elektrochemicznego wytworzenia powłok pasywnych z kąpieli zawierającej H2SO4 na komercyjnie czystym tytanie, mogącym stanowić podbudowę koron i mostów protetycznych. Materiały i metody. Tytanowe walce Grade 2 (śr. 20 mm i wys. 5 mm) szlifowano i wypolerowano. Skład stopu określono metodą rentgenowskiej analizy fluorescencyjnej. Próbki podzielono na 3 grupy i poddano oksydacji anodowej w 1M kwasie siarkowym przy stałych napięciach: 120V, 160V, 200V, t=1min. Warstwy tlenkowe poddano badaniu dyfrakcji rentgenowskiej, analizie składu chemicznego oraz obserwacji SEM. Wyniki. Otrzymano warstwy grubości 1 μm do 7,1 μm. W warstwie anodowanej, oprócz tlenku tytanu, występują domieszki siarki. Tezy. Wybór napięcia anodowania wpływa na grubość otrzymanych warstw, co determinuje możliwość praktycznego zastosowania. Warstwy ponad 1 μm mogą ulegać łuszczeniu i pękaniu. Co więcej, zbyt cienkie powłoki wykazują ubytki i nie pokrywają całej powierzchni metalu. Wnioski. Zwiększenie napięcie reakcji nie tylko wpływa na pogrubienie warstwy, ale również na porowatość. Możliwość kontrolowania średnicy porowatości przyłożonym napięciem anodowania może zapewnić poprawę mikroretencji ceramiki stomatologicznej. Biorąc pod uwagę grubość wytworzonych warstw, największe zalety prak-tyczne wydają się mieć powłoki wytworzone pod napięciem 120V.

Commercially pure titanium is the leading biointegrating material, which is used in everyday dental prosthetics. High reactivity with oxygen, low thermal expansion and passivation impede titanium processing, especially bonding with veneering materials like dental ceramics. After analyzing the literature with view to positive and negative impact of titanium oxide layer on boning strength between titanium and dental ceramics, an attempt was made to fabricate the anodic layers by means of electrochemical oxidation in 1M sulphuric acid on CP-Ti which will subsequently be used as a framework of PFM dental prosthesis. Materials and methods. Grade 2 Titanium cylinders (20 mm diameter, 5 mm high) were grinded and polished. Chemical composition was determined by X-ray fluorescent analysis. Samples were divided into 3 groups and oxidized in 1M sulphuric acid in DC voltage: 120V, 160V, 200V, t=1min. Oxide layers undergone X-ray diffraction examina-tion, chemical composition analysis and SEM observations. Results. Layers of 1 μm to 7,1μm were obtained. Layers is composed not only of titanium oxide but also contains sulphur. Thesis: Selection of anodizing voltage affects layer thickness thus determinates its practical application. Layers over 1μm thick may crack and flake off, furthermore, too thin layers show surface loss and do not cover the entire surface of titanium. Findings: Increased voltage not only results in layer thickening but also affects porosity. Pore size control may contribute to enhanced porcelain microretention. Considering layers thickness and practical application, 120V layers seem to have the most advantages.