PL
 |
EN
Preferencje help
Polish version English version Język
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 11

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
1
Content available remote Architektura PRL 1945-1989
Barucki T.
Builder
|
2018
|
R.22, nr 11
32--37
2
Content available remote Architektura III RP 1989-2018
Barucki T.
Builder
|
2018
|
R.22, nr 11
40--45
3
Content available remote Architektura II RP 1918-1939
Barucki T.
Builder
|
2018
|
R.22, nr 11
18--23
4
Content available remote Architektura czasów wojny
Barucki T.
Builder
|
2018
|
R.22, nr 11
26--29
5
Content available Frei Otto (1925–2015). Laur i śmierć
Barucki T.
Architectus
|
2015
|
Nr 4(44)
103--108
PL
Największe uhonorowanie działalności Freia Otta w postaci nagrody Pritzkera zbiegło sie z jego śmiercią w roku 2015. Jego specyficzna twórczość znana głównie z konstrukcji namiotowych (pawilon niemiecki na EXPO w Montrealu) obejmuje znacznie szerszy zakres rozwiązań konstrukcyjnych czerpanych często ze wzorów przyrody. W tym właśnie zakresie – stosunkowo mniej znanym – Frei Otto uruchomił międzynarodową inicjatywę rokującą zachowanie wartości środowiska naturalnego w rozwijającym się intensywnie świecie. Dla zawodowego środowiska polskiego ważny jest jego pełen sympatii stosunek i zaoferowanie nam w trudnych czasach izolacji od świata zachodniego swoich doświadczeń – w postaci eksponowanej w Warszawie wystawy swej twórczości, połączonej z wykładem na Wydziale Architektury, jak również udostępnienia książki Dachy wiszące. Swoistym zrządzeniem losu – w aspekcie kontaktów z Polską – było to, że jedną z ostatnich swych nagród Frei Otto otrzymał właśnie w naszym kraju, we Wrocławiu, na Międzynarodowym Sympozjum IASS w roku 2013. W niniejszym artykule przedstawiono sylwetkę tego wybitnego architekta oraz najbardziej charakterystyczne jego obiekty, jak wnętrze Instytutu w Stuttgarcie, będące prototypem planowanego pawilonu niemieckiego na EXPO w Montrealu, tenże pawilon, stadion olimpijski w Monachium, a także wnętrze hali wystawowej w Mannheim.
EN
The greatest honor for Frei Otto’s activity in the form of the Pritzker award coincided with his death in 2015. His specific creativeness mainly known from his pavilion constructions (German Pavilion at the EXPO in Montreal) embraces a much larger range of constructive solutions often based on examples from nature. Precisely in this range – relatively less known – Frei Otto initiated an international enterprise presaging the values of preservation of the natural environment in the intensely developing world. For the professional Polish environment very important is his relationship full of sympathy and his offering us, in the difficult times of isolation from the Western world, his experiences – in the form of a display, in Warsaw, of his creations, combined with a lecture at the Faculty of Architecture, and also making accessible his book Das hängende Dach (The Suspended Roofs). A specific decree of fate – in the aspect of relations with Poland – was the fact that one of his latest awards Otto Frei received precisely in our country, in Wrocław, at the International Symposium IASS in 2013. This article presents the character of this eminent architect, his most distinctive objects, such as the interior of the Institute in Stuttgart, being the prototype of the planned German pavilion at the EXPO in Montreal, the pavilion itself, the Olympian Stadium in Munich, and also the interior of the Exhibition Hall in Mannheim.
6
Content available Maciej Nowicki (1910–1950) – życie i twórczość
Barucki T.
Architectus
|
2014
|
Nr 4(40)
21--32
PL
Praca niniejsza przedstawia pokrótce życie i pracę Macieja Nowickiego – przedwcześnie zmarłego, jednego z najbardziej wizjonerskich architektów XX w. Był jednym z niewielu architektów, których jeden rysunek dokonał rewolucji w projektowaniu i umożliwił powstanie całkowicie nowej dziedziny w przemyśle budowlanym. Jego najbardziej twórczy okres przypadł na lata po zakończeniu drugiej wojny światowej. Był jednym z projektantów odbudowy Warszawy. Został wysłany przez rząd do Nowego Jorku jako przedstawiciel Polski przy projekcie siedziby głównej ONZ. Następnie jego szkic projektu hali w Raleigh „otworzył drzwi” konstrukcjom membranowym. Nowe miasto Chandigarh miało być kolejnym jego dziełem, jednak tragiczna katastrofa lotnicza w Egipcie zakończyła jego błyskotliwą karierę.
EN
This paper presents briefl y the life and work of Maciej Nowicki – prematurely deceased, one of the most visionary architects of the 20th century. He was one of the few architects who’s one drawing has made a revolution in design and made possible the emergence of an entirely new fi eld of construction industry. His most creative period occurred in the years after World War II. He was one of the designers of the rebuilding of Warsaw. He was sent by the government to New York as a representative of Poland in the design of the United Nations headquarters. Then, his sketch of the design of the hall in Raleigh “opened the door” for the appearance of membrane structures. The new city of Chandigarh was next step on his architectural way, but the tragic air accident in Egypt ended his brilliant career.
7
Content available remote Witold Korski 1918-2003
Barucki T.
Kwartalnik Architektury i Urbanistyki
|
2009
|
T. 54, z. 2
101-118
PL
Witold Korski (24.07.1918 Tarnobrzeg - 8.08.2003 Kraków) studiował na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej (1936-1939) i na Wydziałach Politechnicznych Akademii Górniczej w Krakowie (1945-1947) oraz na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (1945-1948). Asystent i wychowanek prof. A. Szyszko-Bohusza, z którym wspólnie uzyskał nagrode w konkursie na odbudowę kościoła św. Aleksandra w Warszawie (1948). W zakresie architektury sakralnej zaprojektował też kościół św. Teresy w Łodzi (1949-1962 wspólnie z ojcem Józefem Korskim), a także w Prokocimiu Nowym koło Krakowa (1980-1985 z zesp.) oraz kaplice w Kurowie Suskim koło Żywca (1969-1970 z zesp.). Jednakże głównym tematem jego twórczości - po wygraniu konkursu i realizacji Teatru Wielkiego w Łodzi (1949-1955 z J. Korskim, R. Szymborskim) - była architektura teatrów. Prowadził w tym zakresie intensywne studia w zakresie technologii teatralnej również z uwzględnieniem przeszłości a zwłaszcza teatru Szekspira. Brał również efektywny udział w szeregu konkursach w zakresie tej tematyki otrzymując czołowe nagrody jak na gmach Opery Narodowej w Sofii (1973 z zesp.), Teatr Muzyczne (1972 z zesp.) i Operę (1980-1985) w Krakowie. W swej pracy dydaktycznej na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej był promotorem około 300 dyplomów, których autorzy zostali też niekiedy profesorami architektury w Polsce i zagranicą. Drugą sferą jego poważnego zainteresowania była sztuka medalierstwa, w której ujawnił się jako wybitny twórca uczestniczący i nagradzany również w konkursach międzynarodowych. Jednym z dobrze znanych jego dzieł w tym zakresie jest seria medali zwana "Królewską". Częściowo należącym do tej dziedziny sztuki a częściowo będącym małą formą architektury jest jego relikwiarz Św. Jadwigi, Królowej Polski w Katedrze Wawelskiej w Krakowie (1987). Jego fascynujący sposób rysowania przysporzył też szereg wyśmienitych ex-librysów a także okolicznościowych rysunków jak plakaty, zaproszenia itp. Był członkiem Komitetu Architektury i Urbanistyki Polskiej Akademii Nauk w Warszawie oraz Polskiej Akademii Umiejętności w Krakowie.Otrzymał szereg odznaczeń w tym w roku 1990 Honorową Nagrodę SARP (Stowarzyszenia Architektów Polskich).
EN
Witold Korski ( 24.07.1918 Tarnobrzeg - 8.08.2003 Kraków) studied at the Dpt. of Architecture of Warsaw Polytechnic (1936 - 1939) and of the Mining Academy in Kraków (1945 - 1947) as well as at the Fine Arts Academy in Kraków (1945-1948). Assistant and disciple of prof. Adolf Szyszko-Bohusz, with whom he won the architectural competition for the reconstruction of St. Alexander's church in Warsaw (1948), Korski also designed several other churches such as St. Theresa's in Łódź (1949 - 1962, with his father Józef Korski), a church in Prokocim Nowy near Kraków (1980 - 1985 with team) and a chapel in Kurów Suski near Żywiec (1969-1970 with team). After he won the competition the Grand Theater in Łódź (1949-1955 with J. Korski, R. Szymborski)), the main field of his interest became the architecture of theater buildings. He conducted extensive research on theater technology, also in the past and particularly connected with W. Shakespeare's theater. He took part in the architectural competitions, winning top prizes among others for the National Opera in Sofia (1973 with team), Musical Theater (1972 with team) and Opera in Kraków (1980-1985 with team). As a professor at the Dpt. Of Architecture of Cracow Polytechnic he supervised ca 300 diplomas. Some of his students became later professors of architecture in Poland and abroad. The second field of his interest was the Medallic Art, for which he won prizes in international competitions. Especially well known is his so-called "Royal" set of medals. Representative of this art as well of the forms of small architecture is the St. Hedvig's - Queen of Poland - reliquary (1987) in the Cathedral of Kraków. Korski's fascinating way of drawing produced also a lot of ex-libris signs and occasionally prints like posters, invitations etc. He was a member of the Committee for Architecture and Town Planning of the Polish Sciences Academy in Warsaw and of the Polish Academy of Arts and Sciences in Kraków. Awarded with numerous distinctions, among others in 1990, with the Honorary Prize of SARP (Polish Architects Association).
8
Content available remote O pięknie ale i o tożsamości naszej współczesnej architektury
Barucki T.
Czasopismo Techniczne. Architektura
|
2007
|
R. 104, z. 6-A
9-14
EN
The beauty of architecture is probably first of all unconscious feeling of proportions, colors and unchanged human scale. The fascination with new, unknown forms can produce it too. May be because of this the contemporary Polish architecture is mostly eclectic and needs its own identity. This one connected with serious respect of natural environment and national culture will open the right way to the future.
9
Content available remote Architekci świata o architekturze
Barucki T.
Czasopismo Techniczne. Architektura
|
2003
|
R. 100, z. 8-A
11--12
EN
With a hope to find the answer to the question what is architecture l have met ca 150 leading architects around the World. Their answers are in following groups. 1. „Everything is architecture" (F. Maki, l.M. Pei, G. Candilis, R.C. Villaneueva). 2. “Architecture is art, it means it produces emotion" (W. Gropius, L. Barragan, S. Fehn, K. Melnikov). This means however that not everyone will have the same reception of this emotion and this means that no common definition of architecture is possible. It means also that beside architecture also no-architecture exists. 3. This no-architecture is seen by W. Dudok and R. Rogers. 4. Some architects didn't answer to the question presenting „their way" to make architecture. In the year 2000 l have collected similar answers of ca 250 leading Polish architects, which l forward to the organizers of this seminar with no comments here. Definition of architecture is possible as kind of „prescription" addressed to everyone, who will decide later looking at the slace what is architecture and what is not.
10
Content available remote Twórczość Adolfa Szyszko-Bohusza na rzecz zakonu oo. Paulinów
Barucki T.
Kwartalnik Architektury i Urbanistyki
|
2002
|
T. 47, z. 1
76-80
EN
Adolf Szyszko-Bohusz, one of the leading figures of architecture during the Second Republic, was born far from his native land. Later on, he was to write: "Born abroad, in the distant north and in afamily for decades drifting across the vast expanses of Russia, completely isolated from my Homeland, I progressed by means of arduous effort and from the very beginning thought only about my motherland, native art and devotion to science". The course of the life of A. Szyszko-Bohusz confirms this recollection. He graduated in architecture at the Academy of Fine Arts in St. Petersburg in 1909 with distinction and a gold medal. In 1912, A. Szyszko-Bohusz was appointed dozent at the Academy of Fine Arts in Cracow, and in the following year, barely 30 years old, he became professor at the Lwów Polytechnic. Despite his subsequent work at the Warsaw Polytechnic he was associated closest with Cracow where in 1924-1929 he held the office of rector at the local Academy of Fine Arts. In 1916 A. Szyszko-Bohusz became director of the Head Offices for the Restoration of the Royal Castle on Wawel Hill. He was also the author of contemporary architecture, the PKO bank offices in Cracow (1922-1924) being probably his best known work and most representative for the first "Classical" stage in his oeuvre. In time, modernistic tendencies gradually dominated: the Spa House in Żegiestów (1928) and the Castle of the President of the Republie of Poland in Wisła (1929-1931). A similar emergence of new tendencies is evident in works erected or only designed for the Paulite order; the most important and the earliest being associated with Jasna Góra and including the Cenacle in the form of an expansive, rectangular courtyard surrounded with arcades and skilfully blended with the massif of the monastery, the fronton of the chapel containing the Miraculous Icon (1920s), the never built bell tower (1920), the Pilgrims' House, which was to be situated at the foot of Jasna Góra (1921), and an orphanage (1928).
11
Content available remote Bronisław Wiktor 1886-1961
Barucki T.
Kwartalnik Architektury i Urbanistyki
|
2000
|
T. 45, z. 2
179-185
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.