Wyniki wyszukiwania - BazTech

1

Wykorzystanie metody dekompozycji spektralnej i klasyfikacji facji sejsmicznych w początkowym etapie interpretacji danych sejsmicznych 3D

Pomianowski P., Gierszewska D.

Prace Instytutu Nafty i Gazu

|

2006

|

nr 137

71-77

PL

Artykuł prezentuje wykorzystanie dekompozycji spektralnej (SD) i metody klasyfikacji facji sejsmicznych (WC) jako narzędzi do szybkiej identyfikacji perspektywicznych obiektów węglanowych o różnej genezie. Zaprezentowano i omówiono dwa przykłady zastosowania tych metod dla obiektów pochodzących z basenu permskiego w Polsce. Oba przykłady są związane z obiektami słabo widocznymi na standardowych sekcjach amplitudowych. Świadomie wybrano miejsca dobrze znane i wielokrotnie prezentowane, choć w innym aspekcie, w przeszłości. Intencją autorów było bowiem umożliwienie czytelnikom wyrobienie sobie własnej opinii na temat skuteczności i ewentualnych ograniczeń związanych ze stosowaniem obu metod. Obie metody zastosowano w strefie występowania obiektów u podnóża platform węglanowych Barnówko oraz Międzychód-Krobielewko. W niektórych miejscach stwierdzono później występowanie przemysłowego nagromadzenia węglowodorów. Porównanie obrazów uzyskanych w wyniku standardowej procedury interpretacyjnej połączonej z inwersją sejsmiczną z wynikami uzyskanymi w wyniku analizy spektralnej i klasyfikacji facji sejsmicznych wykazuje uderzające podobieństwo. Ta zgodność wyników potwierdza możliwość wykorzystania obu metod do uzyskiwania obrazu strukturalnego na początkowym etapie geologicznej interpretacji danych sejsmicznych. Dodatkowym atutem jest możliwość obrazowania obiektów, które ze względu na małą miąższość są trudne do identyfikacji na standardowych sekcjach amplitudowych.

EN

The paper shows an application of spectral decomposition and waveform classification as qualitative tools for fast delineation of different origin carbonate bodies. Two cases coming from Polish Permian Basin are presented and discussed here. Both of them are connected with objects hardly visible on amplitude seismic sections. All objects are well known what should help each of readers form his own opinion about the effectiveness of these methods. Spectral analysis was applied to slump bodies situated at the foot of carbonate platforms: Międzychód-Krobielewko and western most part of Barnówko-Mostno-Buszewo. In some places high porosity and hydrocarbon occurrence was later confirmed in such position. Comparison of final results of detailed amplitude interpretation and inversion modeling with pictures obtained from spectral analysis reveals striking similarity. It is clearly visible that working with discrete frequency images can expose a structural framework on a very initial stage of seismic data interpretation. Furthermore, these images not only confirmed the amplitude anomaly seen on the traditional amplitude map but also illuminated structures seemingly impossible to detect because of the tuning phenomenon. It also turned out that due to the different thickness of possible targets images prepared by digitally blended pictures of selected frequency show higher response to the geology than separate frequency slices.

2

Tektonika Kotliny Orawsko-Nowotarskiej : wyniki kompleksowej analizy danych grawimetrycznych i geoelektrycznych

Pomianowski P.

Przegląd Geologiczny

|

2003

|

Vol. 51, nr 6

498-506

PL

Analiza danych geologicznych oraz wyników badań elektrooporowych i modelowania grawimetrycznego w rejonie Kotliny Orawsko–Nowotarskiej umożliwiła zidentyfikowanie w podłożu kotliny szeregu uskoków zrzutowych i zrzutowo - przesuwczych, które tworzą plan strukturalny dwóch zapadlisk tektonicznych, wypełnionych osadami neogeńsko-czwartorzędowymi. Uskoki zidentyfikowane w podłożu i obrzeżeniach Kotliny Orawsko–Nowotarskiej należą do dwóch systemów. Pierwszy z nich, to system uskoków podłużnych, równoległych do regionalnych kierunków strukturalnych. We wschodniej części terenu uskoki te mają kierunki W–E, natomiast w części zachodniej stopniowo zmieniają kierunek na SW - zgodnie z wygięciem pienińskiego pasa skałkowego. Drugą grupę stanowią dwa zespoły uskoków o kierunkach NNW–SSE rzadziej NE–SW, które tworzą sprzężony i komplementarny system uskokowy. Uskoki te są skośne do regionalnych kierunków strukturalnych i często kontynuują się w głąb jednostki magurskiej. Stwierdzono, że współczesny zasięg kotliny, wyznaczony w oparciu o kryteria morfologiczne jest większy niż zasięg neogeńskich zapadlisk tektonicznych określony badaniami geofizycznymi. Obecnie w podłożu wyraźnie wyodrębniają się dwa zapadliska tektoniczne. Zapadlisko orawskie, w którym podłoże występuje na głębokości od –500 do –300 m n.p.m. oddzielone jest od zapadliska nowotarskiego elewacją starszego podłoża fliszowego, które na odcinku Rogoźnik–Ludźmierz podniesione jest na wysokość 570 m n.p.m. Plan strukturalny podłoża wskazuje, że powstanie obu depresji musiało nastąpić jeszcze w warunkach regionalnej kompresji. Lewoskrętny ruch przesuwaczy wzdłuż dyslokacji związanych z północną krawędzią pasa skałkowego w powiązaniu z nieregularnym przebiegiem ich powierzchni spowodował powstanie dwóch stref transtensyjnych, które ostatecznie przyczyniły się do powstania orawsko-nowotarskiego basenu sedymentacyjnego.

EN

The analysis of geological data, together with the results of resistivity surveys and gravity modelling within Orava-Nowy Targ Basin region, enabled identification of a number of faults forming structural framework of two depressions filled with Neogene and Quaternary sediments. Two system of faults were distinguished in the basement and at the edges of Orava-Nowy Targ Basin. The first system consists of longitudinal faults which are parallel to the regional structural directions. Direction of these faults is W-E in the eastern part of the basin, whereas in the western part it gradually changes to NE-SW, in concordance with the bending of the Pieniny Klippen Belt. The second system consists of faults of the NNW-SSE direction that are dominant along the northern edge of the basin and faults of the NE-SW striking, which are rarely found in the surveyed area. These faults are oblique to the regional structural directions and often continue into the Magura unit. The analysis of the faults pattern in the basement of the basin shows that its present extent, derived from morphological criteria is larger than the extent of the Neogene tectonic depressions, as defined by geophysical surveys. At present two tectonic depressions in the basement can be distinctly defined. The Orava depression, where the basement is located at the depth of 500-300 m b.s.L, is separated from the Nowy Targ depression by an elevation of the older flysch basement, which reaches the height of 570 m a.s.l. along the Rogoźnik-Ludźmierz line. A structural plan of the basement suggests that both depressions had to form under the conditions of the regional compression. Sinistral movement along releasing double bend has caused a local change in the transpression regime and origin of the initial sedimentary basins. The paper presents the origin and successive development stages of the initial basin, which was formed in the Miocene and developed, at varying speed, at least till the Quaternary.

3

Warunki hydrogeologiczne rejonu Kampinoskiego Parku Narodowego - nowe dane z badań geofizycznych

Krogulec E., Pomianowski P.

Przegląd Geologiczny

|

2001

|

Vol. 49, nr 4

312-316

PL

Rozpoznanie głębokości zalegania oraz morfologii stropu iłów plioceńskich, występujących w podłożu osadów tarasowych Wisły pozwoliło na próbę określenia miąższości i litologii (a przez to właściwości filtracyjnych) warstwy wodonośnej w Kampinoskim Parku Narodowym. Obszar parku z uwagi na znaczne zalesienie, niewielkie uprzemysłowienie oraz ochronę prawną wymaga stosowania metod badawczych nie naruszających środowiska przyrodniczego. Za najodpowiedniejszą uznano badania geofizyczne metodą elektrooporową. Badania poprowadzono wzdłuż przekroju zgodnego z jedną z linii wyznaczonej przez punkty sieci monitoringowej parku. Regularne obserwacje położenia zwierciadła wody podziemnej w piezometrach wspomnianej sieci (obserwacje prowadzone są od 2 lat w interwałach dwutygodniowych) pozwoliły na uszczegółowienie danych uzyskanych z badań geofizycznych oraz ocenę ciągłości i miąższości warstwy wodonośnej.