Od kilku lat obserwujemy szczególnie intensywny rozwój metod diagnostyki i leczenia choroby niedokrwiennej serca. W związku z tym istotnego znaczenia nabierają metody umożliwiające ocenę morfologu, czynności i żywotności mięśnia sercowego. Metody te odgrywają rolę prognostyczną, pozwalają na wybór optymalnej strategu leczenia oraz monitorowanie efektów zastosowane, terapii. Jest to szczególnie ważne, jeśli chodzi o określenie znaczenia niespecyficznych objawów klinicznych zaostrzenia choroby wieńcowej i stwierdzenie ewentualnych zaburzeń czynności czy żywotności mięśnia sercowego. Echokardiografia serca jest najbardziej dostępną z obecnie stosowanych metod nieinwazyjnej diagnostyki serca.Pozwala ocenić morfologię i czynność mięśnia sercowego. Jednakże jest to metoda w dużej mierze uzależniona od dostępnego okna diagnostycznego oraz doświadczenia badającego. Ponadto, w ocenie czynności stosowane są modele, będące jedynie przybliżeniem objętości jam serca. Czynniki te są ograniczeniami stosowania echokardiografii serca w ocenie ilościowej. Ograniczona jest też przydatność echokardiografii w ocenie naczyń wieńcowych i żywotności mięśnia sercowego. Dlatego też tak istotne jest poszukiwanie nieinwazyjnej metody diagnostycznej zdolnej sprostać tym wymaganiom.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.