Dotychczas zagospodarowanie komunalnych osadów ściekowych w Polsce opierało się w głównej mierze na ich przyrodniczym wykorzystaniu (łącznie 30,6% wytworzonych osadów w 2015 roku) - m.in. w rolnictwie, czy do celów rekultywacji. W Polsce dopiero od kilku lat zaczął wzrastać udział termicznego przekształcania osadów ściekowych, które w innych krajach, np. Holandii stanowi już od wielu lat dominujący sposób ich zagospodarowania. W 2015 roku udział termicznego przekształcania w Polsce wyniósł 14% ogólnej masy osadów. Pozostałe sposoby zagospodarowania (w tym magazynowanie na terenie oczyszczalni) stanowiły łącznie ponad 48%, podczas gdy na składowiska trafiło 7,1 % masy wytworzonych osadów ściekowych. Z dniem 1 stycznia 2016 roku wszedł w życie załącznik 4 Rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 16 lipca 2015 r. w sprawie dopuszczania odpadów do składowania, który m.in. eliminuje możliwość składowania osadów ściekowych. Oznacza to, że dla osadów, które jeszcze w 2015 roku były składowane (40,5 tys. Mg w przeliczeniu na suchą masę) muszą być zapewnione alternatywne metody zagospodarowania. Osady ściekowe są potencjalnym źródłem energii odnawialnej w procesach spalania i współspalania w spalarniach odpadów lub piecach przemysłowych z odzyskiem energii (cementownie, zakłady energetyczne). Najczęściej warunkiem poddania osadów ściekowych procesowi termicznego przekształcania jest ich uprzednie suszenie. W Polsce funkcjonuje obecnie ok. 37 suszarni termicznych oraz kilkanaście suszarni solarnych. Te ostatnie z uwagi na niską skuteczność przez znaczną część roku, są coraz częściej budowane jako technologie hybrydowe. W niniejszym artykule omówiono sposoby zagospodarowania osadów ściekowych w Polsce w porównaniu do Holandii. Przedstawiono wybrane właściwości osadów ściekowych, w kontekście termicznych metod ich zagospodarowania. Porównano różne technologie suszenia, wraz z zapotrzebowaniem na energię oraz przedstawiono szacunkowe koszty zagospodarowania osadów ściekowych w różnych opcjach.
EN
Up to now, the municipal sewage sludge in Poland has been based primarily used for soil fertilisation (30.6% of the total sludge produced in 2015) - inter alia, in the agriculture or for land reclamation purposes. In Poland, only a few years ago, thermal processing of sewage sludge has gained importance, which in in other countries, e.g. the Netherlands, has been the dominating way or sewage sludge processing for many years. In 2015, the share of thermal processing in Poland amounted to 14% of the total weight of the sewage sludge produced. Other methods of its management (including storage on premises of wastewater treatment plant) accounted for more than 48%, while 7.1% of sewage sludge was landfilied. As of January 1, 2016, Annex 4 of the Regulation of the Minister of Economy of 16 July 2015 on the acceptance of waste to landfills has come into force. It eliminates the possibility of sewage sludge landfilling. This means that for the amount of sewage sludge which was still landfilled in 2015 (40.5 thousan Mg on a dry basis) alternatives must be provided. Sewage sludge is a potential source of renewable energy in the combustion and co-incineration processes in waste incinerators or industrial plants (cement plants, power plants). Most often, the requirement for thermal sewage sludge treatment is to dry it first. In Poland there are currently about 37 thermal dryers and several solar dryers. The latter, due to their low efficiency for much of the year, are more and more being built as hybrid technologies. This article discusses the ways of managing sewage sludge in Poland compared to the Netherlands. The selected properties of sewage sludge have been presented, in the context of thermal methods of its processing. Various drying technologies were compared, together with the energy demand, and estimates of sewage sludge management costs in various options were presented.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.