Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 17

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
EN
Contract of carriage of persons is currently governed by European Union, national and international law. European Union regulations related thereto apply to both national and international carriage operations. The article analyses the problems related to the determination the statute of limitations for passenger claims resulting from the European Union regulations. With the exception of the Regulations No. 1371/2007 and 392/2009, these legal acts do not provide for the statute of limitations. This raises the question of which provisions should then be applied. The aim of the article is to resolve this issue in relation to both domestic and international carriage.
PL
Umowa przewozu osób jest obecnie normowana aktami prawa unijnego, krajowego i międzynarodowego. Przepisy unijne stosuje się zarówno do przewozów krajowych, jak i międzynarodowych. Artykuł poświęcony jest problemom związanym z ustaleniem terminów przedawnienia roszczeń przysługujących pasażerom, wynikających z rozporządzeń unijnych. Rozporządzenia te, z wyjątkiem rozporządzeń nr 1371/2007 i 392/2009, nie zawierają przepisów dotyczących przedawnienia roszczeń. Powstaje zatem problem, jakie przepisy należy wówczas stosować. Celem artykułu jest rozstrzygnięcie tej kwestii zarówno w odniesieniu do przewozów krajowych, jak i międzynarodowych.
PL
Artykuł poświęcony jest problemom związanym z ustaleniem terminów przedawnienia roszczeń z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania umowy przewozu towarów w sytuacjach, gdy podstawa takich roszczeń nie wynika z przepisów przewozowych, czy to krajowych, czy też międzynarodowych. Autorka, uwzględniając poszczególne unormowania umowy przewozu, wskazuje, jakie przepisy należy wówczas stosować. Ponadto dla przyszłej regulacji umowy przewozu w prawie krajowym formułuje wnioski de lege ferenda.
EN
The article is devoted to the problems related to the establishment of limitation periods for claims on account of non-performance or improper performance of the contract of carriage of goods, where the basis for such claims does not derive from transport regulations, be it domestic or international. The author, taking into account the individual regulations of the contract of carriage, indicates which regulations should be applied in such a case. In addition, she draws conclusions de lege ferenda for the future regulation of the contract of carriage under national law.
PL
Autorzy rozważają możliwość dochodzenia zadośćuczynienia za naruszenie dobra osobistego w postaci prawidłowych relacji rodzinnych przez osoby najbliższe pasażera, który doznał ciężkiego uszkodzenia ciała. Możliwość żądania takiego zadośćuczynienia dopuścił Sąd Najwyższy w uchwale z 27 marca 2018 roku, która zapadła na tle stanu faktycznego niedotyczącego przewozu, ale z powołaniem przepisów o czynach niedozwolonych, które mogą dotyczyć odpowiedzialności przewoźnika za zdrowie podróżnego (wobec braku w prawie wewnętrznym regulacji szczególnej dotyczącej tej odpowiedzialności). Autorzy krytycznie oceniają stanowisko Sądu Najwyższego. Wskazują, że istnieje ryzyko odnoszenia go do odpowiedzialności przewoźnika w sytuacji, gdy oparta jest ona wyłącznie na przepisach Kodeksu cywilnego o czynach niedozwolonych. Ich zdaniem nie powinno to mieć miejsca w tych sytuacjach, gdy podstawą odpowiedzialności są przepisy konwencji międzynarodowych i rozporządzeń unijnych, które odpowiedzialność przewoźnika za szkody na osobie regulują jako odpowiedzialność kontraktową. Autorzy, wskazując na nieadekwatność stanowiska Sądu Najwyższego w odniesieniu do odpowiedzialności przewoźnika, postulują jej unormowanie w prawie wewnętrznym, wzorem konwencji międzynarodowych.
EN
The authors consider the possibility of claiming compensation for the infringement of personal rights in the form of proper family relationships by the persons closest to the passenger who has suffered serious bodily injury. The possibility to demand such compensation was allowed by the Supreme Court in its ruling of 27 March 2018, which was based on the facts not related to the carriage, but with reference to the provisions on tort, which may concern the liability of the carrier for the health of the passenger (in the absence of a special provision in domestic law concerning this liability). The authors are critical of the position of the Supreme Court. They indicate that there is a risk that it may be applied to the liability of the carrier based only on the provisions of the Civil Code (Act of 23.4.1964 – Civil Code, i.e. Journal of Laws of 2018, item 1025) related to tort. In their view, this should not be the case in situations where liability is based on the provisions of international conventions and EU regulations which govern the liability of a carrier for personal injury as a contractual liability. The authors, pointing to the inadequacy of the position of the Supreme Court with regard to the liability of the carrier, call for its regulation in the internal law, as in the case of international conventions.
PL
Autorzy omawiają zagadnienie możliwości uwolnienia się przewoźnika od odpowiedzialności za szkody spowodowane wadą lub awarią środka transportowego. Analiza przepisów międzynarodowych i krajowych prowadzi do wniosku, że stan pojazdu, jako samoistna przyczyna szkody, objęty jest zakresem odpowiedzialności przewoźnika we wszystkich analizowanych aktach prawnych. Przewoźnik nie może powoływać się na niego, nawet jeśli został spowodowany przez osobę trzecią, niebiorącą udziału w wykonywaniu zobowiązania. Wyjątek zawiera konwencja CMR, która może być interpretowana w taki sposób, że przewoźnik może uwolnić się od odpowiedzialności za wady lub awarie urządzeń chłodniczych zainstalowanych na pojeździe, jeśli udowodni, że przedsięwziął wszelkie obowiązujące go w danych okolicznościach środki związane z wyborem, utrzymaniem i użyciem tych urządzeń oraz że zastosował się do specjalnych, udzielonych mu instrukcji. Przewoźnik każdej gałęzi transportu może się uwolnić od odpowiedzialności, jeśli wykaże, że wada lub awaria pojazdu spowodowane zostały z winy nadawcy.
EN
The authors present the issue of the carrier’s possibility to release himself from the liability for the damage caused by the defect or failure of the means of transport. The analysis of the international and domestic provisions leads to a conclusion that the technical condition of the vehicle, as an independent cause of the damage, is covered by the carrier’s liability in all of the analysed legal acts. The carrier is not allowed to invoke this circumstance, even if it was caused by a third party who is not engaged in the execution of the contract. However, one exception may be found in CMR Convention, which may be interpreted in a way allowing the carrier to exonerate from the liability for defect or failure of the refrigeration equipment installed on the vehicle, if he proves that he took all necessary and applicable measures regarding the choice, maintenance or use of the equipment and that the followed all given instructions. The carrier of each transport sector may release himself from the liability if he proves that the defect or failure of the vehicle was caused by the default of the consignor.
PL
Artykuł jest poświęcony prawnym aspektom przewozu osób niepełnosprawnych oraz osób o ograniczonej zdolności ruchowej. Problemy z tym związane dostrzegł prawodawca unijny. W celu zapewnienia takim osobom możliwości podróżowania porównywalnego z innymi pasażerami, wydał wiele rozporządzeń, w których przyznał tej grupie pasażerów szczególne uprawnienia (prawo do informacji w określonych formach, prawo do pomocy, prawo do pełnego odszkodowania za wózki inwalidzkie i inny sprzęt do poruszania się). Jednocześnie, kierując się zasadą niedyskryminacji, wyartykułował zakaz odmowy dokonywania rezerwacji czy sprzedaży biletów na przejazd takim pasażerom oraz zakaz odmowy zabrania ich na pokład środka transportowego tylko ze względu na niepełnosprawność lub ograniczoną sprawność ruchową. W artykule zasygnalizowano również problemy związane z dochodzeniem przez ww. pasażerów roszczeń w związku z naruszeniem przysługujących im praw.
EN
The paper deals with the legal aspects of the transport of disabled persons and persons with reduced mobility. The problems connected with the transport of such persons have been noticed by the EU legislator. In order to ensure them the possibility to travel on similar terms as other passengers, a few regulations have been issued, in which such persons are granted with particular rights (right to information in prescribed form, right to assistance, right to compensation for wheelchairs and other mobility equipment). At the same time, driven by the non-discrimination rule, the EU legislator also prohibited refusing to accept a reservation or to sell a ticket for such passengers, as well as to embark them for reasons connected with their disability or reduced mobility. Some attention has been also drawn to the issues connected with the possibility to pursue claims regarding the violation of these rights.
PL
Autorka omawia uchwałę SN z 17 marca 2017 roku, III CZP 111/16, wktórej SN opowiedział się za stosowaniem rocznego terminu przedawnienia roszczeń, wynikającego z art. 778 k.c., do roszczeń z art. 7 rozporządzenia (WE) nr 261/2004 o zryczałtowane odszkodowanie za odwołanie lotu, odmowę przyjęcia na pokład, opóźnienie w przewozie. Glosatorka aprobuje tezę uchwały SN, wskazując jednocześnie na niedostatki jej argumentacji. W szczególności jako właściwe należy jej zdaniem uznać stanowisko SN co do kontraktowego charakteru odpowiedzialności przewoźnika z omawianego tytułu nawet w sytuacji, gdy pasażera nie wiąże z przewoźnikiem bezpośredni stosunek prawny. Glosatorka odwołuje się tu do konstrukcji umowy na rzecz osoby trzeciej. Wskazuje także na obowiązującą w prawie lotniczym zasadę bezpośredniej odpowiedzialności przewoźnika faktycznego. Aprobuje wybór art. 778 k.c. pomimo istnienia „odrębnych przepisów” w zakresie umowy przewozu lotniczego, o których mowa w art. 775 k.c. Jednocześnie wskazuje na niemożliwość stosowania do roszczeń, o których mowa, art. 77 ustawy - Prawo przewozowe.
EN
The author discusses the judgement of the Polish Supreme Court of 17th March 2017 (III CZP 111/16), in which the Supreme Court advocated the application of 1-year limitation period from art. 778 of Polish Civil Code for the claims arising from art. 7 of Regulation (EC) No 261/2004 establishing common rules on compensation and assistance to passengers in the event of denied boarding and of cancellation or long delay of flights. The author approves the view of the Supreme Court, but she also points out the shortcomings of the argumentation. In particular, the author agrees with the Supreme Court’s opinion regarding the contractual nature of the carrier’s liability, even if the passenger is not bound by any direct legal relationship with the carrier. The glossarist refers to the structure of the third-party beneficiary contract. She also invokes the principle of direct liability of the performing carrier existing in aviation law. She approves the choice of the art. 778 of Polish Civil Code, despite the existence of “separate regulations”, to which the art. 774 of Polish Civil Code refers to. At the same time she points out that it is impossible to apply the regulations of art. 77 Polish Transport Law Act.
PL
Celem artykułu jest przedstawienie regulacji dotyczących tak zwanych aktów staranności umożliwiających skuteczne dochodzenie roszczeń wobec przewoźnika za szkody w przesyłce i wynikające z opóźnienia w przewozie. W opracowaniu wskazano na istotę aktów staranności i ich charakter na gruncie poszczególnych przepisów regulujących umowę przewozu krajowego i międzynarodowego. Sformułowano wnioski de lege ferenda odnoszące się do przyszłej polskiej regulacji umowy przewozu. Autorka postuluje rezygnację ze skutku materialnoprawnego zaniechania aktów staranności w postaci wygaśnięcia roszczeń. Wyraża przekonanie, że akty staranności powinny być unormowane wyłącznie na płaszczyźnie dowodowej.
EN
The aim of this article is to present the regulation concerning the so-called acts of diligence which have to be completed to allow making an effective claim against the carrier for a damage to goods or delay in a carriage. The article points out the essence of the acts of diligence and their nature on the basis of domestic and international regulations governing a contract of carriage. Some conclusions de lege ferenda concerning the future Polish regulation of the contract of carriage have been formulated. The author is of the opinion that an omission of acts of diligence should not lead to an expiration of claims. She believes that such an omission should causes effects only in terms of evidence, also with regard to a delay in a carriage.
PL
Przedmiotem artykułu są konsekwencje wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 19 grudnia 2013 roku w sprawie C-452/12, Nipponkoa Insurance Co. (Europe) Ltd v. Inter-Zuid Transport BV. Trybunał stwierdził m.in., że artykuł 71 rozporządzenia nr 44/2001 należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie wykładni art. 31 ust. 2 CMR, zgodnie z którą powództwo o ustalenie nieistnienia stosunku prawnego lub prawa lub wyrok ustalający nieistnienie stosunku prawnego lub prawa w jednym państwie członkowskim nie dotyczy tego samego roszczenia co powództwo regresowe wytoczone z tytułu tej samej szkody między tymi samymi stronami lub ich następcami prawnymi w innym państwie członkowskim. Autorka wskazuje na przekroczenie kompetencji Trybunału oraz negatywne skutki orzeczenia sprowadzające się do uniemożliwienia dochodzenia odszkodowania przeciwko przewoźnikowi ze względu na termin przedawnienia oraz zjawisko forum shopping.
EN
The aim of the article is to present the consequences of the judgment of the Court of Justice of the European Union dated on 19.12.2013 in case C-452/12, Nipponkoa Insurance Co. (Europe) Ltd v Inter-Zuid Transport BV. In this jud-gment the Court stated inter alia that article 71 of Regulation No 44/2001 must be interpreted as meaning that it precludes an interpretation of Article 31 (2) of the Convention on the Contract for the International Carriage of Goods by Road (CMR), according to which an action for a negative declaration or a negative declaratory judgment in one Member State does not have the same cause of action as an action for indemnity between the same parties in another Member State. The author points out that giving this judgment the Court has exceed its competence. What's more the author states that the judgment can lead to some negative consequences. It may cause that an action for indemnity against the carrier would be impossible because of the period of limitation. The phenomenon of forum shopping may be also the negative effect of the judgment.
PL
W artykule omówiono problemy dochodzenia przez pasażerów roszczeń z tytułu zryczałtowanych odszkodowań, przewidzianych rozporządzeniami unijnymi. Wskazano nieprawidłowości w procesie wyznaczania organów odpowiedzialnych za egzekucję przestrzegania przepisów ww. rozporządzeń. Jednocześnie zwrócono uwagę na problemy związane z dochodzeniem roszczeń z ww. tytułów zarówno przed odpowiednimi organami, jak i sądami. Problemy te wynikają z nieuwzględnienia w obowiązujących w Polsce procedurach sytuacji, w których kompetencja do rozstrzygania tej samej sprawy powierzona została różnym organom.
EN
The article discusses problems of recovery of claims in respect of lump-sum compensation for passengers provided by EU regulations. The authoress shows irregularities in the designation of administrative bodies responsible for enforcement of compliance with the provisions of the above regulations. She also points to problems that arise from the possibility of recovery of passengers claims before administrative bodies and courts at the same time. These problems result from the lack of provisions which regulate the situation when the competence to decide the same case was entrusted to different bodies.
10
Content available remote Odpowiedzialność odbiorcy za należności ciążące na przesyłce
PL
Celem artykułu jest przybliżenie czytelnikowi pojęcia należności ciążących na przesyłce użytego w przepisie art. 51 ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. – Prawo przewozowe (dalej pr. przew.), który stanowi, że „Przez przyjęcie przesyłki i listu przewozowego odbiorca zobowiązuje się do zapłaty należności ciążących na przesyłce”. [...]
EN
Article 51.1 of Polish Transport Law of 15 November 1984 states that „By reason of his acceptance of the goods and the consignment note the consignee undertakes to pay the charges and other expenses chargeable against the goods”. The provision is formulated in a rather laconic way. Because of that, the provision causes many problems with its interpretation which were reviewed in many decisions of the Supreme Court of Poland. The author presents how the position of the Supreme Court has been evolving. She points out that the judgments of the Supreme Court do not solve the ethical problems which are caused by the said provision. The author also presents views of other authors who do not accept the Supreme Court’s position. They approve another interpretation of the said provision. According to the author their interpretation is more accurate and it corresponds with the rules of modern economy. At the end the author stresses the need for change of the said provision.
PL
W artykule przybliżono problematykę deklaracji wartości towaru (przesyłki), która występuje zarówno w polskim, jak i międzynarodowym prawie przewozowym. Zaprezentowano także zagadnienie deklaracji kwoty specjalnego interesu w dostawie, nazywanej też deklaracją specjalnego interesu w dostawie, które jest nieznane w polskim prawie przewozowym, a występuje w międzynarodowym prawie przewozowym.
DE
Der Artikel hat den Zweck den Leser mit den beiden Institutionen des Beförderungsrecht, nämlich mit der Erklärung des Wertes der Lieferung und mit der Erklärung des besonderen Interesses der Lieferung, bekannt zu machen. Die Erste Einrichtung ist sowohl im polnischen als auch im internationalen Beförderungsrecht bekannt. Die zweite Einrichtung ist demgegenüber nur in den internationalen Verkehrsübereinkommen zu finden. Die Autorin vergleicht die beiden Erklärungen und sie beschreibt ihren Anwendungsbedingungen und die Rechtsfolgen, die sie auslösen. Außerdem macht die Autorin aufmerksam, dass es nötig ist auch im polnischen Beförderungsrecht die Einrichtung der Erklärung des besonderen Interesses der Lieferung einzuführen.
PL
[...]Podstawową kwestią jest określenie form winy, które powodują zniesienie ograniczeń. Różnice dotyczą także występowania innych niż zawinione w sposób kwalifi kowany zdarzeń powodujących zniesienie ograniczeń, zakresu znoszonych ograniczeń oraz tego, czy wina kwalifi kowana musi być winą własną przewoźnika, czy także jego pracowników, podwładnych i innych osób, którymi się posługuje przy wykonywaniu przewozu. Jeśli chodzi o formy winy powodujące powrót do zasady pełnego odszkodowania, w legislacji międzynarodowej na dobre zwyciężyła idea winy niewybaczalnej. Znajduje ona wyraz praktycznie we wszystkich ostatnio przyjętych konwencjach (z wyjątkiem CMR, który pozostawił kwestię otwartą, odsyłając do prawa wewnętrznego), a także w prawie wewnętrznym, w art. 167 § 4 k.m. i zawartym w Prawie lotniczym odesłaniu do stosownych konwencji międzynarodowych. Na gruncie Prawa przewozowego i kodeksu cywilnego wciąż obowiązuje formuła rażącego niedbalstwa, którą z uwagi na wieloletnią tradycję trudno będzie zastąpić koncepcją winy niewybaczalnej, choć przemawia za tym wiele argumentów. Ramy niniejszego artykułu nie pozwalają jednak na ich przedstawienie.[...]
DE
Gemäß Art. 65 (1) dem polnischen Gesetz aus 15.11.1984 – Beförderungsrechts, haftet der Frachtführer für den Verlust, der Schwund oder für eine Beschädigung der Sendung (des Gutes) zwischen den Zeitpunkt der Übernahme der Sendung (des Gutes) und seiner Ablieferung eintritt, sowie für Überschreitungen der Lieferfrist. Unter dem Vorbehalt Art. 65 (2 und 3) Beförderungsrechts, wenn der Frachtführer von dieser Haftung befreit ist, nach Art. 80 (1) der Höhe der Entschädigung für den Verlust oder für den Schwund und nach Art. 81 (1 und 2) der Höhe der Entschädigung für eine Beschädigung der Sendung ist begrenzt. Wenn aber die Schade durch Vorsatz oder grobe Fahrlässigkeit des Beförderungsunternehmers entstanden ist, der Frachtführer auf diese Begrenzung sich nicht berufen kann. Im Artikel überschreibt die Autorin dieses Problem nicht nur auf dem Beispiel polnische Beförderungsgesetz aber zeigt auch, wie es in verschiedenen internationalen Transportrechtszweige (z.B. im CMR, RU/CIM usw.) aussieht.
PL
Przepisy ustawy Prawo przewozowe1, a także innych aktów prawnych regulujących umowę przewozu nie zawierają postanowień o ogólnym charakterze, odnoszących się do ustalenia wysokości odszkodowania z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania umowy przewozu. Unormowane są poszczególne przypadki naprawienia wyrządzonych przez przewoźnika szkód, o których można powiedzieć, że – co do zasady – są z praktycznego punktu widzenia najczęściej występującymi konsekwencjami niewykonania lub nienależytego wykonania umowy przewozu przesyłek. W tych sytuacjach wysokość odszkodowania limitowana jest w różny sposób. Przepisy dotyczące ustalenia wysokości odszkodowania odwołują się do tak czy inaczej rozumianej „zwykłej” wartości przesyłki, wysokości przewoźnego (lub jego krotności), określonej w przepisach kwoty, deklaracji nadawcy lub też wysokości straty. Występują tu także inne odrębności w stosunku do ogólnych zasad ustalenia wysokości odszkodowania, które stawiają przewoźnika w sytuacji uprzywilejowanej w stosunku do innych dłużników. [...]
DE
In der zivil Rechtswissenschafsteorie gibt es ein Unterschied zwischen der Schuld und der Haftung. Die Schuld ist von der Wille des Schuldners abhängig, die Haftung nicht. Sehr oft die Haftung, und die Schuld sind beschränkt. Die Autorin zeigt im Artikel, wie die Beschränkung der Schuld, der Haftung und der Schadenersätzhöhe im polnische Beförderungsgesetz aussieht.
PL
Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie pragmatycznych konsekwencji użycia pojęcia siła wyższa jako jednej z przesłanek zwalniających przewoźnika od odpowiedzialności za szkody powstałe w trakcie przewozu przesyłki. Pojęcie to nie ma swojej normatywnej definicji. Jego zakres wynika więc z nauki prawa i dorobku judykatury (orzecznictwa).
EN
According to the Transport Law the liability of the carrier for lose and damage to the substance of goods and delay of delivery is based on risk. It indicates that this type of responsibility does not depend on the carrier’s fault. The carrier is free from such liability in case he has proven that the damage was caused by the act or neglect of sender or receiver, from inherent vice of goods or by the “force majeure”. The “force majeure” clause must be understood as an extraordinary event, external to an enterprise that cannot be averted even by using the greatest possible care. Avoidance of liability resulting from the force majeure is similar to the “circumstances which carrier could not avoid and the consequences of which he was unable to prevent”. Such clause was used in CMR. The most important difference is that the force majeure includes only matters external to the business operations of the carrier. Supreme Court of Poland exonerated the carrier from liability in the event of robbery by armed robbers treating this situation as circumstances which carrier could not avoid and the consequences of which he was unable to prevent. In the author’s opinion it is also possible to release the carrier from liability in this situation on the base of the force majeure, but in practice it would be very difficult to apply.
DE
Die Artikelhauptzweck ist die kurze Vorstellung das eine Kriterium die Entschädigungsfeststellung für die transportschaden in Warensendungen. Das Kriterium ist der Preis, der in der Faktura (in der Rechnung) des Lieferanten oder des Verkäufers enthalten ist. Die Autorin zeigt die Lösungen, die im polnischen Gesetz aus 15 November 1984 J. angenommen sind und vergleich sie mit der Lösungen aus internationalen Konventionen, vor allem die CMR Konvention.
PL
Celem artykułu jest przedstawienie jednego z kryteriów ustalenia wysokości odszkodowania należnego od przewoźnika za szkody w substancji przesyłki, jakim jest cena wskazana w rachunku (fakturze) dostawcy lub sprzedawcy. Rozważania oparto na przepisach ustawy z 15 listopada 1984 roku - Prawo przewozowe.
PL
[...]Celem pracy jest przedstawienie wybranych problemów związanych z ustaleniem wysokości odszkodowania należnego od przewoźnika wykonującego przewozy takich przesyłek (na przykładzie telefonów komórkowych, kart doładowujących do tych telefonów oraz biletów wstępu na imprezy) w transporcie krajowym - do którego zastosowanie znajdują przepisy ustawy z 15 listopada 1984 Prawo przewozowe. Artykuł niniejszy stanowi w pewnym sensie rozwinięcie tez zawartych w publikacji zatytułowanej Wybrane problemy ustalania odszkodowania w prawie przewozowym , autorstwa D. Ambrożuk i K. Wesołowskiego. Dlatego też zrezygnowano z przedstawienia podstawowych zasad dotyczących naprawienia szkody obowiązujących na gruncie prawa cywilnego i transportowego, odsyłając w tym zakresie do wymienionej pracy.[...]
DE
In letzten Zeiten sieht man, dass in Transportpraktikum immer öfter untypische Sendungen überfahren werden. Es geht vor allem um die Ware, die unter dem Durchschnittspreisen oder zu herabgesetzten Preisen verkauf sind, aber auch um die Wertpapiere und die Legitimationspapiere. Die Artikelhauptzweck ist die kurze Vorstellung die auserwählte Probleme die Entschädigungsfeststellung für die Transportschäden in diesen untypischen Sendungen. Die Autorin vergleicht polnische Transportrecht und die CMR Konvention.
17
Content available remote Kryteria odróżniające przewozy międzynarodowe od krajowych
PL
[...]Przedmiotem artykułu jest próba zwięzłego sformułowania kryteriów, pozwalających na odróżnienie przewozów międzynarodowych od krajowych. Zagadnienie to ma wymiar nie tylko teoretyczny. W praktyce bowiem niejednokrotnie pojawia się problem zakwalifikowania danego rodzaju przewozu jako międzynarodowego lub krajowego, co determinuje zastosowanie międzynarodowych lub krajowych przepisów przewozowych. Zagadnienie to nabiera szczególnego znaczenia w działalności zakładów ubezpieczeń, gdyż odmienne są zasady ubezpieczenia przesyłek i odpowiedzialności przewoźnika w transporcie międzynarodowym i krajowym, a zatem odpowiednia kwalifikacja danego przewozu bezpośrednio wpływa na możliwość wypłaty przez nie odszkodowania.[...]
DE
[...] Die Artikel ist eine Probe die unterscheidenden Rechtskriterien zwischen International und Landtransport zu zeigen. Das Problem tretet nicht nur in Theorie aber auch im Praktikum aus. Man kann es sehen vor dem allen im täglichen Arbeit die Versicherungsanstalten. Die Autorin versucht diese Unterscheidungsmerkmalen am verschiedenen Transportwesen zu präsentieren und sie zu beschreiben. Der Leser hat die Möglichkeit sich mit den Bestimmungen internationalen Konvention (Warschau Konvention, COTIF, CMR, UN-Konvention über die internationale multimodale Güterbeförderung) bekannt machen und sehen, ob und wie, sie die Definition „internationale Beförderung” ausdrücken.
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.