This study examines the significance of GHRM practices in promoting environmental conservation in the Indonesian tourism sector. Using structural equation modelling (SEM) on a sample of 250 tourism employees, the study finds that employee ability, motivation, and opportunity all play a substantial role in enhancing environmental performance. However, the most intriguing finding is that the AMO framework must be translated to OAM (Opportunity, Ability, and Motivation) in the Indonesian context, suggesting that opportunities play a more prominent role in influencing employee behaviour than abilities. The study's findings have important implications for policymakers and tourism sector stakeholders in Indonesia and other developing countries. The study highlights the need to develop and implement GHRM practices tailored to the specific needs and challenges of these contexts. Additionally, the findings suggest that opportunities, such as training and development programs, may be more effective than abilities in motivating employees to adopt green practices.
PL
Niniejsze badanie analizuje znaczenie praktyk zielonego zarządzania zasobami ludzkimi (GHRM) w promowaniu ochrony środowiska w indonezyjskim sektorze turystycznym. Wykorzystując modelowanie równań strukturalnych (SEM) na próbie 250 pracowników branży turystycznej, wykazano, że zdolności, motywacja i możliwości pracowników odgrywają zasadniczą rolę w poprawie efektywności środowiskowej. Jednak najbardziej intrygującym odkryciem jest to, że ramy AMO należy przełożyć na OAM (szanse, zdolności i motywacja) w kontekście indonezyjskim, co sugeruje, że możliwości odgrywają bardziej znaczącą rolę w wpływaniu na zachowanie pracowników niż umiejętności. Wyniki badania mają istotne implikacje dla decydentów i interesariuszy sektora turystycznego w Indonezji i innych krajach rozwijających się. Badanie podkreśla potrzebę opracowania i wdrożenia praktyk GHRM dostosowanych do konkretnych potrzeb i wyzwań tych kontekstów. Ponadto wyniki sugerują, że możliwości, takie jak programy szkoleniowe i rozwojowe, mogą być skuteczniejsze niż same zdolności w motywowaniu pracowników do przyjęcia zielonych praktyk.
Fierce competition among academia to pursue the number of publications in a high indexed journal can prevent knowledge sharing in organisations. This article contributes to deepening our understanding of why knowledge sharing occurs and how leaders can enhance this. Scholars have acknowledged leadership as an essential factor in knowledge management and innovation systems across various industries. However, research linking leadership, knowledge sharing, and innovation within higher education, specifically within a newly developed country like Indonesia, is minimal. This research examines the linkages among leadership, knowledge sharing and management innovation, new modes of delivering service, in higher education. The authors surveyed 500 academic staff in Indonesian public universities located in South Kalimantan, Indonesia, and the Structural Equation Modelling result indicated a positive direct effect amongst leadership, knowledge sharing and innovation. Besides, knowledge sharing became a mediator between leadership and innovation, telling that academia in Indonesia is not hiding the knowledge. The result attributed this to the practice of a new model of leadership that nurtures a sense of wholeness, harmony and well-being produced through care, concern and appreciation for both self and others, which is compulsory to the unique group harmony concept among Indonesians.
PL
Ostra konkurencja między środowiskami akademickimi o liczbę publikacji w wysoko indeksowanym czasopiśmie może uniemożliwić dzielenie się wiedzą w organizacjach. Ten artykuł przyczynia się do pogłębienia naszego zrozumienia, dlaczego występuje dzielenie się wiedzą i jak liderzy mogą to poprawić. Naukowcy uznali przywództwo za istotny czynnik w zarządzaniu wiedzą i systemach innowacji w różnych branżach. Jednak badania łączące przywództwo, dzielenie się wiedzą i innowacje w szkolnictwie wyższym, szczególnie w nowo rozwiniętym kraju, takim jak Indonezja, są minimalne. Badanie to analizuje powiązania między przywództwem, dzieleniem się wiedzą i innowacjami zarządzania, nowymi sposobami świadczenia usług w szkolnictwie wyższym. Autorzy przeprowadzili ankietę wśród 500 pracowników akademickich na indonezyjskich uniwersytetach publicznych zlokalizowanych w południowym Kalimantanie w Indonezji, a wyniki modelowania równań strukturalnych wykazały pozytywny bezpośredni wpływ na przywództwo, dzielenie się wiedzą i innowacyjność. Poza tym dzielenie się wiedzą stało się mediatorem między przywództwem a innowacjami, mówiąc, że akademia w Indonezji nie ukrywa wiedzy. Wynik przypisywał to praktyce nowego modelu przywództwa, który pielęgnuje poczucie całości, harmonii i dobrego samopoczucia wytworzonego przez troskę, troskę i uznanie zarówno dla siebie, jak i dla innych, co jest obowiązkowe dla unikalnej koncepcji harmonii grupowej wśród Indonezyjczyków.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.