Od wielu lat środowisko ludzi nauki zwracało uwagę na odpowiedzialność procesów produkcji w przemyśle, energetyce, transporcie, budownictwie, rolnictwie oraz w gospodarce komunalnej za postępującą degradację środowiska, wyrażającą się we wzrastającym zanieczyszczeniu gleby, wód powierzchniowych i podziemnych, w zniszczeniach szaty roślinnej, w tzw. efekcie cieplarnianym, odpowiedzialnym za zaburzenia cykli klimatycznych. Rezultatem presji kręgów naukowych i społeczeństw były decyzje i zalecenia o charakterze globalnym, regionalnym i narodowym, m.in. Deklaracja i zbiór rekomendacji, znany pod nazwą Agendy 21, z Konferencji ONZ 'Środowisko i Rozwój' w Rio de Janeiro w Brazylii w czerwcu 1992, Ramowa Konwencja ONZ w sprawie Zmian Klimatu, Konwencja o ochronie różnorodności biologicznej, Konwencja EKG ONZ w sprawie transgranicznego przenoszenia zanieczyszczeń powietrza na duże odległości, Konwencja Helsińska, Konwencja Bazylejska, polska Polityka Ekologiczna Państwa, przyjęta Uchwałą Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej w dniu 10 maja 1991, kolejne uchwały Senatu RP z 4 listopada 1994 i Sejmu z 19 stycznia 1995. Dokumenty te wskazują jednoznacznie na konieczność znaczącej redukcji presji na środowisko, konieczność ekologizacji produkcji przemysłowej i rolnej, redukcji zużycia surowców i paliw kopalnych, minimalizacji ilości odpadów i ich recyklingu, zmian modeli konsumpcji. Celów tych nie da się uzyskać wyłącznie poprzez zastosowanie rozwiązań typu 'końca rury'. Konieczne są zmiany technologiczne, zmiany profilów produkcji i konsumpcji; te zaś mogą wymusić tylko określone działania instytucjonalne, instrumenty ekonomiczne i prawne, najlepiej, gdy będą stosowane w sposób zintegrowany, synergiczny. Ze względu na cel niniejszego referatu i na jego odbiorców, będzie się on koncentrował głównie na instrumentach prawnych i ekonomicznych ekorozwoju już stosowanych i planowanych do zastosowania w Polsce.
EN
Since decades the scentific society has recovered the responsibility of production processes in the industry, energy sector, transportation, housing agriculture and municipalities for rapidly groving environment degradation, expressed in form of rising contamination of soils, surface and ground waters, green cover disasters, and, finally in so called greenhouse effects, responsible for climate cycles disturbances. Resulting from the scentific society and public pressure on certain decisions and recommendations at the global, regional and national scales have been adopted, inter alia, declaration and the set of recommendations known as the Agenda 21, adopted by the UN Conference 'Environment and Development' in Rio de Janeiro in June 1992, the UN Framework Convention on Climate Changes, Convention on Biodiversity, the UN ECE Convention on Long-range air pollutant transport in atmosphere, the Helsinki Convention, the Polish National Environmental Policy, adopted by the Parliamentary Bill on May 10, 1991, consequent parliamentary bills of November 4, 1994, by Upper Chamber, and of January 19, 1995, by the Lower Chamber. These documents have explicitely indicated the necessity of significant reduction of a pressure to the environment, necessity of changing production patterns in industry and agriculture, conservation of raw materials and mined fuels, the necessity to minimize of waste production and its recycling, changes of consumption patterns. These goals are impossible to be achieved by means of the 'end of the-pipe' approach only. It seems to be absolutely necessary to introduce new technologies, changes in consumption and production patterns, but these can be achieved through the integrated, synergetic application of institutional, economic and legal instruments. Due to purpose of this paper and its recipients, its contents have to be limited to specific legal and economic instruments of sustainable development having already been introduced and planned to be introduced in Poland.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.