Atmospheric chemistry and climate in the Anthropocene

Crutzen, P. J.; Wacławek, S.

doi:10.1515/cdem-2014-0001

Artykuł - szczegóły

Tytuł artykułu

Atmospheric chemistry and climate in the Anthropocene

Autorzy

Crutzen P. J. , Wacławek S.

Treść / Zawartość

Pełne teksty:

Pobierz

Identyfikatory

DOI

10.1515/cdem-2014-0001

Warianty tytułu

Chemia atmosferyczna i klimat w Antropocenie

Konferencja

Conference ECOpole’11 (13.10.2011, Zakopane, Poland)

Języki publikacji

Abstrakty

Humankind actions are exerting increasing effect on the environment on all scales, in a lot of ways overcoming natural processes. During the last 100 years human population went up from little more than one to six billion and economic activity increased nearly ten times between 1950 and the present time. In the last few decades of the twentieth century, anthropogenic chlorofluorocarbon release have led to a dramatic decrease in levels of stratospheric ozone, creating ozone hole over the Antarctic, as a result UV-B radiation from the sun increased, leading for example to enhanced risk of skin cancer. Releasing more of a greenhouse gases by mankind, such as CO2, CH4, NOx to the atmosphere increases the greenhouse effect. Even if emission increase has held back, atmospheric greenhouse gas concentrations would continue to raise and remain high for hundreds of years, thus warming Earth’s climate. Warming temperatures contribute to sea level growth by melting mountain glaciers and ice caps, because of these portions of the Greenland and Antarctic ice sheets melt or flow into the ocean. Ice loss from the Greenland and Antarctic ice sheets could contribute an additional 19-58 centimeters of sea level rise, hinge on how the ice sheets react. Taking into account these and many other major and still growing footprints of human activities on earth and atmosphere without any doubt we can conclude that we are living in new geological epoch named by P. Crutzen and E. Stoermer in 2000 - “Anthropocene”. For the benefit of our children and their future, we must do more to struggle climate changes that have had occurred gradually over the last century.

Człowiek wywiera coraz większy wpływ na środowisko na różne sposoby, w wielu przypadkach ostro ingerując w procesy naturalne. W ciągu ostatnich 100 lat liczebność ludzkiej populacji wzrosła - z nieco ponad 1 mld do 6 mld, a od 1950 roku do chwili obecnej nastąpił dziesięciokrotny rozwój działalności gospodarczej. W ciągu kilku ostatnich dekad XX wieku antropogeniczna emisja freonów doprowadziła do drastycznego spadku poziomu ozonu stratosferycznego, tworząc dziurę ozonową nad Antarktydą. Następstwem tego zjawiska jest wzrost promieniowania UV-B, który pociąga za sobą katastrofalne skutki, m.in. zwiększa ryzyko zachorowań na raka skóry. Uwalniane do atmosfery, przez człowieka, w dużych ilościach gazy cieplarniane, takie jak CO2, CH4, NOx, powodują zwiększenie efektu cieplarnianego. Nawet jeśli wzrost emisji zostanie zatrzymany, stężenia gazów cieplarnianych w atmosferze będą nadal rosnąć i pozostaną na wysokim poziomie przez setki lat, a to doprowadzi do ocieplenia klimatu na Ziemi. Wzrost temperatury przyczyni się do aprecjacji poziomu wód morskich. Będzie to spowodowane topnieniem lodowców górskich i czap lodowych. Utrata lodu Grenlandii i lądolodów Antarktydy, w zależności od tego, w jaki sposób zareagują na ocieplenie, może przyczynić się do wzrostu poziomu mórz i oceanów nawet o dodatkowych 19-58 centymetrów. Biorąc pod uwagę wyżej wymienione przykłady i wiele innych ważnych, wciąż wzrastających, śladów działalności człowieka na Ziemi bądź w atmosferze, bez żadnych wątpliwości można stwierdzić, że żyjemy w nowej epoce geologicznej nazwanej przez P. Crutzena i E. Stoermera w 2000 roku Antropocenem. Dla dobra naszych dzieci i ich przyszłości musimy intensywniej walczyć ze zmianami klimatycznymi, które miały miejsce w ciągu ostatniego stulecia.

Słowa kluczowe

greenhouse gases greenhouse effect climate changes ozone hole Anthropocene

gazy cieplarniane efekt cieplarniany zmiany klimatyczne dziura ozonowa

Wydawca

Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej

Czasopismo

Chemistry-Didactics-Ecology-Metrology

Rocznik

2014

Tom

R. 19, NR 1-2

Strony

9--28

Opis fizyczny

Bibliogr. 39 poz., fot., rys., wykr.

Twórcy

autor

Crutzen P. J.

paul.crutzen@mpic.de

Max Planck Institute for Chemistry, Mainz, Germany

autor

Wacławek S.

Technical University of Liberec, Liberec, Czech Republic

Bibliografia

1. Turner II BL, Clark WC, Kates RW, Richards JF, Mathews JT, Meyer WB. The Earth as Transformed by Human Action: Global and Regional Changes in the Biosphere over the Past 300 Years. Cambridge, New York: Cambridge University Press; 1993. 732 p.
2. McNeill JR. Something New Under the Sun: An Environmental History of the Twentieth- CenturyWorld. Reprint edition. New York: W. W. Norton & Company; 2001. 448 p.
3. Clark WC, Munn RE, Conway GR. Sustainable Development of the Biosphere. Environment: Science and Policy for Sustainable Development. 1987;29(9):25-7. DOI: 10.1080/00139157.1987.9931360.
4. Recarbonization of the Biosphere - Ecosystems and the Global Carbon Cycle.
5. Molina MJ, Molina LT. Megacities and atmospheric pollution. J Air Waste Manag Assoc. 2004;54(6):644-80.
6. Crncevic B. New directions in development of city energy systems. Thermal Science. 2012;16(suppl. 1):51-61. DOI: 10.2298/TSCI120127060C.
7. Crutzen P. Dowsing the human volcano. Nature. 2000;407(6805):674-5. DOI: 10.1038/35037653.
8. Milesi C, Running SW, Elvidge CD, Dietz JB, Tuttle BT, Nemani RR. Mapping and modeling the biogeochemical cycling of turf grasses in the United States. Environmental Management. 2005;36(3):426-38. DOI: 10.1007/s00267-004-0316-2.
9. IPCC Third Assessment Report - Climate Change 2001.
10. Vitousek PM, Mooney HA, Lubchenco J, Melillo JM. Human Domination of Earth’s Ecosystems. Science. 1997;277(5325):494-9. DOI: 10.1126/science.277.5325.494.
11. Wilson EO. The Diversity of Life. Harvard University Press; 1992. 458 p.
12. World Economic Forum - Annual Meeting 2009.
13. Chapagain AK, Hoekstra AY. Virtual water flows between nations in relation to trade in livestock and livestock products. Value of Water Research Report Series No. 13. 2003. UNESCO-IHE.
14. New Scientist magazine - 2006.
15. Steffen W, Sanderson RA, Tyson PD, Jäger J, Matson PA, Moore III B, et al. Global Change and the Earth System: A Planet Under Pressure. Berlin, New York: Springer; 2005. 336 p.
16. Clark WC, Crutzen PJ, Schellnhuber HJ. Science for Global Sustainability: Toward a New Paradigm. 2005; DOI: 10.2139/ssrn.702501.
17. Le Bras G, Platt U. A possible mechanism for combined chlorine and bromine catalyzed destruction of tropospheric ozone in the Arctic. Geophys Res Lett. 1995;22(5):599-602. DOI: 10.1029/94GL03334.
18. Bengtsson LO, Hammer CU. Geosphere-Biosphere Interactions and Climate. 1 edition. Cambridge, New York: Cambridge University Press; 2001. 320 p.
19. http://www.epa.gov/ozone/science/sc_fact.html
20. Palumbi SR. Humans as the world’s greatest evolutionary force. Science. 2001;293(5536):1786-90. DOI: 10.1126/science.293.5536.1786.
21. Wilkinson BH. Humans as geologic agents: A deep-time perspective. Geology. 2005;33(3):161-4. DOI: 10.1130/G21108.1.
22. Vitousek PM. Beyond global warming: ecology and global change. Ecology. 1994;75(7):1861-76. DOI: 10.2307/1941591.
23. Cordell D. The Story of Phosphorus. Lecture presented at the Masters in Science for Sustainable Development Programme. Tema Vatten, Linköping University; 2009.
24. Cordell D, White S. Peak phosphorus: Clarifying the key issues of a vigorous debate about long-term phosphorus security. Sustainability. 2011;3(10):2027-2049. DOI: 10.3390/SU3102027.
25. Diaz RJ, Rosenberg R. Spreading dead zones and consequences for marine ecosystems. Science. 2008;321(5891):926-9. DOI: 10.1126/science.1156401.
26. Crutzen PJ, Stoermer EF. The "Anthropocene". Global Change Newsletter. 2000;41:17-18.
27. Goudie A, Cuff DJ. Encyclopedia of Global Change: Environmental Change and Human Society. Oxford University Press; 2002. 1406 p.
28. IPCC FourthAssessment Report (AR4) climate Change 2007: The Physical Science Basis.
29. Rahmstorf S. A semi-empirical approach to projecting future sea-level rise. Science. 2007;315(5810):368-70. DOI: 10.1126/science.1135456.
30. Dutta K, Schuur EAG, Neff JC, Zimov SA. Potential carbon release from permafrost soils of Northeastern Siberia. Global Change Biology. 2006;12(12):2336-51. DOI: 10.1111/j.1365-2486.2006.01259.x.
31. Caldeira K, Wickett ME. Oceanography: Anthropogenic carbon and ocean pH. Nature. 2003;425(6956):365-365. DOI: 10.1038/425365a.
32. IPCC First Assessment Report (FAR) Climate Change: The IPCC Scientific Assessment, 1990.
33. Spahni R, Chappellaz J, Stocker TF, Loulergue L, Hausammann G, Kawamura K, et al. Atmospheric methane and nitrous oxide of the late pleistocene from Antarctic ice cores. Science. 2005;310(5752):1317-21. DOI: 10.1126/science.1120132.
34. Levi BG. The decreasing arctic ice cover. Physics Today. 2007;53(1):19-20. DOI: 10.1063/1.882931.
35. Corell R. Chairman of the Arctic Climate Impact Assessment Reykjavík, 2004.
36. Gray NF. Drinking Water Quality: Problems and Solutions. 2 edition. Cambridge; New York: Cambridge University Press; 2008. 538 p.
37. http://e360.yale.edu/feature/living_in_the_anthropocene_toward_a_new_global_ethos/2363/
38. Rockström J, Steffen W, Noone K, Persson Å, Chapin FS, Lambin EF, et al. A safe operating space for humanity. Nature. 2009;461(7263):472-5. DOI: 10.1038/461472a.
39. Clery D. Greenhouse-power plant hybrid set to make Jordan’s Desert bloom. Science. 2011;331(6014):136-136. DOI: 10.1126/science.331.6014.136

Typ dokumentu

Bibliografia

Identyfikator YADDA

bwmeta1.element.baztech-f332f693-c1aa-4175-a775-af15f7621961