Numeryczne opracowanie tachimetrycznej osnowy modularnej

• Autorzy: Gargula T.

Identyfikatory

DOI

10.15199/50.2016.1.1

Warianty tytułu

EN

Numerical development of the tacheometric modular network

• Języki publikacji: PL

Abstrakty

PL

Niniejsza praca przedstawia propozycję numerycznego opracowania osnowy dla tzw. tachimetrii modularnej. Tradycyjna metoda pomiarów tachimetrycznych opiera się na założeniu osnowy z wykorzystaniem punktów (stanowisk) centrowanych. W tachimetrii modularnej natomiast pomiar szczegółów sytuacyjno-wysokościowych odbywa się jednocześnie z pomiarem osnowy na bazie stanowisk niestabilizowanych (tzw. punktów straconych). Zasadniczym problemem podejmowanym w niniejszej pracy jest sposób wyrównania (obliczenia) osnowy. Przedstawiono szczegółowe wzory matematyczne wyrównania osnowy modularnej metodą obserwacji zawarunkowanych z niewiadomymi. Algorytm obliczeniowy obejmuje opracowanie sytuacyjne (współrzędne XY) oraz wysokościowe.

EN

This paper presents a proposal of numeric development of the survey network for so-called modular tacheometry. The traditional method of tacheometric survey is based on the network establishment using the stations centered (positions). However in modular tacheometry the measurement of details takes place simultaneously with the measurement of the network on the basis of unmarked positions (temporary points). The main problem undertaken in this paper is the way of network adjustment (calculation). There are presented the detailed mathematical formulas for modular network adjustment using the method of conditional observations with unknowns. The calculation algorithm includes both the horizontal development (XY coordinates) and height development.

Słowa kluczowe

PL

sieć modularna; tachimetria modularna; wyrównanie transformacyjne; metoda warunkowa z niewiadomymi

EN

modular network; modular tacheometry; transformational adjustment; conditional method with unknowns

• Wydawca: Wydawnictwo SIGMA-NOT
• Czasopismo: Przegląd Geodezyjny
• Rocznik: 2016
• Tom: R. 88, nr 1
• Strony: 5--9
• Opis fizyczny: Bibliogr. 16 poz.

Twórcy

autor

Gargula T.

• Katedra Geodezji, Uniwersytet Rolniczy w Krakowie

Bibliografia

• [1] Ackermann Friedrich. 1970. „Aerotriangulation mit unabhängigen Modellen“. Bildmessung und Luftbildwesen 4: 198-206.
• [2] Baran Lubomir Włodzimierz. 1999. Teoretyczne podstawy opracowania wyników pomiarów geodezyjnych. Warszawa: Wydawnictwo PWN.
• [3] Gargula Tadeusz. 1995. „Zastosowanie ciągów modularnych do pomiarów sytuacyjnych”. Zeszyty Naukowe Akademii Rolniczej w Krakowie 44: 33-41.
• [4] Gargula Tadeusz. 2003. „Algorithm for rigorous adjustment of modular networks”. Geodezja i Kartografia 52 (3): 143–152.
• [5] Gargula Tadeusz. 2004. „Zastosowanie ciągów modularnych w niwelacji geometrycznej”. Acta Scientiarum Polonorum – Geodesia et Descriptio Terrarum 2 (1-2): 109-118.
• [6] Gargula Tadeusz. 2004. “Research on geometrical structure of modular networks”. Geodezja i Kartografia 53 (3-4): 189-202.
• [7] Gargula Tadeusz. 2008. „Modularna niwelacja powierzchniowa”. Przegląd Geodezyjny 9: 7-12.
• [8] Gargula Tadeusz. 2009. “A kinematic model of a modular network as applied for the determination of displacements”. Geodezja i Kartografia 58 (2): 51-67.
• [9] Gargula Tadeusz. 2009. “The conception of integrated survey networks composed of modular networks and GPS vectors”. Survey Review 41: 301-313.
• [10] Gargula Tadeusz. 2011. „Zintegrowane sieci modularne w zastosowaniu do wyznaczania przemieszczeń”. Zeszyty Naukowe Uniwesytetu Rolniczego w Krakowie (s. Rozprawy) 350: 1-121.
• [11] Geissler H., Kern F. 1970. „Erweiterung des Anwendungsbereiches der polaren Messmethode“. Allgemeine Vermessung Nachrichten 11: 454-457.
• [12] GUGiK. 1986. Wytyczne techniczne G-4.1. Sieci modularne. Warszawa: Wydawnictwo Główny Urząd Geodezji i Kartografii.
• [13] Jagielski Andrzej. 2014. Geodezja II. Kraków: Wydawnictwo GEODPIS.
• [14] Kadaj Roman. 1976. „Sieci geodezyjne poziome o specjalnej strukturze obserwacyjnej”. Geodezja i Kartografia 25 (4): 249-255.
• [15] Ruopp Manfred. 1971. „Genauigkeitsbetrachtungen zur polaren Punktbestimmung mit elektronischen Tachymetern bei freier Standpunktswahl“. Allgemeine Vermessung Nachrichten 8: 289-299.
• [16] Wiśniewski Zbigniew. 2005. Rachunek wyrównawczy w geodezji (z przykładami). Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie.

Uwagi

Opracowanie ze środków MNiSW w ramach umowy 812/P-DUN/2016 na działalność upowszechniającą naukę.