Wyznaczenie punktów stałych obiektów przestrzennych na drodze automatycznej

• Autorzy: Kozioł K. , Szombara S. , Knecht J.

Warianty tytułu

EN

Automatic determination of spatial objects’ invariant points

• Języki publikacji: PL

Abstrakty

PL

W pracy zaprezentowano algorytm służący do wyznaczania punktów stałych obiektów przestrzennych na przykładzie fragmentu linii brzegowej obszaru Wielkiej Brytanii. Punkty stałe (osnowa kartograficzna) zostały wyznaczone, jako atrybut obiektu liniowego, do jego upraszczania w procesie cyfrowej generalizacji kartograficznej. Punkty stałe nadają hierarchię obiektom przestrzennym, a co za tym idzie mogą powodować zwiększenie zaufania do wyników upraszczania. Wyznaczenie punktów stałych może poprzedzać proces upraszczania przeprowadzany metodami jednoznacznymi/obiektywnymi (zależnymi tylko od skali opracowywanej mapy, ang. scale-driven generalization), a także algorytmami redukcji punktów (ang. point reduction). Wyznaczenie punktów stałych odbywa się w ramach przegotowania danych do ich implementacji w modelu topograficznym/ numerycznym modelu krajobrazu (ang. Digital Landscape Model) w wielorozdzielczej/wieloreprezentacyjnej bazie danych (przestrzennych) (ang. Multi Resolution/Multi Representation Data Base). Wyniki z procesu wyznaczania punktów stałych wskazują, że atrybut ten można wyznaczać w sposób automatyczny dla linii łamanych otwartych lub zamkniętych.

EN

In this paper the algorithm for determining invariant points of spatial objects was presented as implemented on the data of Great Britain’s coastline. Invariant points (cartographic warp) were determined as a linear object feature for its simplification in a process of digital cartographic generalisation. Invariant points provide spatial objects with hierarchy and, consequently, can increase trust towards the simplification results. Determination of the invariant points can be preceded by a simplification process carried with the unambiguous/objective methods depending only on the scale of a processed map (scale-driven methods) as well as with use of point reduction algorithms. Determination of the invariant points is proceeded during the process of preparation of the data to its implementation in a Digital Landscape Model (DLM) in a Multi Resolution/Multi Representation Data Base (MRDB). The results of the process of determination of the invariant points show, that this feature can be determined in an automatic way for the open or closed polylines.

Słowa kluczowe

PL

automatyzacja; DLM; generalizacja kartograficzna; linia brzegowa; MRDB; punkty stałe obiektu; redukcja punktów; upraszczanie; generalizacja jednoznaczna

EN

automation; DLM; cartographic generalization; coastline; MRDB; invariant points of an object; points reduction; simplification; scale-driven generalisation

• Wydawca: Zarząd Główny Stowarzyszenia Geodetów Polskich
• Czasopismo: Archiwum Fotogrametrii, Kartografii i Teledetekcji
• Rocznik: 2012
• Tom: Vol. 23
• Strony: 179--186
• Opis fizyczny: Bibliogr. 24 poz.

Twórcy

autor

Kozioł K.

• Katedra Geomatyki, Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie

autor

Szombara S.

• Katedra Geomatyki, Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie

autor

Knecht J.

• Katedra Geomatyki, Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie

Bibliografia

• 1. Buczkowski K., 2005. Relacje przestrzenne. W: Systemy informacji topograficznej kraju. Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa, s. 219–240.
• 2. Christensen A. H. J., 2000. Line Generalization by Waterlining And Medial-Axis Transformation. Successes and Issues in an Implementation of Perkal’s Proposal. Cartographic Journal, The, 37 (1), s. 19–28.
• 3. Chrobak T., 1999. Badanie przydatności trójkąta elementarnego w komputerowej generalizacji kartograficznej. AGH; Uczelniane Wydawnictwa Naukowo-Dydaktyczne, Kraków.
• 4. Chrobak T., 2009. Przydatność osnowy kartograficznej i metody obiektywnego upraszczania obiektów do aktualizacji danych w BDT. Geomatics and Environmental Engineering, 3 (1/1), s. 81–90.
• 5. Chrobak T., 2010. The role of least image dimensions in generalized of object in spatial databases. Geodesy and Cartography, 59 (2), s. 99–120.
• 6. Chrobak T., Keller S. F., Kozioł K., Szostak M., Żukowska M., 2007. Podstawy cyfrowej generalizacji kartograficznej. Uczelniane Wydawnictwa Naukowo-Dydaktyczne AGH, Kraków.
• 7. Chrobak T., Kozioł K., 2009. Cyfrowa generalizacja kartograficzna warstw budynków w tworzeniu danych topograficznej bazy danych. Archiwum Fotogrametrii, Kartografii i Teledetekcji, 19, s. 59–69.
• 8. Cormen T. H., Leiserson C. E., Rivert R. L., Stein C., 2005. Wprowadzenie do algorytmów. Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa.
• 9. Gotlib D., Olszewski R., 2005. Procesy generalizacji w ramach systemu informacji topograficznej – zarys koncepcji. W: Systemy informacji topograficznej kraju. Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa, s. 241–253.
• 10. Grünreich D., 1995. Development of computer-assisted generalization on the basis of cartographic model theory. W: GIS and generalization Methodology and Practice. Taylor & Francis, London, s. 47–55.
• 11. Głażewski A., 2006. Modele rzeczywistości geograficznej a modele danych przestrzennych. W: Wybrane problemy generalizacji kartograficznej. Kraków, Polska, s. 1–11.
• 12. Hampe M., Anders K. H., Sester M., 2003. MRDB applications for data revision and realtime generalisation. W: Proceedings of the 21st International Cartographic Conference. Durban, South Africa, s. 10–16.
• 13. Kozioł K., 2011. Porównanie wybranych algorytmów upraszczania linii na przykładzie reprezentatywnego obszaru testowego. Archiwum Fotogrametrii, Kartografii i Teledetekcji, IX(1), s. 49–58.
• 14. Li Z., Openshaw S., 1993. A Natural Principle for the Objective Generalization of Digital Maps. Cartography and Geographic Information Science, 20 (1), s. 19–29.
• 15. Mackaness W. A., Ruas A., Sarjakoski L. T., 2007. Observation and Research Challenges in Map Generalisation and Multiple Representation. W: Generalisation of Geographic Information: Cartographic Modelling and Applications. Elsevier, Amsterdam, The Netherlands, s. 315–323.
• 16. McMaster R. B., Shea K. S., 1992. Generazization in Digital Cartography. Association of American Geographers, Washington, D.C.
• 17. Perkal J., 1958. Próba obiektywnej generalizacji. Geodezja i Kartografia, 7 (2), s. 142.
• 18. Sarjakoski L. T., 2007. Conceptual Models of Generalisation and Multiple Representation. W: Generalisation of Geographic Information: Cartographic Modelling and Applications. Elsevier, Amsterdam, s. 11–35.
• 19. Sydow, von E., 1866. Drei Kartenklippen. Geographisches Jahrbuch.
• 20. Szombara S., 2011. Application of Elementary Triangle in Collapse Operator of Digital Cartographic Generalisation Process. Technical Sciences, 14. (w druku)
• 21. Visvalingam M., Whyatt J. D., 1990. Line generalisation by repeated elimination of points. Cartographic Journal, The, 30 (1), s. 46–51.
• 22. Wang Z., Müller J. C., 1993. Complex Coastline Generalization. Cartography and Geographic Information Science, 20 (2), s. 96–106.
• 23. Weibel R., 1995. Three essential building blocks for automated. W: GIS and generalization Methodologu and Practice. Taylor & Francis, London, s. 56–69.
• 24. Żukowska M., 2009. Resolving of Internal Graphic Conflicts of Broken Lines , which Shape Is Subject to Simplification. Geomatics and Environmental Engineering, 3 (1), s. 61–68.