BazTech - Yadda

1

Corrosion inhibition of carbon steel (K-55) in CO2-saturated 0.5 M KCl solution by polyacrylamide

Palumbo G., Andrzejczuk M., Mizera J., Banaś J.

Ochrona przed Korozją

|

2015

|

nr 11

396--399

EN

Polyacrylamide (PAM) was used to investigate the inhibition efficiency on corrosion of carbon steel (K-55) in 0.5 M KCl solution with CO2 through AC impedance, polarization curves, and SEM techniques under static and hydrodynamic conditions. The electrochemical experimental results indicated that carbon steel showed active dissolution behaviour in the absence and the presence of the inhibitor PAM. However, the Nyquist diagrams showed increase in RP values in the presence of inhibitor under static and hydrodynamic conditions, thus increasing inhibition efficiency. Potentiodynamic curves suggested that the inhibitor is mixed type in nature. SEM results showed that PAM was able to influence the flow dynamic properties of solution by decreasing the friction (wall shear-stresses) between the metal surface and flowing media, thus reducing the risk of flow induced localized corrosion.

PL

W publikacji zawarto wyniki badań skuteczności antykorozyjnej inhibitora poliakrylamidowego (PAM) zastosowanego do hamowania procesów korozyjnych stali typu K55 w środowisku 0,5M KCl z obecnością CO2. Badania elektrochemiczne prowadzono w warunkach stacjonarnych oraz w warunkach przepływu z użyciem technik impedancyjnych i polaryzacyjnych. Obserwacje powierzchni próbki prowadzono z użyciem techniki elektronowej SEM. Wyniki badań wskazują, że stal K55 wykazała aktywność elektrochemiczną zarówno przy nieobecności jak i w obecności inhibitora PAM. Dalsze badania impedancyjne wykazały jednak, że w obecności inhibitora następuje wzrost wartości Rp badanej próbki, zarówno w warunkach stacjonarnych jak i hydrodynamicznych. To wskazuje na skuteczność hamowania korozji przez inhibitor typu PAM. Krzywe polaryzacji natomiast sugerują katodowo-anodowy charakter inhibitora. Z kolei obserwacje SEM wykazały wpływ inhibitora na własności hydrodynamiczne roztworu poprzez zmniejszenie tarcia pomiędzy powierzchnią metalu i przepływającym medium, redukując tym samym ryzyko powstania ognisk korozji wywołanej przepływem.

2

Właściwości nanokompozytów poliakrylamidu z nanocząstkami srebra lub złota

Gniazdowska J., Kaczmarek H., Ściągalski F.

Elastomery

|

2015

|

T. 19, nr 1

15--22

PL

Nanocząstki srebra (Ag-MSA) i złota (Au-MSA), otrzymane przez chemiczną redukcję soli Ag i Au z zastosowaniem kwasu merkaptobursztynowego (MSA) jako stabilizatora, wprowadzono do poliakrylamidu (PASI). Otrzymane nanokompozyty PAM scharakteryzowano metodami spektroskopowymi (FTIR , UV-Vis). Zbadano wpływ promieniowania UV(o długości fali 254 nm) na cienkie filmy i wodne roztwory potiakrylamidu oraz kompozytów poliakrylamidu z nanosrebrem i nanozłotem. Wyniki badań spektroscopowych pozwoliły stwierdzić, że w układzie poliakrylamid/nanozłoto przemiany fotochemiczne przebiegają znacznie wydajniej niż w czystym polimerze. Natomiast wpływ nanocząstek srebra na foto-degradację poliakrylamidu jest nieznaczny. Wizualizacja nanocząstek i kompozytów polimerowych -ich rozmiary, kształty, jednorodność i właściwości nanomechaniczne - zostały zbadane metodami mikroskopii skaningowej (HR-TEM iAFM).

EN

Sifoer and gold nanoparticles (Ag-MSA, Au-MSA), obtained by chemical reduction of Ag and Au salts using mercaptosuccinic acid (MSA) as a stabilizer, were introduced to polyacrylamide (PAM) matrix. Obtained PAM nanocomposites were characterized by spectroscopic techniąues (FTIR, UV-Vis). The effect of UV radiation (wavelength of254 nm) on thin films and aąueous solutions of polyacrylamide and its composites with nanosilver and nanogold was examined. The results of spectroscopic studies revealed that the photochemical reactions in polyacrylamide/nanogold system run much more efficiently comparing to the pure polymer. In contrast, the effect of siver nanoparticles on the photodegradation of polyacrylamide is insignificant. Visualization of nanoparticles and polymer composites - their size, shape, uniformity and nanomechanical properties were examined by scanning microscopy methods (HR-TEM and' AFM).

3

Influence of crosslinking degree on Cu(II) and Fe(III) adsorption capa city of hydrogel/montmorillonite composites

Natkański P., Kuśtrowski P.

Polimery

|

2013

|

T. 58, nr 7-8

512--518

PL

Badano interkalację do przestrzeni międzywarstwowych naturalnego montmorylonitu (MMT), polimerów hydrożelowych otrzymywanych w wyniku polimeryzacji in situ. Polimerową matrycę stanowił poliakrylamid (PAAm) lub poli(kwas akrylowy) (PAA). Określano wpływ wstępnej modyfikacji MMT na przebieg procesu interkalacji. Stwierdzono, iż przygotowanie naturalnego montmorylonitu na drodze wymiany jonowej na dominujący rodzaj kationów międzywarstwowych bądź jego modyfikacja polegająca na wprowadzeniu środków powierzchniowo czynnych (operacje sugerowane w literaturze naukowej jako konieczne do uzyskania interkalowanego kompozytu polimerowo-glinokrzemianowego) nie jest niezbędne. Oceniano strukturę dwóch serii materiałów PAAm/montmorylonit oraz PAA/montmorylonit, różniących się stopniem usieciowania matrycy polimerowej. Jako czynnik sieciujący posłużył N,N‘-metylenobisakrylamid (MBA), wprowadzany do kompozytów w stosunku molowym MBA/monomer = 0,00; 0,01; 0,02 oraz 0,05. Zaobserwowano zmniejszanie się odległości międzywarstwowej montmorylonitu wraz ze zwiększaniem stopnia usieciowania polimeru bazowego. Gęsto usieciowane materiały na bazie poliakrylamidu wykazywały ponadto tendencję do eksfoliacji. Przygotowane kompozyty zastosowano w procesie eliminacji jonów metali przejściowych (Cu2+ i Fe3+) z roztworów wodnych. Stwierdzono wyraźnie większe pojemności sorpcyjne preparatów opartych na poli(kwasie akrylowym), co powiązano z obecnością aktywnych w wiązaniu kationów, grup karboksylowych. Najlepsze wyniki odnotowano w przypadku materiału zawierającego poli(kwas akrylowy), usieciowany MBA w ilości odpowiadającej stosunkowi molowemu MBA/monomer = 0,01.

EN

Intercalation of polyacrylamide (PAAm) and poli(acrylic acid) (PAA) into interlayer spaces of natural montmorillonite by the in situ polymerization technique was studied. The modifications were carried out with using both the raw and pre-treated clay. It was shown that no initial modification of the layered mineral (by ion-exchange with Na+ cations or organophilization) is needed for the successful introduction of hydrogels into the interlayer gallery. The effect of kind of polymer and its crosslinking degree (with N,N‘-methylenebisacrylamide, MBA) on the structure of the obtained composites was investigated. The polyacrylamide-containing materials exhibited a tendency to the formation of exfoliated structure. Finally, the composites were tested in a role of adsorbents in an elimination of transition metal cations (Cu2+ and Fe3+) from aqueous solutions. The highest adsorption capacity was achieved on the poly(acrylic acid)/montmorillonite composite with the hydrogel crosslinked with MBA at the MBA/monomer molar ratio of 0.01.

4

Otrzymywanie poliwinyloaminy przez degradację Hofmana poliakryloamidu

Soroka M., Stochaj A.

Prace Naukowe Instytutu Technologii Organicznej i Tworzyw Sztucznych Politechniki Wrocławskiej. Konferencje

|

2003

|

Vol. 52, nr 25

241-243

PL

Zbadano reakcję degradacji (przegrupowania) Hofmana poliakrylamidu i stwierdzono, że w przeciwieństwie do rozlicznych doniesień literaturowych poliakrylamid nie ulega degradacji do poliwinyloaminy. W reakcji poliakrylamidu z podchlorynem lub podbrominem sodu otrzymuje się nowy polimer zawierający fragment N, N' -dipodstawionego mocznika, który jest wyjątkowo odporny na hydrolizę kwaśną i alkaliczną.

EN

The reaction of polyacrylamide with sodium hypobromite or hypochlorite (the Hofmann degradation) has been reinvestigated. Contrary to the literature statements instead of polivinylamine the N-polyubstituted polyurea seems to be retracted. The manufacturing of polyvinylamine by Hofmann degradation of polyacrylamide seems to be wrong way, since its complex chemistry, low atomic yield and problems with isolation and purification of the final polymer. Since polymerization of N-vinylamides has also most of the same problems, the preparation of PVA is still awaiting for its prophet.

5

Clearing Problems of Water Polluted by Organic Compounds of Natural and Anthropogenic Origin

Demchenko O., Zheltonozhskaya T., Kutsevol N., Syromyatnikov V., Rakovich I., Romankevich O.

Chemia i Inżynieria Ekologiczna

|

2001

|

Vol. 8, nr 5

463-478

EN

The interaction of novel high effective flocculants - the graft copolymers of poly(acrylamide) and poly(vinyl alcohol), (PV A-PAAN), featuring different molecular structures with toxic components such as phenol, as well as humic (HA) and fulvic (FA) acids commonly found in natural water, bas been studied. Phenol has appeared to only weakly interact with flocculants and is an equilibrium process. This is accompanied by compacting of copolymer macromolecules. The natural humus acids actively interact with PV A-P AAN and compact particles of intermolecular polycomplexes are being formed. The selective binding of the flocculant with the highest molecular fractions of HA and FA bas been revealed. In the case of FA the reaction results in decomposition of the macromolecular associates. The law molecular fragments of both acids almost do not combine with the flocculant. II was found that phenol practically does not impair the efficiency of PV A-P AAN flocculants, whereas both HA and F A somewhat reduce its clearing ability. This has been proved in a model experiment as well as in a real natural water clearing process carried out in waterworks. The efficiency of PV A-PAAN has been shown to be higher than that of a widely known Magnafloc LT-27 flocculant of Allied Colloids.

PL

Zbadano oddziaływanie nowych efektywnych flokulantów - szczepionych kopolimerów poliakrylamidu i alkoholu poliwinylowego (PV A-P AAN) o różnej budowie z rozpowszechnionym toksycznym związkiem fenolem, a również z huminowymi (HA) i fulwowymi kwasami (FA) - składnikami wód naturalnych, które powodują ich zabarwienie. Stwierdzono, że oddziaływanie fenolu z flokulantami jest słabe i ma charakter równowagowy. Zachodzi przy tym kompaktyzacja makromolekuł polimeru. Występujące w przyrodzie kwasy huminowe aktywnie oddziałują z PV A-PAAN, tworząc kompaktowe połączenia między molekułami polikompleksów. Stwierdzono, że istnieje wybiórcze wiązanie flokulantu z najbardziej makromolekularnymi trakcjami HA i FA. Odbywa się ono według mechanizmu kooperatywnego i w przypadku FA powoduje rozpad makromolekularych asocjatów. Małomolekularne ftagmenty obu kwasów zupełnie nie reagują z flokulantem. Stwierdzono, że obecność fenolu praktycznie nie pogarsza, a HA oraz FA nieco poprawia klarującą zdolność flokulantów PV A-P AAN zarówno w eksperymentach modelowych, jak i podczas klarowania wody w wodociągach komunalnych. Stwierdzono, że efektywność działania PV A-P AAN jest większa niż znanego flokulantu Magnafloc L T -27 firmy AlIied Colloids.