Dezfluran

• Autorzy: Jakubowski M.

Warianty tytułu

EN

Desflurane

• Języki publikacji: PL

Abstrakty

PL

Dezfluran należy do wziewnych środków ogólnie znieczulających. Są to substancje płynne, łatwo przechodzące w stan pary lub gazów. Substancje te są stosowane obecnie przy użyciu specjalnej aparatury do znieczulania, najczęściej w tzw. metodzie zamkniętej, która umożliwia dokładne dawkowanie środka znieczulającego w mieszaninie z tlenem. Dezfluran należy do grupy fluorowanych eterów. Jest niepalny, a w temperaturze pokojowej jest bezbarwną, przezroczystą cieczą o ostrym, nieprzyjemnym zapachu. Nie ma właściwości wybuchowych. Narażenie zawodowe na dezfluran może występować u pracowników opieki medycznej. Stężenia dezfurlanu w powietrzu sal operacyjnych wynosiły 0,2 ÷ 3,0 mg/m3. Dezfluran o stężeniu do 36 mg/m3 stwierdzano w oddziałach intensywnej terapii oraz w pomieszczeniach, w których pacjenci odzyskiwali przytomność. Dane dotyczące działania dezfluranu uzyskano jedynie u osób poddawanych narkozie. Wartości minimalnego stężenia dezfluranu w powietrzu pęcherzyków płucnych (MAC) w trakcie znieczulania są zależne od wieku pacjenta i wynoszą: około 8,3% objętościowych dla jednorocznych dzieci; 9,16% objętościowych dla noworodków oraz około 6% objętościowych dla dorosłych w wieku 40 lat, co odpowiada stężeniom około 750 000 ÷ 500 000 mg/m3, a 1 MAC dezfluranu odpowiada stężeniu około 85 000 mg/m3. Dezfluran wykazuje działanie drażniące na układ oddechowy, gdy stosuje się stężenia powyżej 1 MAC (około 85 000 mg/m3) dezfluranu, izofluranu lub sewofluranu. Próg działania można wyznaczyć eksperymentalnie, zwiększając stężenie badanego związku do uzyskania działania drażniącego. Stężeniem progowym dla dezfluranu jest 1 MAC (6%, około 8000 mg/m3), a dla izofluranu 1,5 MAC (1,8%). Halotan i sewofluran nie wykazują działania drażniącego na układ oddechowy. Na podstawie wyników badań przeprowadzonych u ludzi oraz badań eksperymentalnych nie wykazano występowania zaburzeń czynności wątroby i nerek spowodowanych podawaniem dezfluranu. Dezfluran ma stosunkowo małe wartości współczynników podziału tłuszcz: powietrze i krew: powietrze, mniejsze niż u innych związków z tej grupy i dlatego siła działania dezfluranu wyrażona wartością MAC jest mniejsza niż pozostałych związków. Także wartości współczynników podziału tkanka: krew dezfluranu są mniejsze niż izofluranu. Osiągnięcie stanu równowagi między wchłanianiem, rozmieszczeniem i wydalaniem zachodzi w przypadku dezfluranu szybko. Stosunek wartości stężenia w powietrzu pęcherzykowym do wartości stężenia w powietrzu wdychanym (FA/FI) był po 30 min oddychania większy dla dezfluranu (0,9) niż dla izofluranu (0,73) czy halotanu (0,58). Ze wszystkich obecnie stosowanych gazowych środków znieczulających dezfluran ulega przemianom ustrojowym w najmniejszym stopniu. Wydajność metabolizmu dezfluranu jest dziesięciokrotnie mniejsza niż izofluranu i wynosi około 0,02 ÷ 0,2% dawki. Niewielka wydajność przemiany do potencjalnie toksycznych metabolitów (fluorki, kwas trifluorooctowy) powoduje, że związek ten jest mniej toksyczny niż halotan czy izofluran. Małe wartości współczynników podziału tkanki: krew i tkanki: powietrze powodują, że dezfluran jest szybko eliminowany z organizmu po zakończeniu podawania. Wartości stosunku stężeń dezfluranu w powietrzu pęcherzykowym (FA) do stężeń w powietrzu pęcherzykowym bezpośrednio po zakończeniu narkozy (FA0) ulegały eksponencjalnemu zmniejszeniu. Wartości stałych eliminacji (uzyskane na podstawie wyników badań na ochotnikach) wynosiły: dla okresu 10 ÷ 60 min po zakończeniu znieczulenia trwającego 2 h (n = 7) 0,120/min; 4 h (n = 9) 0,187/min i 8 h (n = 7) 0,252 /min. W dostępnym piśmiennictwie nie znaleziono danych pozwalających na ocenę zależności skutków działania dezfluranu od wielkości narażenia u personelu medycznego. Dotychczas nie ustalono w żadnym państwie wartości normatywu higienicznego dla dezfluranu. Przyjmując, że układem krytycznym działania dezfluranu jest OUN i zakładając taki sam mechanizm jego działania jak u innych związków z tej grupy, można zaproponować przyjęcie stężenia 125 mg/m3 dezfluranu za wartość NDS. Wartość ta powinna być traktowana jako tymczasowa. Konieczne wydaje się przeprowadzenie badań doświadczalnych z udziałem ochotników, w których powinno się przebadać wpływ sewofluranu i dezfluranu na czynność OUN z zastosowaniem baterii testów psychometrycznych.

EN

Desflurane is a volatile anesthetic agent, methylethyl ether halogenated solely with fluorine. At room temperature, desflurane is a clear, colorless, volatile nonflammable liquid with an ether-like odor. Exposure levels for medical personnel depend on the method of administering the anesthetic. During endotracheal anesthesia with local exhaust measured levels have been in the 0.2 ÷ 3.0 mg/m3 range. Higher concentrations, up to 36 mg/m3 occurred during intensive therapy or in postoperative rooms. The anesthetic potency of an inhalation agent is usually expressed in terms of its minimum alveolar concentration (MAC), a steady state concentration that prevents movement of 50% of the subjects in response to a painful stimulus. The MAC of desflurane decreases with age from 9.16% in neonates, 8.3 % in one-year-old children to 82 about 6% in adults. 1 MAC corresponds to the concentration of desflurane of about 85 000 mg/m3. Desflurane is irritating to the airway at concentrations higher than 1 MAC. There is no evidence of renal toxicity or hepatotoxicity with desflurane. Only 0.02 ÷ 0.2% of the dose is metabolized to the potentially toxic metabolites (fluorides, trifluoroacetic acid). Desflurane has a blood gas partition coefficient of 0.42, the lowest of all the available volatile agents, which means that equilibration and recovery occur quickly. No occupational standard for desflurane is currently defined. Standards recommended by the European health authorities for other volatile anesthetics from this group (enflurane, isoflurane) are from 2 to about 380 mg/m3. In contrast, NIOSH of the USA recommends a general exposure limit of 2 ppm (from 13.8 mg/m3 for desflurane to 16.4 mg/m3 for sevoflurane) for all volatile anesthetics, which is mostly interpreted as a ceiling value. Like other anesthetics desflurane affects the central nervous system. Assuming the same mechanism of action for all volatile anesthetics, an occupational exposure limit (OEL) of 125 mg/m3 has been calculated for disflurane on the basis of results of a study in which human volunteers were exposed to halothane, enflurane and nitrous oxide, and the MAC vaues of these compounds.

Słowa kluczowe

PL

dezfluran; wziewne środki znieczulające; NDS; narażenie zawodowe

EN

desflurane; volatile anaesthetics; OEL; occupational exposure

• Wydawca: Centralny Instytut Ochrony Pracy - Państwowy Instytut Badawczy
• Czasopismo: Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy
• Rocznik: 2007
• Tom: Nr 2 (52)
• Strony: 65--82
• Opis fizyczny: Bibliogr. 49 poz., tab.

Twórcy

autor

Jakubowski M.

• Instytut Medycyny Pracy im. prof. dr. med. Jerzego Nofera 91-348 Łódź ul. św. Teresy od Dzieciątka Jezus 8

Bibliografia

• 1.Allaouchiche B. i in. (2001) Oxidative stress status during exposure to propofol, sevoflurane and desflurane. Anesth. Analg. 93, 981-985.
• 2.Almeida D.E. i in. (2004) Evaluation of intraocular pressure in association with cardiovascular parameters in normocapnic dogs anesthetized with sevoflurane and desflurane. Vet Ophtalmol. 7, 265-269.
• 3.Berghaus T.M. i in. (1999) Hepatotoxicity following desulfrane anesthesia. Hepatology 29, 613-614.
• 4.Bruce D.L., Bach M.J., Arbit J. (1974) Trace anaesthetic effects on perceptual, cognitive, and motor skills. Anesthesiology 40, 453-458.
• 5.Bruce D.L., Bach M.J. (1976) Effects of trace anaesthetic gases on behavioral performance of volunteers. Br. J. Anesth. 48, 871-876.
• 6.Byhahn C., Westphal K., Strouhal U. (1998) Mutterschutzgesets und Kontamination des Personals im Aufwachraum und auf der chirurgischen Intesivstation durch Inhalationsänesthetika. Gesundheitswesen 60, 586-591.
• 7.Byhahn C., Lischke V., Westphal K. (1999) Arbeitsplatzbelastung im Krankenhaus mit Lachtgas und den neuen Inhalationsanästhetika. Dtsch. Med. Wschr. 124, 1327-141.
• 8.Caldwell J.E. (1994) Desflurane clinical pharmacokinetics and pharmacodynamics. Clin Pharmacokinet 27, 6-18.
• 9.Clarke K.W. (1999) Desflurane and sevoflurane. Clin. Anesth. 29, 793-810.
• 10.Cohen E.N., Brown B.W., Bruce D.L. (1974) Occupational disease among operating room personnel: a national study. Anesthesiology 41, 321-340.
• 11.Ebert T.J., Muzi M., Lopatka C.W. (1995) Neurocilculatory responses to sevoflurane in humans. A comparison to desflurane. Anaesthesiology 83, 88-95.
• 12.Eger II E.I. i in. (1987) Studies of the toxicity of I-653. Halothane, and isoflurane in enzyme-induced, hypoxic rats. Anesth. Analg. 66, 1227-1229.
• 13.Eger II E.I. (1995) Physicochemical properties and pharmacodynamics of desflurane. Anaesthesia 50 (suppl.) 3-8.
• 14.Eger II E.I. i in. (1997a) Dose related biochemical markers of renal injury after sevoflurane versus desflurane anesthesia in volunteers. Anesth. Analg. 85, 1154-1163.
• 15.Eger II E.I. i in. (1997b) Nephrotpoxicity of sevoflurane versus desflurane anesthesia in volunteers. Anesth. Analg. 84, 160-168.
• 16.Eger II E.I. i in. (1998) The effect of anesthetic duration on kinetic and recovery characteristics of desflurane versus sevoflurane, and on the kinetic characteristics of compound S, in volunteers. Anesth. Analg. 86, 414-21.
• 17.Eger II E.I. ( 2004) Characteristics of anesthetic agents used for induction and maintenance of general anethesia. Am. J. Health – Syst. Pharm. 61 (suppl. 4), S3-S10.
• 18.Fang Z. i in. (1997) Anesthetic potencies of n-alkanols: results of additivity and solubility studies suggest a mechanism of action similar to that for conventional inhaled anesthetics. Anesth. Analg. 84, 1042-1048.
• 19.Golembiewski J. (2004) Considerations in selecting an inhaled anesthetic agent: case studies. Am. J. Health-Syst. Pharm. 61( suppl. 4), S10-S17.
• 20.Gong D. i in. (1998) Rat strain minimally influences anesthetic and convulsant requirements of inhaled compounds in rats. Anesth Analg, 87:963-966
• 21.Gurguis S.S., Pelmear P.L., Roy M.L. (1990) Health effects associated with exposure to anaesthetic gases in Ontario hospital personnel. Br J Ind Med, 47:490-497.
• 22.Hoerauf K.H. i in. (1999) Occcupational exposure to sevoflurane during sedation of adult patients. Int. Arch. Occup. Environ. Health. 72, 174-177.
• 23.Holmes M.A. i in. (1990) Hepatocellular integrity in swine after prolonged desulfrane ( I-653) and isoflurane anesthesia: evaluation of plasma alanine aminotransferase activity. Anest. Analg. 71, 249- 253.
• 24.Jones R.M. i in. (1990a) Biotransformation and hepato-renal function in volunteers after exposure to desflurane. Britr. J. Anaesth. 64, 482-487.
• 25.Jones R.M., Cashman J.N., Mant T.G.K. (1990b) Clinical impressions and cardiorespiratory effects of ea new fluorinated inhalation anesthetic, desflurane ( I-653) in volunteers. Br. J. Anaesth. 64,11-15.
• 26.Karzai W. i in. (1997) Rapid increase in inspired desulfrane concentration does not elicid a hyperdynamic circulatory response in the pig. Laboratory Animals 31, 279-2829.
• 27.Kharasch E.D. (1996) Metabolism and toxicity of the new anesthetic agents. Acta Anesth. Belgica 47, 7-14.
• 28.Lockhart S.H. i in. (1991) Depression of ventilation be desulfane in humans. Anesthesiology 74, 484-488.
• 29.Luccini R., Tofffoletto F., Camerino D. (1995) Neurobehavioral functions in operating theatre personnel exposed to anesthetic gases. Med. Lav. 86, 27-33.
• 30.Luccini R., Belotti L., Cassitto M.G. (1997) Neurobehavioral functions in operating theatre personnel: a multicenter study. Med. Lav. 88, 396-405.
• 31.Mapleson W.W. (1996) Effect of age on MAC in humans: a meta-analysis. Brit. J. Anaesth. 76, 179-185.
• 32.Martin J. (1995) Hepatotoxicity after desulfrane anesthesia. Anesthesiology 83, 1125-112.
• 33.Muzzi D.A. i in. (1990) The effect of desulfane on cerebrospinal fluid pressure in neurosurgical patients. Anesthesiology, 73 A1215.
• 34.Muzzi D.A. i in. (1991) The effect of disflurane with N2O on cerebrospinal fluid pressure in neurosurgical patients. Anesthesiology 75 A167.
• 35.Naguib K. i in. (1997) The safety and efficacy of desflurane. M.E.J.Anesth. 14, 33-449.
• 36.O’Keeffe N.J., Healy T.E.J. (1999) The role of new anesthetic agents. Pharm. Therap. 84, 233-248.
• 37.Rampil I.J. i in. (1988) I-653 and isoflurane produce similar dose related changes in the encephalogram of pigs. Anesthesiology 69, 295-302.
• 38.Rampil I.J. i in. (1991) The electroencephalographic effects of desflurane in humans. Anesthesiology 74, 434-439.
• 39.Rozporządzenie ministra pracy i polityki społecznej z dnia 29 listopada 2002 r. w sprawie najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy. DzU 2002 r., nr 217, poz. 1833 ze zm. DzU 2005 r., nr 212, poz. 1769.
• 40.Sessler D.I., Badgwell J.M. (1998) Exposure of postoperative nurses to exhaled anesthetic gases. Ansth. Analg. 87, 1083-1088.
• 41.TerRiet M.F. i in. (2000) Which is most purgent: isoflurane, sevoflurane or desflurane? Brit. J. Anaesth. 85, 305-307.
• 42.Weiskopf R.B. i in. (1988) Cardiovascular effects of 1653 in swine. Anesthesiology 69, 303-309.
• 43.Weiskopf R.B. i in. (1994) Rapid increase in desulfurane concentration is associated with greater transient cardiovascular stimulation than with rapid increase in isoflurane concentration in humans. Anesthesiology 80, 1035-1045.
• 44.Westphal K. i in. (1998a) Exposition des Aufwachsraumpersonals mit Inhalationanästhetika. Anaesthesiol. Reanimat. 23, 157-160.
• 45.Westphal K., Wilke H.J., Strouhal U. (1998b) Exposure of surgeon to desflurane and nitrous oxide in intraoral operative procedures. Acta Anaesthesiol. Scand. 42, 745.
• 46.Wilkes A.R., Raj N., Hall J.E. (2003) Adverse airway events during brief nasal inhalations of volatile anaesthetics: the effect of humidity and repeated exposure on incidence in volunteers preselected by response to desfurane. Anaesthesia 58, 207-216.
• 47.Wrigley S.R. i in. (1991) Induction and recovery characteristics of desflurane in day case patients: a comparison woth propofol. Anaesthesia 46, 615-622.
• 48.Yasuda N. i in. (1991) Kinetics of desflurane, isoflurane and halotane in humans. Anesthesiology 74, 489-498.
• 49.Young C.J., Apfelbaum J.L. (1995) Inhalation anesthetics: desflurane and sevoflurane. J. Clin. Anesth. 564-577.