Między Dreznem i Paryżem - kilka uwag o stołecznej rezydencji Józefa Wandalina Mniszcha na marginesie książki Aliny Barczyk Rezydencje Mniszchów w czasach saskich. Historia i treści ideowe architektury

• Autorzy: Dziubecki Tomasz

Identyfikatory

DOI

10.17388/WUT.2025.0032.ARCH

• Języki publikacji: PL

Abstrakty

PL

Artykuł uzupełnia obecne w literaturze analizy warszawskiego pałacu Mniszchów o kontekst nie tylko architektury francuskiej - gdzie pojawił się m.in. dach mansardowy - ale jednocześnie wskazuje na znaczenie pałaców osiemnastowiecznych w Polsce jako istotnego punktu odniesienia twórców saksońskich. Warszawska rezydencja Mniszcha wprowadzała w stolicy dyspozycje wnętrz i konstrukcje dachów mansardowych, tworząc wyjątkową przestrzeń ceremonialną, która miała charakter manifestacji politycznej, wiążącej marszałka wielkiego koronnego z dworem Wettynów. Analizy porównawcze pałaców francuskich czy rezydencji magnackich w Rzeczpospolitej pozwalają jednak zauważyć różnorodność inspiracji kształtujących warszawskie środowisko architektów i fundatorów, oparte na rozwiązaniach funkcjonujących w Rzeczpospolitej.

Słowa kluczowe

PL

architektura rezydencjonalna XVIII w. Warszawa; Burkhard Christopher Münich; Józef Wandalin Mniszech

• Wydawca: Politechnika Warszawska, Wydział Architektury
• Czasopismo: Kwartalnik Architektury i Urbanistyki
• Rocznik: 2022
• Tom: T. 67, z. 3
• Strony: 85--92
• Opis fizyczny: fot., rys.

Twórcy

autor

Dziubecki Tomasz

• Polski Instytut Studiów nad Sztuką Świata Warszawa

• https://orcid.org/0000-0002-6674-055X