Postmodern architecture in the historical quarters of Poznań as a shaping element of the city’s cultural environment

• Autorzy: Nadolny A.

Identyfikatory

DOI

10.5277/arc120208

Warianty tytułu

PL

Architektura postmodernistyczna w historycznych dzielnicach Poznania jako element kształtowania środowiska kulturowego miasta

• Języki publikacji: EN

Abstrakty

EN

Both modern and postmodern architecture drew from the ideas of theorists and critics of earlier architecture – from the turn of the 18th and 19th centuries, it was postulated for instance by E. Kauffman. The principles of developing “modern” architecture with historical roots can be transposed to contemporary architecture. They include transparency and moderation in external appearance and outline as well as the dominance of right angles and straight lines, stereometric shape of the building. In respect of composition the elements placed closely next to one another or on one another. Peace, gravity, and height corresponding to the “size” of the materialized ideas or the tasks served by the buildings. Finally, ethos and morality instead of noisy glamour and representativeness. Postmodernism restores the rank of facades and space edges, which existed in the 19th century. It differentiates them by means of a scale and by introducing contractions, passages, etc. It also gives an individual feature to buildings showing first of all their participation in creating the city space at the turn of the 20th century. The present times require great creativity from us, namely, we must bear in mind cooperation of art and architecture. The postmodern world was placed in a difficult situation of finding itself in the tumult of the present day. After announcing the idea of bankruptcy of painting and art and declaring that nobody and nothing is able to be surprising anymore and that everything has already happened, hardly any sort of activity gives rise to optimism. Where in that case is the place for art? For human sensitivity? The world will never be able to renounce art and architecture, however, the world has made them change their visage.

PL

Architektura modernistyczna i postmodernistyczna korzystała z myśli teoretyków i krytyków architektury wcześniejszych okresów twórczych – przełomu XVIII i XIX w. Postulował to między innymi Emil Kauffman (1891–1950). Zasady kształtowania architektury „nowoczesnej” o historycznych korzeniach można przetransponować na współcześnie tworzone dzieła architektury. Zaliczyć do nich możemy przejrzystość i powściągliwość w wyglądzie zewnętrznym oraz w zarysie, dominację kąta prostego i linii prostych, stereometryczną bryłę budowli. W kwestii kompozycji – elementy ściśle ustawione obok siebie lub na sobie. Spokój, powaga i wyniosłość odpowiednia do „wielkości” ucieleśnianych idei lub spełnianych przez budynki zadań. Na zakończenie etos i moralność, zamiast ruchliwego przepychu i reprezentacji. Postmodernizm przywraca istniejącą w XIX w. rangę elewacjom i krawędziom przestrzeni. Różnicuje je skalą, wprowadzając przewężenia, przejścia itp. Nadaje budynkom indywidualny rys, ukazując jednak przede wszystkim ich współudział w kreowaniu przestrzeni miasta z przełomu XIX i XX w. Teraźniejszość wymaga od nas dużej kreatywności, mamy tutaj na uwadze współdziałanie sztuki i architektury. Świat postmodernistyczny został postawiony w trudnej sytuacji odnalezienia się w zgiełku dnia dzisiejszego. Działanie po ogłoszeniu hasła upadłości malarstwa i sztuki, oznajmieniu, iż nikt i nic nie jest już w stanie zaskoczyć, że wszystko już było, nie napawa optymizmem. Gdzie w takim razie jest tutaj miejsce na sztukę? Na ludzką wrażliwość? Świat nigdy nie będzie w stanie wyrzec się sztuki i architektury, aczkolwiek zmusił ją do zmiany swojego oblicza.

Słowa kluczowe

EN

postmodern architecture; Poznań; culture environment

PL

architektura postmodernistyczna; Poznań; środowisko kulturowe

• Wydawca: Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej
• Czasopismo: Architectus
• Rocznik: 2012
• Tom: Nr 2(32)
• Strony: 49--53
• Opis fizyczny: Bibliogr. 7 poz., rys.

Twórcy

autor

Nadolny A.

• Faculty of Architecture, Poznan University of Technology

Bibliografia

• [1] Grabarczyk M.J., Żółty dom w Poznaniu, “Architektura-Murator”, 1995, No. 2.
• [2] Hoffman A., Dwellings as Idee Fixe, “Daidalos”, 1996, No. 60.
• [3] Jencks Ch., Architektura późnego modernizmu, Arkady, Warszawa 2009.
• [4] Monestiroli A., Tryglif i metopa. Dziewięć wykładów o architekturze, Wydawnictwo Politechniki Krakowskiej im T. Kościuszki, Kraków 2009.
• [5] Nadolny A., Architecture as the space shaping art on the example of Poznań in the 2nd half of the 20th century, [In:] Architecture, Context, Culture, Alinea Editrice, Firenze 2011.
• [6] Nadolny A., Architektura współczesna dziś na przykładzie zabudowy uzupełniającej śródmieścia Poznania przełomu XX/XXI wieku, Czasopismo Techniczne, z. 7, Architektura, z. 2-A, Wydawnictwo Politechniki Krakowskiej, Kraków 2010 .
• [7] Nadolny A., Memory architecture. We may live without it, but we can’t remember without it, Zeszyty Naukowe Politechniki Poznańskiej, seria Architektura i Urbanistyka, Vol. 17/2009, Poznań 2009.