Pedagogika w ochronie planety Ziemia

• Autorzy: Gizowski M. , Mamiedow P. , Piecuch I.

Warianty tytułu

EN

Education in the Protection of the Planet Earth

• Języki publikacji: PL

Abstrakty

PL

Problem ochrony Planety Ziemia przed szkodliwą działalnością człowieka nie jest problemem nowym. Wynika on z faktu rozwoju technologicznego społeczeństw, a ten rozwój technologii rodzi negatywne skutki dla środowiska – zanieczyszczenia wody, gruntu i powietrza. Niektóre państwa i niektóre rządy, a przede wszystkim państwa Unii Europejskiej rozumieją powagę sytuacji. Natomiast gorzej jest z innymi wielkimi państwami, będącymi często potęgą technologiczną i militarną, które niestety nie dostrzegają w pełni powagi sprawy m.in. Chiny, Indie, Pakistan, Rosja, USA, itd. Oczywiście, na czele rządów państw stoją osoby o różnym wykształceniu i niestety z tego powodu nie wszyscy prezydenci i premierzy rozumieją powagę sytuacji i dlatego w szerokiej dyskusji, która odbyła się m.in. w grudniu 2015 roku w Paryżu w której uczestniczyło 179 głów państw, uzgodniono i podpisano rezolucje w wyniku której poszczególne państwa przyjęły kalendarz zmniejszenia emisji przede wszystkim CO2 do atmosfery. Artykuł ten nawiązując do powyższego faktu, zwraca uwagę, że warunkiem w przyszłości zrozumienia powagi sytuacji jest powszechna gruntowna edukacja w wszystkich państwach naszego globu i to wynikająca także nie tylko z wiedzy technicznej i technologicznej , ale z pewnego podejścia filozoficznego i mentalnego, które musi rodzic się już na etapie małego dziecka i to nawet w wieku przedszkolnym. Oczywiście, taką wiedzą trzeba przekazywać w ujęciu pedagogicznym na płaszczyźnie filozoficznej i zhumanizowanej, aby to weszło w nawyk już potem, gdy te dzieci w przyszłości dorosną i w przyszłości niektóre z nich wejdą do różnych form organizacji samorządowych, parlamentarnych bądź też towarzystw międzynarodowych i będą miały głosować, a więc decydować o postanowieniach i zarządzeniach dotyczących ochrony Planety Ziemia. Dlatego też artykuł ten skład się jak gdyby z części technicznej (punkt 1), części filozoficznej (punkt 2) oraz części pedagogicznej (punkt 3), który w konkluzji stanowi własny wniosek końcowy (punkt 4), że niewiedza zniewala, a edukacja (tu ekologiczna) prowadzi do wyzwolenia.

EN

The problem of protecting the Planet of Earth against harmful human activity is nothing new. It stems from the technological development of societies, and this technological development has an adverse impact on the environment – pollution of water, soil and air. Some countries and governments, and predominantly the members of the European Union, understand the seriousness of this very issue. However, the situation in other large countries is worse; those countries are often technological and military powers, which unfortunately fail to fully acknowledge the graveness of the issue. These countries include China, India, Pakistan, Russia, the USA, etc. Of course, the leaders of national governments vary in terms of education and, unfortunately, this is the reason why not all the Presidents and Prime Ministers understand the seriousness of the situation; therefore, during a wide discussion which took place in December 2015, as well as at other dates, and in which participated 179 heads of state, a resolution was signed under which individual countries adopted the calendar of decreasing the emission to the atmosphere mainly of carbon dioxide. In referring to the above fact, the article emphasises that a condition which will allow to understand the seriousness of the situation in the future is universal, thorough education in all the countries around the world, resulting not only from technical and technological knowledge, but also from certain philosophical and mental approach, which has to develop at a level as early as that of small children, even at a preschool age. Obviously, from the pedagogical point of view, such knowledge shall be communicated at the philosophical and humanized level, in order to develop a habit later on in the future, when those children grow up and when some of them enter various self-government organisations, parliamentary organisations or international associations, and when they vote, thus making decisions about resolutions and ordinances concerning the protection of the Earth. That is why this article somehow comprises a technical part (point 1), a philosophical part (point 2), and educational part (point 3), which constitute, in its summing up, its own final conclusion (point 4), stating that the lack of knowledge enslaves and education (ecological in this case) leads to liberation.

Słowa kluczowe

PL

pedagogika; edukacja; środowisko; ekologia

EN

pedagogy; education; environment; ecology

• Wydawca: Politechnika Koszalińska
• Czasopismo: Rocznik Ochrona Środowiska
• Rocznik: 2016
• Tom: Tom 18, cz. 1
• Strony: 352--371
• Opis fizyczny: Bibliogr. 27 poz.

Twórcy

autor

Gizowski M.

• Akademia Wychowania Fizycznego i Sportu, Gdańsk

autor

Mamiedow P.

• Politechnika Koszalińska

autor

Piecuch I.

• IMMEDIA Koszalin

Bibliografia

• 1. Czekalski, R. (2011). Od humanizmu ekologicznego i ekofilozofii do ekoteologii. Krytyka koncepcji duchowości ekologicznej H. Skolimowskiego. Studia Ecologiae et Bioeticae UKSW. 9, 4, http://seib.uksw.edu.pl/sites/default/files/rafal_czekalski_od_humanizmu_ ekologicznego_i_ekofilozofii_do_ekoteologii_krytyka_koncepcji_duchowos ci_ekologicznej_h_skolimowskiego.pdf, stan z dn. 16 grudnia 2015, 1-15.
• 2. Dołęga, J.M. (1998). Znaczenie filozofii w kształtowaniu świadomości proekologicznej. W: J.M. Dołęga i J. Sandner (red.) Świadomość i edukacja ekologiczna, 29, Warszawa.
• 3. Dygasiński, A. (2010). Człowiek wobec tajemnicy życia na ziemi. Spojrzenie ekologa na współczesną edukację. W: Ogrodnik B., Kulik R. Skubała P. (red.) Filozofia, psychologia i ekologia w edukacji dla zrównoważonego rozwoju. 128. Mikołów.
• 4. Embros, G. (2001). Filozoficzne uwarunkowania edukacji ekologicznej w ujęciu Zbigniewa Hulla. W: Czartoszewski J.W. (red.) Edukacja ekologiczna na progu XXI wieku. Stan – możliwości – programy. 42-43, Warszawa.
• 5. Filipkowski, J. (1997). Proekologiczne wątki w myśli Św. Tomasza z Akwinu. W: J. Dębowski (red.) Światopogląd i ekologia, Materiały III Olsztyńskiego Sympozjum Ekologicznego: Olsztyn-Waplewo, 11-13 września, 117, Olsztyn.
• 6. Gawłowski, S., Listowska-Gawłowska, R., Piecuch, T. (2011). Bezpieczeństwo energetyczne kraju. Monografia Nr 177. 206, Koszalin: Wydawnictwo Politechniki Koszalińskiej.
• 7. Górka, A. (2010). Na tropach duchowości: ekologia głęboka i przewartościowanie dychotomii kultura – natura. Ex nihilo, 2(4), 28-29.
• 8. Gromkowska-Melosik, A., Pedagogika ekologiczna. W: Kwieciński Z., Śliwerski B. (red.) Pedagogika. Warszawa.
• 9. Hołub, G. (2012). Człowiek a świat naturalny. Wokół koncepcji egalitaryzmu gatunkowego Paula W. Taylora. Logos i Etos, 1 (32), 105-126.
• 10. Ignatowski, G. (2013). Oenzetowskie Szczyty Ziemi a kwestia edukacji ekologicznej. Pedagogika Rodziny, 3 (1), 106.
• 11. Irek, W. (2008). „Zielona religia” czy solidarność człowieka z przyrodą? Wrocławski Przegląd Teologiczny, 16 (2), 100
• 12. Kulik, R. (2010) Czy biocentryzm jest groźny dla człowieka? Bystra: Dzikie Życie, 1. http://pracownia.org.pl/dzikie-zycie-numery-archiwalne, 2253, article,5043, stan z dn. 18 grudnia 2015
• 13. Kwieciński, Z., Śliwerski, B. (2004) Pedagogika. Warszawa: PWN.
• 14. Lanza, R. (2015). Biocentryzm. Kwantowość, człowiek, wszechświat. Białystok: Studio Astropsychologii.
• 15. Pedagogika, t. I..., op. cit., 435.
• 16. Piecuch I., Piecuch T. (2013). Environmental Education and Its Socjal Effects. Rocznik Ochrona Środowiska (Annual Set the Environment Protection), 15, 192-212.
• 17. Piecuch, I., Hewelt, G. (2013). Environmental Education – First Knowledge and Then the Habit of Environment Protection. Rocznik Ochrona Środowiska (Annual Set the Environment Protection), 15, 136-150.
• 18. Piecuch, I., Piecuch T. (2011). Nauczanie o środowisku – nigdy nie jest za wcześnie i nigdy nie jest za późno. Rocznik Ochrona Środowiska (Annual Set the Environment Protection), 13, 711-722.
• 19. Riga, P. (1970). Ecology and theology. The Priest. 26 (6), 16-21.
• 20. Rożek, L. (2011). Edukacja przyrodnicza w przedszkolu z elementami ekologii Szczecin: Szczecińska Wyższa Szkoła Collegium Balticum 21-22. Stankiewicz, P. (2003). Drogi ekofilozofii. Filo-Sofija, 1 (3), 194. Strzałko, J., Mossor-Pietraszewska, T. (red.) (1999). Kompendium wiedzy o ekologii. Poznań: Wydawnictwo UAM.
• 21. Waloszczyk, K. (1998). Duchowość we współczesnej ekologii światopoglądowej. W: J. Dębowski (red.) Humanistyka, przyrodoznawstwo w obliczu kryzysu biosfery. Materiały IV Olsztyńskiego Sympozjum Ekologicznego Olsztyn-Waplewo, 10-12 września 1997 r., 125-127, Olsztyn.
• 22. Wolter, E. (2011). Środowisko jako kategoria pedagogiczno-ekologiczna. Warszawa: Forum Pedagogiczne UKSW, 1, 159.
• 23. Wolter, E. Szacunek dla życia wartością ekologiczną – pedagogiczne implikacje,
• 24. http://www.stowarzyszeniefidesetratio.pl/presentations0/wolter.pdf, stan z dn. 18 grudnia 2015, 17-18.
• 25. Zachariasz, A.L. (1997). Ekofilozofia a problem uzasadnienia człowieka w istnieniu. W: J. Dębowski (red.) Światopogląd i ekologia, Materiały III Olsztyńskiego Sympozjum Ekologicznego: Olsztyn-Waplewo, 11-13 września, 13, Olsztyn.
• 26. Żurkowska, G. (2011). Czy ekofilozofia warta jest zachodu? Rzeszów: ΣΟΦΙΑ.
• 27. Pismo Filozofów Krajów Słowiańskich, 11, 277-282

Uwagi

PL

Opracowanie ze środków MNiSW w ramach umowy 812/P-DUN/2016 na działalność upowszechniającą naukę.