Military aviation capabilities and limitations in intervention operations

• Autorzy: Zieliński T.

Warianty tytułu

PL

Możliwości i ograniczenia lotnictwa wojskowego w operacjach interwencyjnych

• Języki publikacji: EN

Abstrakty

EN

The aim of this paper is the identification and description of the capabilities and limitations of military aviation in intervention operations. Over the last two decades, military aviation was treated by political decision-makers as a remedy for solving international crises and conflicts. Intervention operations with the participation of military aviation included: humanitarian intervention, crisis response operation and regional ethnic conflicts in many areas of the world. Short analysis of the above-mentioned operations shows a tendency for military aviation to possess attributes (capabilities) which distinguish it from other services. Doctrinal attributes describing military aviation, that is to say, speed, reach, height, ubiquity, agility and concertation, give the intervening coalition an advantage over the enemy from the beginning of the intervention. However, the doctrinal capabilities of military aviation in many cases are not sufficient for conducting air operations during an intervention. It is believed that military aviation may create other capabilities that are very important in the context of the political and military end state of intervention. These might be: possibility of enforcement of no-fly zones as an element of military deterrence, creation of psychological effects against the enemy, show of force or inputs to intelligence, surveillance and reconnaissance. However, the most important capability of military aviation in intervention operations may be the ability for coercion, which allows politicians to put pressure on adversaries. There is no doubt that military aviation also possesses limitations which may reduce its capabilities during intervention operations. The most known of these are: impermanence, limited payload and vulnerability. Sometimes, these would also be political challenges connected with witnessing a given operation by individual countries or the international community. In a specific situation, they may limit or prevent conducting air operations in the area of operations.

PL

Celem artykułu jest identyfikacja i opis zdolności oraz ograniczeń lotnictwa wojskowego w operacjach interwencyjnych. W ciągu ostatnich dwóch dekad lotnictwo wojskowe było traktowane przez decydentów politycznych jako remedium w rozwiązywaniu międzynarodowych kryzysów i konfliktów. Działania interwencyjne z udziałem lotnictwa wojskowego obejmowały: interwencje humanitarne, operacje reagowania kryzysowego czy konflikty etniczne w wielu obszarach całego świta. Krótka analiza tego rodzaju operacji pokazuje, że lotnictwo wojskowe posiada atrybuty (zdolności) wyróżniające je spośród innych rodzajów wojsk. Doktrynalne atrybuty opisujące lotnictwo wojskowe, tj. szybkość działania, zasięg, wysokość, wszechobecność oraz elastyczność użycia i zdolność do koncentracji dają koalicji interwentów przewagę nad przeciwnikiem od początku trwania operacji. Jednakże doktrynalne atrybuty lotnictwa wojskowego w wielu przypadkach okazują się niewystarczające do realizacji operacji powietrznych. Należy zauważyć, że lotnictwo wojskowe posiada bardzo istotne zdolności w kontekście politycznego i militarnego celu operacji. Mogą to być: zdolność do wymuszania stref zakazu lotów, zdolność do militarnego odstraszania, zdolność do tworzenia efektów psychologicznych, demonstracja siły czy wkład w system rozpoznania i obserwacji. Jednakże prawdopodobnie najważniejszą zdolnością lotnictwa wojskowego w operacjach interwencyjnych może być zdolność do wymuszania oraz wywieranie presji na przeciwnikach. Nie ulega wątpliwości, że lotnictwo wojskowe posiada również swoje ograniczenia, które mogą zmniejszać jego zdolności w działaniach interwencyjnych. Za kluczowe należy uznać: nietrwałość podejmowanych działań, ograniczony udźwig statków powietrznych czy ograniczoną żywotność. Również polityczne wyzwania związane z postrzeganiem danej operacji przez poszczególne państwa i społeczność międzynarodową mogą wpływać pośrednio na zdolności lotnictwa wojskowego. W specyficznej sytuacji mogą one ograniczać lub uniemożliwiać wykonywanie misji lotniczych w rejonie operacji.

Słowa kluczowe

EN

military aviation; intervention operations; capabilities; limitations; coercion; no-fly zone

PL

lotnictwo wojskowe; operacje interwencyjne; zdolności; ograniczenia; wymuszanie; strefa zakazu lotów

• Wydawca: Akademia Sztuki Wojennej
• Czasopismo: Zeszyty Naukowe AON
• Rocznik: 2016
• Tom: nr 2(103)
• Strony: 41--56
• Opis fizyczny: Bibliogr. 19 poz.

Twórcy

autor

Zieliński T.

• National Defence University

Bibliografia

• 1. Bernard D., The coming cyberwar with Iran, Voice of America, 20 March 2012, online – http://blogs.voanews.com/digital-frontiers/2012/03/20/the-coming-cyberwar-with-iran/ [access: 5.11.2016].
• 2. Brown G., Chief of Air Force Address [in:] Air Power Conference, 10 May 2012, online – https://app.box.com/s/60ee3a11c68099cb0ec6 [access: 28.10.2016].
• 3. Byman D., Waxman M., Larson E., Air Power as a Coercive Instrument, RAND, Santa Monica 1999.
• 4. Byman D., Waxman M., The Dynamics of Coercion. American Foreign Policy and the Limits of Military Might, Cambridge University Press, Cambridge 2002.
• 5. Cohen E.A., The Mystique of U.S. Airpower, “Foreign Affairs”, Vol. 73 (1994), online – http://www.foreignaffairs.com/articles/49442/eliot-a-cohen/the-mystique-of-us-air-power/ [access: 28.10.2016].
• 6. DD-3.3(B) Połączone Operacje Powietrzne, Ministerstwo Obrony Narodowej, Centrum Doktryn i Szkolenia Sił Zbrojnych, Bydgoszcz 2014.
• 7. Evans G., Sahnoun M. (ed.), The Responsibility to Protect. Report of the International Commission on Intervention and State Sovereignty, International Development Research Centre, Ottawa 2001.
• 8. Flight of the Drones – Why the future of air power belongs to unmanned systems, “The Economist”, 8 October 2011, online – http://www.economist.com/node/21531433 [access: 28.10.2016].
• 9. JSF faces US Senate grilling, Australian Aviation, 12 March 2010, online – http://australianaviation.com.au/2010/03/jsf-faces-us-senate-grilling/ [access: 15.11.2016].
• 10. Kainikara S., Essays on Air Power, Air Power Development Centre, Canberra 2012.
• 11. Lambert A., Shattering Impact: The Psychology of Air Attack [in:] R. Hallion (ed.), Airpower confronts an unstable world [for:] G. Fryar, The (Air) Power To Coerce: The Role Of Air Power In 21st Century Coercive Diplomacy, Air Power Development Centre, Canberra 2012.
• 12. Lambeth B., The Use of Military Force in the Contemporary Military Environment [in:] RAAF Air Power Conference, Canberra 2012.
• 13. Larard P., Konfrontasi – The Indonesian Confrontation. No.3 squadron in the regional hot-seat in the mid 1960s, online – http://www.3squadron.org.au/subpages/Confrontation.htm [access: 3.11.2016].
• 14. Mueller K., The Essence of Coercive Air Power: a primer for military strategists, “The Royal Air Force Air Power Review”, No. 3 (2001), http://www.airpowerstudies.co.uk/sitebuildercontent/sitebuilderfiles/aprvol4no3.pdf. [access: 30.10.2016].
• 15. Resolution 1973 (2011) Adopted by the Security Council at its 6498th meeting, on 17 March 2011, http://www.nato.int/nato_static_fl2014/assets/pdf/pdf_2011_03/20110927_110311-UNSCR-1973.pdf [access: 28.10.2016].
• 16. Smith R., The Utility of Force. The Art of War in the Modern World, Penguin Books, London 2008.
• 17. Stephens A., The No-Fly Zone, The Williams Foundation 2011, http://www.williamsfoundation.org.au/sites/default/files/No%20Fly%20Zone_0.pdf [access: 4.11.2016]
• 18. Thakur R., Libya and the Responsibility to Protect, “Security Challenges”, Kokoda Foundation, Vol. 7, No. 4 (2011).
• 19. Tirpak J., Bombers Over Libya, “Air Force Magazine”, July 2011.

Uwagi

PL

Opracowanie ze środków MNiSW w ramach umowy 812/P-DUN/2016 na działalność upowszechniającą naukę (zadania 2017).