Brief history of crematoria and mourning halls. Modern cremation history

• Autorzy: Dlábiková Ivona , Peřinková Martina , Kovář Jan

Identyfikatory

DOI

10.37190/arc220203

Warianty tytułu

PL

Krótka historia krematoriów i sal żałobnych. Współczesna historia kremacji

• Języki publikacji: EN

Abstrakty

EN

Cremation was a common way of burying in old cultures, for example in Ancient Greece, Celts, Ancient Rome, Vikings and many other cultures around the world. In Europe burial practices changed since the Christian culture ruled the society, because it did not support this kind of burials and later Charles the Great prohibited the cremation under pain of death. This ban lasted in Europe almost thousand years. The church started to tolerate the cremation as a way of burying only in 1963. In spite of the church’s opinion, the societies built the first crematoriums in Europe from 1874. But these buildings for cremation have nothing to do with the old cremation rituals when the body was burnt down on a big amount of wood which lasted several hours. The main part of new buildings are furnaces and chimneys where the body is burnt after around one hour. This old – new way of burying brought a new type of buildings and the discussion as to the style and symbolism of this architecture was huge. In the crematorium building a new type of space emerged, namely a mourning hall. Later this space was separated from a crematorium and created an independent unit. Mourning halls are now a common type of architecture in Europe and exist side by side with churches, where the religious funerals are generally held. In other parts of the world the old types of ritual cremation with wood are preserved until today, however, the modern cremation became more suitable in these countries as well. The aim of the article was to clearly describe circumstances in which the spaces for modern cremation were built. The main method was studying styles of the first crematorium buildings and literature for this topic. These structures would never have been built without an effort of few personalities, who, despite the general Christian opinion, succeeded in establishing the first crematoriums.

PL

Kremacja była powszechnym sposobem grzebania w dawnych kulturach, na przykład w starożytnej Grecji, Rzymie, u Celtów, Wikingów, a także w kulturach pozaeuropejskich. W Europie praktyki grzebalne zmieniały się, odkąd chrześcijaństwo zaczęło dominować w lokalnych społecznościach. Od czasów Karola Wielkiego obowiązywał (pod karą śmierci) zakazał kremacji. Motywy kulturowo-religijne spowodowały, że w różnych krajach Starego Kontynentu przez prawie 1000 lat istniał prawny zakaz kremacji ciał. Kremację jako sposób grzebania Kościół zaczął tolerować dopiero w 1963 r. Mimo oporu Kościoła rzymsko-katolickiego nowo powołane w tym celu towarzystwa od 1874 r. budowały pierwsze krematoria w Europie. Obiekty te – budynki kremacyjne – nie miały nic wspólnego ze starymi rytuałami kremacyjnymi, kiedy ciało było spalane na dużej ilości drewna, co trwało kilka godzin. Główną część nowych budynków stanowiły piece i kominy, w których ciało popieli się w ciągu godziny. Powstanie takich miejsc przyczyniło się do powszechnej dyskusji na temat stylu i symboliki tej architektury. W budynku krematorium powstał nowy typ przestrzeni: sala żałobna. Później pomieszczenie to zostało oddzielone od krematorium i utworzono samodzielną jednostkę. Sale żałobne są obecnie powszechnym typem architektury w Europie i istnieją obok kościołów, w których zazwyczaj odbywają się ceremonie religijne. W innych częściach świata do dziś zachował się stary typ rytualnej kremacji drewnem, jednak współczesna kremacja stała się bardziej odpowiednia również w krajach korzystających z doświadczeń architektury historycznej. Celem artykułu było zwięzłe opisanie okoliczności, w jakich powstawały przestrzenie służące współcześnie do kremacji. Główną metodą było studiowanie stylów pierwszych budynków krematoryjnych oraz literatury przedmiotu. Budowle te nigdy nie powstałyby bez wysiłku kilku osobistości, którym wbrew powszechnej opinii chrześcijańskiej udało się założyć pierwsze krematoria.

Słowa kluczowe

EN

crematorium; modern cremation; architecture; mourning hall; history; burying; furnace; ash

PL

krematorium; kremacja nowoczesna; architektura; sala żałobna; historia; grzebanie; piec; popiół

• Wydawca: Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej
• Czasopismo: Architectus
• Rocznik: 2022
• Tom: Nr 2 (70)
• Strony: 27--35
• Opis fizyczny: Bibliogr. 11 poz., il., tab.

Twórcy

autor

Dlábiková Ivona

• Faculty of Civil Enineering, Mining University – Technical University of Ostrava, Czech Republic

• https://orcid.org/0000-0001-6068-2988

autor

Peřinková Martina

• Faculty of Civil Enineering, Mining University – Technical University of Ostrava, Czech Republic

• https://orcid.org/0000-0002-1005-899X

autor

Kovář Jan

• Faculty of Civil Enineering, Mining University – Technical University of Ostrava, Czech Republic

Bibliografia

• [1] Davies D.J., Mates L.H., Encyclopedia of Cremation, Routledge, New York 2016.
• [2] Malone H., Architecture, Death and Nationhood: Monumental cemeteries of Nineteenth-Century Italy, Routledge, New York 2017.
• [3] Changing European Death Ways, E. Venbrux, T. Quartier, C. Venhorst, B. Mathijssen (eds.), Lit, Wien–Zürich–Berlin–Münster 2013.
• [4] Grainger H.J., Golders Green Crematorium and the architectural expression of cremation, “Mortality” 2000, Vol. 5, Iss. 1, 53–73, doi: 10.1080/713685990.
• [5] Pasteur P., Les débuts de la crémation moderne en France, “Le Mouvement social” 1997, No 179, 59–80, doi: 10.2307/3778925.
• [6] Davies D.J., Mors Britannica: Lifestyle & Death – Style in Britain today, OUP, Oxford 2015.
• [7] Davies D.J., A brief history of death, Wiley-Blackwell, USA 2005.
• [8] Picone M., Cremation in Japan: bone Buddhas and surrogate bodies, “Études sur la mort” 2007, no 132, 131–140, doi: 10.3917/eslm.132.0131.
• [9] Rowe M., Grave Changes: Scattering Ashes in Contemporary Japan, “Japanese Journal of Religious Studies” 2019, Vol. 30, No. 1/2, 85–118.
• [10] Kotrlý T., Pohřebnictví, [in:] K. Schelle, J. Tauchen (eds.), Encyklopedie českých právních dějin, sv. 5, Aleš Čeněk, Plzeň 2016, 458–472.
• [11] Colombo A.D., Why Europe has never been united (not even in the afterworld): The fall and rise of cremation in cities (1876–1939), “Death Studies” 2017, Vol. 41, Iss. 1, 22–33, doi: 10.1080/07481187.2016.1257881.