Identyfikatory
Warianty tytułu
„Podręcznik” Neuferta a.wspołczesne programy projektowania komputerowego
Języki publikacji
Abstrakty
Ernst Neufert’s Architect’s Data, published in 1936, is widely regarded as a masterpiece. At present, an architect’s work is hard to imagine without this book. It is very popular in Europe, but not necessarily in demand in North America, mainly because of differences in units of measurement. Nevertheless, it is worth considering whether here, in Europe, it will still stay in unchanged but continuously extended form. The basis of Architect’s Data was an idea that manufacturing was cheaper than crafts and could solve social problems associated mainly with housing. The assumption, that all people have similar vital needs, created a new scientific discipline - ergonomics. Since then, new functions, which were systematized in simple order (ideograms), have been constantly created. Moreover new pieces of furniture, which dimensions were worth knowing, have been regularly added to Architect’s data. At the same time Architect’s Data has been expanded by elements that were disregarded by Neufert, for instance, some examples of particular architectural solutions or construction details. It distorts the author’s intention: (1) providing the simplest, yet unchangeable design algorithms that prevent architectural solutions from being copied. Those algorithms are based on ergonomics - the starting point in architectural design and culturally justified pieces of furniture, which were mass-produced. Basic functional and spatial schemas were supposed to be made from those ideograms. Some of various elements (2) were created, based on German building regulations (e.g. bathrooms, kitchens, bedrooms, dining rooms, auditorium, external and internal stairs). Later, those examples of particular buildings were added to the aforementioned Neufert’s book. Recently it has been extended with certain construction details (3). Both of them were certainly added to the book against Neufert’s idea. With all the possibilities brought by current technologies, one may ask such questions: whether Architect’s Data in current form is still needed, for how long it is going to be essential or whether we will find its better replacement in the future. Some circumstantial evidence can be found nowadays by looking closely at how BIM programs work. We can find objects’ libraries there with dimensions that are established in advance. However, those dimensions can be changeable to some extent. In the past, Architect’s Data was crucial to design a table with 8 chairs with proper spacing from one another. Nowadays entering several parameters into the program is enough. It means that we can compare Architect’s Data to simple information algorithms or even roughly to the way parametric programs work. At this moment, we cannot use a computer program, for instance, to design the whole restaurant with a kitchen area and storage facilities only based on algorithms and parameters. A human being, an architect, is essential now. But no one knows for how long. As soon as artificial intelligence is sophisticated enough, it will be just enough to enter Neufert’s guidelines to the computer program together with functional and spatial boundary conditions and the whole design will be done automatically. And what will be the role of an architect then? A tool that is too efficient (e.g. computer) can foster convenience - we no longer analyze parameters of such a program, as it works after one „click”. The introduction of „quantum” computers will intensify this process, which is expressed nowadays by parametrization of architecture. The tool’s efficiency will keep separating a designer from the source of design - the humanistic idea, which provoked Neufert to create Architect’s Data. The following methods used in the work: intuitive, systematic review and meta-analysis of the primary source, which are the next editions of E. Neufert’s Architect’s Data and referring them to today’s architect’s working conditions. The result of the research is to find similarities between the „Handbook” and what modern work tools used for design offer.
Ernst Neufert, wydając w 1936 r. Podręcznik projektowania architektoniczno-budowlanego, stworzył dzieło swojego życia. Obecnie nie sposób wyobrazić sobie pracy architekta bez korzystania z tej pozycji. Jednak choć ogromnie popularna w E uropie, niekoniecznie jest rozchwytywana w USA – przede wszystkim ze względu na różnice w jednostkach. Warto się jednak zastanowić, czy i na naszym kontynencie pozycja ta będzie nadal istnieć w niezmienionej, choć cały czas rozszerzanej, formie. Ideową bazą Podręcznika było założenie, że produkcja przemysłowa, tańsza niż rzemieślnicza, rozwiąże problemy społeczne związane głównie z mieszkalnictwem. Zakładano, że wszyscy ludzie mają podobne potrzeby bytowe, co w konsekwencji doprowadziło do utworzenia nowej nauki – ergonomii. Od tego czasu stale powstają jednak nowe funkcje, które warto usystematyzować w formie schematycznych rzutów-ideogramów, oraz nowe elementy wyposażenia, których wymiary warto znać, systematycznie do Podręcznika dodawane. Jednocześnie Podręcznik poszerzany jest o elementy przez Neuferta nieuwzględniane, czyli przykłady konkretnych rozwiązań architektonicznych i detale budowlane. Wypacza to zamierzenie Autora, jakim było (1) dostarczenie najprostszych, ale niezmiennych algorytmów projektowych, które uniemożliwią naśladownictwo rozwiązań architektonicznych, gdyż bazują na ergonomii – punkcie wyjścia w projektowaniu architektonicznym – oraz kulturowo uzasadnionych przedmiotach/meblach z najbliższego otoczenia człowieka, które miały być produkowane masowo. Z tych elementów miały być budowane podstawowe schematy funkcjonalno-przestrzenne (2), wariantowo rozwiązywane w ramach ówczesnych niemieckich przepisów budowlanych (łazienki, kuchnie, sypialnie, jadalnie, audytoria, schody zewnętrzne i wewnętrzne itp.). Z czasem dołączono, jako przykładowe, rozwiązania konkretnych budynków, a ostatnio - z pewnością wbrew idei Neuferta - również konkretne detale budowlane (3). W związku z możliwościami, jakie dają nowoczesne technologie, nasuwają się pytania o to, czy Podręcznik Neuferta w obecnej formie nadal jest i jak długo będzie potrzebny albo co zastąpi go w przyszłości. Przesłanki możemy znaleźć już dziś, przyglądając się temu, jak skonstruowane są programy typu BIM. Znajdują się w nich biblioteki obiektów, w których wymiary są z góry ustalone, ale w pewnym zakresie możemy je zmieniać. Kiedyś, aby wstawić stół z ośmioma miejscami siedzącymi w odpowiednich odległościach od siebie, potrzebne było przestudiowanie wytycznych z P odręcznika – obecnie wystarcza wpisanie kilku parametrów do programu. To zbliża Podręcznik do działania prostych algorytmów informatycznych i programów parametrycznych. W tej chwili nie poradzimy sobie z „zaprogramowaniem” np. całej restauracji z zapleczem kuchenno-magazynowym tylko na bazie algorytmów i parametrów. Do tego potrzebny jest obecnie człowiekarchitekt, ale nie wiadomo na jak długo. Jeśli rozwinie się sztuczna inteligencja, po wprowadzeniu wytycznych Neuferta oraz warunków brzegowych funkcjonalno-przestrzennych do jej programu całość powinna „zaprojektować się sama”. Do czego sprowadzi się więc rola architekta? Zbyt sprawne narzędzie (komputer) sprzyja wygodzie – nie analizujemy parametrów programu, bo poprawnie działa on już po jednym „kliknięciu”. Wprowadzenie komputerów kwantowych nasili ten proces, którego wyrazem obecnie jest parametryzacja architektury. Sprawność narzędzia jeszcze bardziej odseparuje projektanta od źródła projektowania – idei humanistycznej, która sprowokowała Neuferta do stworzenia Podręcznika. W pracy użyto metod: intuicyjnej, przeglądu systematycznego oraz metaanalizy źródła podstawowego, jakim są kolejne wydania Podręcznika projektowania architektoniczno – budowlanego E. Neuferta, oraz odniesienie ich do dzisiejszych warunków pracy architekta. Rezultatem badań jest odnalezienie podobieństw między „Podręcznikiem” a tym co oferują współczesne narzędzia pracy używane do projektowania.
Czasopismo
Rocznik
Tom
Strony
5--14
Opis fizyczny
Bibliogr. 15 poz., rys., tab.
Twórcy
autor
- Politechnika Warszawska, Wydział Architektury, ul. Koszykowa 55, 00-659 Warszawa
Bibliografia
- 1. Gropius W. (2014), Pełnia architektury, Wydawnictwo Karakter, Kraków.
- 2. Kubalska – Sulikewicz K. (2002), Słownik terminologiczny sztuk pięknych, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
- 3. Kuzel M. (2006), Stan i praktyka zarządzania wiedzą w przedsiębiorstwach w Polsce, konferencja „Strategia Lizbońska a zarządzanie wartością” (edycja III), Gdańsk-Sztokholm.
- 4. Ławicka M. (2012), Zarządzanie wiedzą w przedsiębiorstwach w Polsce – wyniki badań przeprowadzonych w latach 2001, 2004 i 2010, „Współczesne Problemy Ekonomiczne” nr 5, Zeszyty Naukowe nr 767, Uniwersytet Szczeciński.
- 5. Neufert E. (1936), Bau-Entwurfslehre: Grundlagen, Normen und Vorschriften über Anlage, Bau, Gestaltung, Raumbedarf, Raumbeziehungen. Masse für Gebäude, Räume, Einrichtungen und Geräte mit dem Menschen als Maß und Ziel, Bauwelt-Verlag, Berlin.
- 6. Neufert E. i in. (2011), Neufert. Podręcznik projektowania architektoniczno-budowlanego, Wyd. Arkady, Warszawa.
- 7. Słyk J. (2018), Modele architektoniczne, Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa.
- 8. Raport badawczy (2004), Zarządzanie wiedzą w Polsce 2004, przeprowadzony na zlecenie KPMG, kierownik M. Strojny.
- 1. https://www.archdaily.com/881889/neufertthe-exceptional-pursuit-of-the-norm.(dostęp: 03.04.2019)
- 2. http://www.egov.pl/kim/wp-content/uploads/2011/05/wyklad8_ig1.pdf (dostęp: 03.05.2019)
- 3. https://historyofknowledge.net/2018/05/21/formatting-modern-man-on-paper/.(dostęp: 20.04.2019)
- 4. https://www.neufert-stiftung.de/die-stiftung.html (dostęp: 03.05.2019)
- 5. https://www.neufert-stiftung.de/fileadmin/user_upload/Dokumente/ENLeben.pdf.(dostęp:03.05.2019)
- 6. https://www.prostyplan.pl/blog/podcast-odc-06-archidesk-nowe-narzedzie-dla-architektow(dostęp:03.05.2019)
- 7. http://www.sarp.org.pl/pokaz/apel_o_ochrone_nazwy_architektura,2499/(dostęp:03.05.2019)
Uwagi
1. Podwójna numeracja bibliografii.
2. Opracowanie rekordu ze środków MNiSW, umowa Nr 461252 w ramach programu "Społeczna odpowiedzialność nauki" - moduł: Popularyzacja nauki i promocja sportu (2021).
Typ dokumentu
Bibliografia
Identyfikator YADDA
bwmeta1.element.baztech-e3813cf8-d53a-4ee5-87b7-398e82d09c84