Diizocyjanian heksano-1,6-diylu

• Autorzy: Sitarek K

Warianty tytułu

EN

1,6-Hexamethylene diisocyanate (HDI)

• Języki publikacji: PL

Abstrakty

PL

Diizocyjanian heksano-1,6-diylu (HDI) jest bezbarwną cieczą o ostrym zapachu mającą wszechstronne zastosowanie przemysłowe. Używa się jej do produkcji: poliuretanów, elastomerów, gumy syntetycznej, środków antykorozyjnych, farb i lakierów. Dane na temat toksyczności tej substancji są nieliczne. Z dostępnych informacji wynika, że jest to substancja, która dobrze wchłania się w drogach oddechowych i jest wydalana głównie z moczem. Wywiera działanie drażniące na górne drogi oddechowe i na oczy oraz powoduje nadreaktywność oskrzeli i uczulenia skóry. Diisocyjanian heksano-1,6-diylu nie indukuje mutacji w testowych szczepach Salmonella Typhimurium i nie powoduje wzrostu częstości mikrojąder w erytrocytach myszy. Diisocyjanian heksa-no-1,6-diylu nie zaburzał rozrodu i rozwoju potomstwa zwierząt, a także nie indukował nowo-tworów u szczurów w następstwie 2-letniego narażenia inhalacyjnego. Zespół Ekspertów proponuje przyjęcie następujących normatywów higienicznych diisocyjanianu heksano-1,6-diylu: najwyższe dopuszczalne stężenie (NDS) – 0,04 mg/m3 i najwyższe dopuszczalne stężenie chwilowe (NDSCh) – 0,08 mg/m3 oraz oznakowanie substancji literami „I” – substancja o działaniu drażniącym oraz „A” – substancja o działaniu uczulającym. 1,6-Hexamethylene diisocyanate (HDI)

EN

1,6-Hexamethylene diisocyanate (HDI) is a colourless liquid with a sharp odour. It has universal industrial use; it is used to produce polyurethanes, elastomers, synthetic gum, anticorrosive preparations, paints and varnishes. There are few data on the toxicity of this substance. According to available information, it is absorbed in the respiratory tract and eliminated mainly in urine. HDI is irritating on the upper respiratory tract and on eyes; it also causes hypersensitivity of bronchi. HDI induces an allergic reaction of the skin. 1,6-Hexamethylene diisocyanate does not induce mutation in tests with Salmonella typhimurium and does not increase the frequency of micronuclei in erythrocytes of mice. HDI is not a reproductive and development toxin and is not a carcinogen for rats. The Expert Group for Chemical Agent suggests the following hygienic norms of 1,6- -hexamethylene diisocyanate : TLV – 0.04 mg/m3 and STEL – 0.08 mg/m3, “I”– an irritating sub-stance and "A” – a sensitizating substance.

Słowa kluczowe

PL

diizocyjanian heksano-1,6-diylu; narażenie zawodowe; środowisko pracy; NDS; NDSCh

EN

1,6-hexamethylene diisocyanate (HDI); occupational exposure; working environmet; maximum admissible concentration

• Wydawca: Centralny Instytut Ochrony Pracy - Państwowy Instytut Badawczy
• Czasopismo: Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy
• Rocznik: 2010
• Tom: Nr 2 (64)
• Strony: 31--45
• Opis fizyczny: Bibliogr. 22 poz., rys., tab.

Twórcy

autor

Sitarek K

• Instytut Medycyny Pracy im. prof. dr. med. Jerzego Nofera 91-348 Łódź ul. św. Teresy od Dzieciątka Jezus 8

Bibliografia

• 1.ACGIH (2006) Documentation of the threshold limits values. Ed. 6. Cincinnati.
• 2.Andersen M. i in. (1980) Mutagenic action of isocyanates used in the production of polyurethanes. Scand. J. Work. Environ Health. 6, 221–226.
• 3.Belin L., Hjortsberg U., Wass U. (1981) Life threatening pulmonary reaction to car paint containing a pre-polymerized isocyanate. Scand. J. Work. Environ Health. 7, 310–311.
• 4.Brorson T., Skarping G., Nielsen J. (1990) Biological monitoring of isocyanates and related amines. II. Test chamberexposure of humans to 1,6-hexamethylene diisocyanate (HDI). Int. Arch. Occup. Environ. Health. 62(5), 385–9. 45
• 5.Charles J. i in. (1976) Hypersensitivity pneumonitis after exposure to isocyanates. Thorax 31, 127–136.
• 6.Cockcroft D.W., Cotton D.J., Hargraeve F.E. (1979) Nonspecific bronchical reactivity in occupational asthma. J. Allergy. Clin. Immunol. 63, 151.
• 7.Filatowa V., Kurando T.B., Tubina A.Y. (1968) Problem of industrial hygiene and the state of health of workers engaged in production of hexamethylenediisocyanate. Gig. Prof. Zabol. 12, 3–7.
• 8.Grammer L.C. i in. (1988) Prospective immunologic and clinical study of a population exposed to hexamethylene diisocyanate. J. Allergy Clin Immunol. 82(4), 627–633.
• 9.Grammer L.C. i in. (1990) The use of an immunoassay index for antibodies against isocyanate hyman protein conjugates and application to human isocyanate disease. J. Allergy. Clin. Immunol. 86(1), 94–98.
• 10.[www.epa.gov/opptintr/chemtest/pubs/hdi.pdf[.
• 11.IRIS (2002) [www.epa.gov/iris/subst/0638.htm].
• 12.NIOSH (2005) Pocket guide to chemical hazards.
• 13.O`Brien I.M. i in. (1979) Toluene diisocyanate-induced asthma. I. Reactions to TDI, MDI, HDI and histamine. Clin. Allergy 9, 1.
• 14.OECD SIDS (2002) Screening information data set. Hexamethylene diisocyanate.
• 15.Patterson R. i in. (1990) Immunologic hemorrhagic pneumonia caused by isocyanates. Am. Rev. Resp. Dis. 141(1), 226–230.
• 16.Peel M., Marczyński B., Baur X. (1997) Comparison of the binding potential of various diisocyanates on DNA in vitro. J. Toxicol. Environ. Health. 52, 517–526.
• 17.Rozporządzenie ministra pracy i polityki społecznej w sprawie najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy. DzU 2002 r., nr 212, poz. 1833.
• 18.Toxicological profile for hexamethylene diisocyanate (1998) U.S. Department of Health and Human Services.
• 19.RTECS (2006) [komputerowa baza danych].
• 20.Tyrer F.H. (1979) Hazards of spraing with two-pack paints containing isocyanates. J. Soc. Occup. Med. 29, 22–24.
• 21.Usui Y. i in. (1991) Hypersensitivity pneumonitis induced by hexamethylene diisocyanate. Intern. Med. 31(7), 912–916.
• 22.Wagner V.O. (2000) Lack of mutagenic activity of 1,6-hexamethylene diisocyanate. Toxicol. Sci. 55(2), 376–82.